کمیت بن زید اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اخلاص شاعر
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = ابیاتی از قصائد کمیت درباره [[امام حسین (ع)]]:{{سخ}}{{شعر|نستعلیق}}{{ب|و من أكبر الأحداث كانت مصيبة|علينا قتيل الأدعياء الملحّب}}{{ب|قتيل بجنب الطف من آل هاشم|فيا لك لحما ليس عنه مذبب}}{{ب|و منعفر الخدين من آل هاشم|ألا حبّذا ذاك الجبين المتّرب}}{{ب|و من عجب لم أقضه أن خيلهم|لأجوافها تحت العجاجة أزمل}}{{ب|هماهم بالمستلئمين عوابس|كحدءان يوم الدّجن تعلو و تسفل}}{{ب|يحلئن عن ماء الفرات و ظلّه|حسينا و لم يشهر عليهن منصل}}{{ب|كأنّ حسينا و البهاليل حوله|لأسيافهم ما يختلي المتقبّل}}{{ب|يخضن به من آل أحمد في الوغى|دما طلّ منهم كالبهيم المحجّل}}{{ب|و غاب نبي اللّه عنهم و فقده|على الناس رزء ما هنالك مجلل}}{{ب|فلم أر مخذولا أجلّ مصيبة|و أوجب منه نصرة حين يخذل}}{{ب|يصيب به الرّامون عن قوس غيرهم|فيا آخرا أسدى له الغيّ أول}}{{ب|تهافت ذبّان المطامع حوله|فريقان شتى: ذو سلاح و أعزل}}{{ب|إذا شرعت فيه الأسنة كبّرت|غواتهم من كل أوب و هللوا}}{{ب|فما ظفر المجرى إليهم برأسه|و لا عذل الباكي عليه المولول}}{{ب|فلم أر موتورين أهل بصيرة|و حقّ لهم أيد صحاح و أرجل}}{{ب|كشيعته، و الحرب قد ثفيت لهم|أمامهم قدر تخيش و مرجل}}{{ب|فريقان: هذا راكب في عداوة|و باك على خذلانه الحق معول}}{{ب|فما نفع المستأخرين نكيصهم|و لا ضرّ أهل السابقات التعجّل}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | | منبع =<small>شبر، ادب الطف، ج۱، ص۱۸۱-۱۸۲</small>|تراز = چپ| عرض = 400px | اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#C4C2C2| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = ابیاتی از قصائد کمیت درباره [[امام حسین (ع)]]:{{سخ}}{{شعر|نستعلیق}}{{ب|و من أكبر الأحداث كانت مصيبة|علينا قتيل الأدعياء الملحّب}}{{ب|قتيل بجنب الطف من آل هاشم|فيا لك لحما ليس عنه مذبب}}{{ب|و منعفر الخدين من آل هاشم|ألا حبّذا ذاك الجبين المتّرب}}{{ب|و من عجب لم أقضه أن خيلهم|لأجوافها تحت العجاجة أزمل}}{{ب|هماهم بالمستلئمين عوابس|كحدءان يوم الدّجن تعلو و تسفل}}{{ب|يحلئن عن ماء الفرات و ظلّه|حسينا و لم يشهر عليهن منصل}}{{ب|كأنّ حسينا و البهاليل حوله|لأسيافهم ما يختلي المتقبّل}}{{ب|يخضن به من آل أحمد في الوغى|دما طلّ منهم كالبهيم المحجّل}}{{ب|و غاب نبي اللّه عنهم و فقده|على الناس رزء ما هنالك مجلل}}{{ب|فلم أر مخذولا أجلّ مصيبة|و أوجب منه نصرة حين يخذل}}{{ب|يصيب به الرّامون عن قوس غيرهم|فيا آخرا أسدى له الغيّ أول}}{{ب|تهافت ذبّان المطامع حوله|فريقان شتى: ذو سلاح و أعزل}}{{ب|إذا شرعت فيه الأسنة كبّرت|غواتهم من كل أوب و هللوا}}{{ب|فما ظفر المجرى إليهم برأسه|و لا عذل الباكي عليه المولول}}{{ب|فلم أر موتورين أهل بصيرة|و حقّ لهم أيد صحاح و أرجل}}{{ب|كشيعته، و الحرب قد ثفيت لهم|أمامهم قدر تخيش و مرجل}}{{ب|فريقان: هذا راكب في عداوة|و باك على خذلانه الحق معول}}{{ب|فما نفع المستأخرين نكيصهم|و لا ضرّ أهل السابقات التعجّل}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | | منبع =<small>شبر، ادب الطف، ج۱، ص۱۸۱-۱۸۲</small>|تراز = چپ| عرض = 400px | اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#C4C2C2| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | ||
===اخلاص شاعر=== | ===اخلاص شاعر=== | ||
کمیت، هدایای مادی را که به خاطر سرایش اشعار در مدح [[اهل بیت (ع)]] بود نمی‌پذیرفت؛ وی ۴۰۰ هزار درهم را به [[امام سجاد (ع)]] برگرداند و | کمیت، هدایای مادی را که به خاطر سرایش اشعار در مدح [[اهل بیت (ع)]] بود نمی‌پذیرفت؛ وی ۴۰۰ هزار درهم را به [[امام سجاد (ع)]] برگرداند و تن‌پوشی را که امام به تن داشت، درخواست کرد تا بدان تبرک جوید. همچنین یک بار ۱۰۰ هزار درهم و بار دیگر ۵۰۰ هزار درهم را به [[امام باقر (ع)]] باز پس داد و پیراهنی از پیراهنهای حضرت را تقاضا کرد. او هزار دینار و جامه‌ای را که [[امام صادق (ع)]] به وی ارزانی کرده بود، برگرداند و درخواست کرد تا او را به جامه‌ای که بر بدن امام است، سرافراز کند. | ||
ابومستهل، روستائی که [[عبد اللّه بن حسن]] سندش را به وی داده بود و با چهار هزار دینار برابری می‌کرد همچنین پولهائی که عبدالله به خاطر سرایش کمیت در مدح بنی هاشم، از آنان فراهم آورده بود و مقدار آن به صد هزار درهم می‌رسید، برگرداند.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۲</ref> | ابومستهل، روستائی که [[عبد اللّه بن حسن]] سندش را به وی داده بود و با چهار هزار دینار برابری می‌کرد همچنین پولهائی که عبدالله به خاطر سرایش کمیت در مدح بنی هاشم، از آنان فراهم آورده بود و مقدار آن به صد هزار درهم می‌رسید، برگرداند.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۲</ref> | ||
کمیت اسدی، هنگام پس دادن این هدیه‌ها جملاتی گفته است. مثلا؛ در پاسخ به هدیه [[فاطمه دختر امام حسین (ع)|فاطمه دختر حسین (ع)]] که سیصد دینار با اسبی سواری بود | کمیت اسدی، هنگام پس دادن این هدیه‌ها جملاتی گفته است. مثلا؛ در پاسخ به هدیه [[فاطمه دختر امام حسین (ع)|فاطمه دختر حسین (ع)]] که سیصد دینار با اسبی سواری بود دیده‌هایش به اشک نشست و گفت: نه، بخدا سوگند نمی‌پذیرم که من شما را به‌اندیشۀ دنیاداری، دوست نمی‌دارم.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۰ به نقل از «اغانی»، جلد ۱۵، صفحۀ ۱۲۳</ref> کمیت به امام سجّاد (ع) گفت: من شما را از آن جهت مدح گفته‌ام، که برایم وسیله‌ای در پیشگاه [[محمد (ص)|پیغمبر خدا]] باشید. به امام باقر(ع) گفت: بخدا سوگند کس نداند (<small>و آن روز نیاید</small>) که من از شما درهم و دیناری بگیرم، تا خدای گرامی و بزرگی هست که مرا کفایت کند. و قول او به [[صادقین (ع)]] این است که: بخدا قسم من شما را به‌اندیشۀ دنیاداری دوست نمی‌دارم و اگر خواستار دنیا بودم به نزد کسی می‌رفتم که آن را به دست داشت امّا من برای [[آخرت]] به شما مهر می‌ورزم.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۱</ref> | ||
او در پاسخ به محبت عبد اللّه بن حسن بن علی (ع) می‌گوید: بخدا سوگند قصیده‌ای دربارۀ شما جز برای خدا نسروده‌ام و من در برابر آنچه برای خدا گفته ام، مزد و بهائی نمی‌گیرم. سخنش به عبداللّه از نوادگان [[جعفر بن ابی طالب| جعفر]] این است؛ من از مدح شما، جز رضای خدا و رسولش اراده‌ای نداشته‌ام و پاداش دنیوی از شما نمی‌خواهم.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۱</ref> | او در پاسخ به محبت عبد اللّه بن حسن بن علی(ع) می‌گوید: بخدا سوگند قصیده‌ای دربارۀ شما جز برای خدا نسروده‌ام و من در برابر آنچه برای خدا گفته ام، مزد و بهائی نمی‌گیرم. و همچنین سخنش به عبداللّه از نوادگان [[جعفر بن ابی طالب| جعفر]] این است؛ من از مدح شما، جز رضای خدا و رسولش اراده‌ای نداشته‌ام و پاداش دنیوی از شما نمی‌خواهم.<ref>امینی، الغدیر، ج۴، ص۳۱</ref> | ||
===دعاهای اهل بیت درباره کمیت=== | ===دعاهای اهل بیت درباره کمیت=== | ||