خناس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خَنّاس''' صفت [[شیطان]] به معنای موجود پنهان‌شونده است. از آنجا که شیطان همواره [[انسان]] را وسوسه می‌کند و زمانی که یاد [[خدا]] در قلب انسان باشد، از قلب انسان فرار می‌کند و پنهان می‌شود، با واژه خناس توصیف شده است. این واژه در [[سوره ناس]] به کار رفته است.

خناس از ریشه «خَنَسَ» است که برای آن معنای مختلفی بیان شده است. انقباض، تأخیر انداختن، کنار رفتن، بازگشتن و پنهان شدن از جمله معانی‌ آن است.<ref> جوهری، الصحاح، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۹۲۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۷۱-۷۲؛ قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۰۹.</ref>

در [[قرآن]] دو بار از ریشهٔ این واژه یعنی «خنس» استفاده‌ شده است:

#آیه ۱۵ [[سوره تکویر]] «فَلَا أُقْسِمُ بِالخُنَّس؛ سوگند به ستارگانی که بازمی‌گردند.»

برخی معتقدند منظور از وسوسه‌های خناس در [[سوره ناس]] ارزش‌های موهوم و ساختگی است که می‌تواند جامعه و ارزش‌های خدایی را از بین ببرد.<ref>عباس‌نژاد، قرآن، روانشناسی و علوم تربیتی، ۱۳۸۴ش، ص۴۱۱.</ref>

در برخی از [[حدیث|روایات]] نیز خناس به معنای شیطان مطرح‌ شده است:

*در روایت دیگری وسواس خناس از یاران شیطان شمرده‌شده است. که کار او بر اساس این روایت وعده دادن و آرزومندکردن انسان است. او در مرحله بعد انسان را تشویق به ارتکاب [[گناه]] برای رسیدن به آرزوهایش می‌کند و زمانی که انسان دچار گناه شد [[استغفار]] را از یاد او می‌برد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۳۹۸.</ref>  

==پانویس==

==منابع==

*ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب،‌ [[بیروت]]، دار صادر، چاپ چهارم، ۱۴۱۴ق.

*آلوسی، محمود بن عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.