پرش به محتوا

خوف و رجاء: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۴۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ آوریل ۲۰۱۴
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Lohrasbi
(صفحه‌ای جدید حاوی «'''خوف و رجاء'''اصطلاحی است در قرآن، حدیث و عرفان. خوف و رجاء از ویژگی هایی است ک...» ایجاد کرد)
 
imported>Lohrasbi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=اردیبهشت|روز=۳|سال=۱۳۹۳|چند = 2}}
'''خوف و رجاء'''اصطلاحی است در قرآن، حدیث و عرفان. خوف و رجاء از ویژگی هایی است که بر اساس تعالیم قرآنی و نیز با توجه به روایات شایسته است مؤمنان واجد آنها باشند.
'''خوف و رجاء'''اصطلاحی است در قرآن، حدیث و عرفان. خوف و رجاء از ویژگی هایی است که بر اساس تعالیم قرآنی و نیز با توجه به روایات شایسته است مؤمنان واجد آنها باشند.


== در لغت ==
== در لغت ==


خوف از «‌خ و ف‌» به معنای ترس و وحشت است.<ref>ازهری؛ جوهری؛ ابن منظور، ذیل «‌خوف‌» </ref> در توضیح آن گفته شده است که خوف، انتظار امری ناپسند با توجه به نشانه‌های محتمل یا معلوم و قطعی از آن است.<ref>راغب اصفهانی، ذیل «‌خوف‌» </ref> رجاء از ریشه «‌ر جو‌» به معنای امید است.<ref>ازهری؛ جوهری؛ ابن منظور، ذیل «‌رجو‌» </ref> و در اصطلاح، توقع و انتظار امری پسندیده با توجه به نشانه‌های محتمل یا به عبارت دیگر، گمان به وقوع امری است که مایه شادمانی است.<ref>راغب اصفهانی، ذیل «‌خوف‌» و «‌رجو‌» </ref> گفته شده است در مواردی که پیش از مادّه رجاء حرف نفی بیاید، معنای رجاء معکوس شده، به معنای خوف به کار می‌رود، نظیر آیه ۱۳ سوره نوح. <ref>ازهری، همانجا</ref>
خوف از «‌خ و ف‌» به معنای ترس و وحشت است.<ref>ازهری؛ جوهری؛ ابن منظور، ذیل «‌خوف‌» </ref> در توضیح آن گفته شده است که خوف، انتظار امری ناپسند با توجه به نشانه‌های محتمل یا معلوم و قطعی از آن است.<ref>راغب اصفهانی، ذیل «‌خوف‌» </ref> رجاء از ریشه «‌ر ج و‌» به معنای امید است.<ref>ازهری؛ جوهری؛ ابن منظور، ذیل «‌رجو‌» </ref> و در اصطلاح، توقع و انتظار امری پسندیده با توجه به نشانه‌های محتمل یا به عبارت دیگر، گمان به وقوع امری است که مایه شادمانی است.<ref>راغب اصفهانی، ذیل «‌خوف‌» و «‌رجو‌» </ref> گفته شده است در مواردی که پیش از مادّه رجاء حرف نفی بیاید، معنای رجاء معکوس شده، به معنای خوف به کار می‌رود، نظیر آیه ۱۳ سوره نوح. <ref>ازهری، همانجا</ref>
 
== پانویس ==
<references />
 
== منابع ==
 
* محمد بن احمد ازهری، تهذیب اللغة، چاپ عبدالسلام سرحان، قاهره ۱۳۸۶ / ۱۹۶۷
* ابن منظور، لسان العرب، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۱۲ / ۱۹۹۲
* اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، قاهره ۱۳۷۶، چاپ افست بیروت ۱۴۰۷
* حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، چاپ محمد سیدکیلانی، تهران ۱۳۳۲ش
کاربر ناشناس