confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
سید محمدسرور واعظ بهسودی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
imported>Fayaz (+ رده:سادات افغانستان (هاتکت)) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| محل تحصیل = افغانستان • [[نجف]] | | محل تحصیل = افغانستان • [[نجف]] | ||
| محل زندگی = [[افغانستان]] | | محل زندگی = [[افغانستان]] | ||
| تاریخ وفات = ۱۳۵۷ش (احتمالی) | | تاریخ وفات = [[۱۳۵۷ش]] (احتمالی) | ||
| شهر وفات = کابل | | شهر وفات = کابل | ||
| محل دفن = نامعلوم | | محل دفن = نامعلوم | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''سیدمحمد سَروَر'''، مشهور به '''واعظ بهسودی''' ([[سال ۱۲۹۵ هجری شمسی|۱۲۹۵ش]] ـ [[سال ۱۳۵۷ هجری شمسی|۱۳۵۷ش]]) از عالمان [[افغانستان]] است. سیدمحمد پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، عازم [[نجف]] گردید. او بعد از چند سال تحصیل درس خارج [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] موفق به دریافت [[اجازه اجتهاد]] از آیت‌الله حکیم گردید و به دستور وی به افغانستان بازگشت و به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی پرداخت. | '''سیدمحمد سَروَر'''، مشهور به '''واعظ بهسودی''' ([[سال ۱۲۹۵ هجری شمسی|۱۲۹۵ش]] ـ [[سال ۱۳۵۷ هجری شمسی|۱۳۵۷ش]]) از عالمان [[افغانستان]] است. سیدمحمد پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، عازم [[نجف]] گردید. او بعد از چند سال تحصیل درس خارج [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] موفق به دریافت [[اجازه اجتهاد]] از آیت‌الله حکیم گردید و به دستور وی به افغانستان بازگشت و به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی پرداخت. | ||
کتاب [[مصباح الاصول]] از تألیفات اوست. واعظ بهسودی در ۱۳۵۷ش به دستور نورمحمد تره‌کی، رئیس‌جمهور دولت کمونیستی افغانستان، به زندان افتاد، و از آن زمان تاکنون از سرنوشت وی خبری در دست نیست. | کتاب [[مصباح الاصول]] از تألیفات اوست. واعظ بهسودی در [[۱۳۵۷ش]] به دستور نورمحمد تره‌کی، رئیس‌جمهور دولت کمونیستی افغانستان، به زندان افتاد، و از آن زمان تاکنون از سرنوشت وی خبری در دست نیست. | ||
==کودکی== | ==کودکی== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
سید محمد، پس از تعلیم [[قرآن کریم]] و کتاب‌های متداول فارسی، به فراگیری صرف و نحو (جامع المقدمات) نزد سید مصطفی بزرگ خاندان واعظ پرداخت. او در بیشتر محافل سوگواری [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت عصمت و طهارت]] | سید محمد، پس از تعلیم [[قرآن کریم]] و کتاب‌های متداول فارسی، به فراگیری صرف و نحو (جامع المقدمات) نزد سید مصطفی بزرگ خاندان واعظ پرداخت. او در بیشتر محافل سوگواری [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت عصمت و طهارت]] شرکت می‌کرد و با بیان شیوا مصائب [[آل محمد]] را برای حاضران بیان می‌کرد، از این رو، نزد مردم به واعظ کوچک مشهور گشت.{{مدرک}} | ||
===سفر به کابل=== | ===سفر به کابل=== | ||
واعظ در حدود | واعظ در حدود [[۱۳۱۰ش]]، برای ادامه تحصیل عازم [[کابل]] گردید. او در پنج سال کتاب‌های مغنی، منطق، [[شرح لمعه]]، [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]، [[مکاسب]] و [[کفایة الاصول|کفایه]] را نزد [[میر علی احمد حجت|آیت‌الله میرعلی احمد حجت]] و شیخ محسن فرا گرفت و خود نیز در این مدت برخی دروسی را که خوانده بود، برای طلاب جلسه درس آیت‌الله حجت تدریس کرد. سپس به [[بهسود]] بازگشت و مدرسه محمدیه را در آن جا تأسیس نمود.{{مدرک}} | ||
===عزیمت به نجف=== | ===عزیمت به نجف=== | ||
سیدمحمد سرور پس از یک دهه فعالیت در زادگاهش، به قصد ادامه تحصیل به همراه خانواده عازم [[حوزه علمیه نجف]] گردید. در مسیر راه، مدت کوتاهی در [[حوزه علمیه قم]] توقف کرد و حدود شش ماهی در درس [[آیت‌الله بروجردی]] شرکت کرد.<ref>[http://nbo.ir/fa-ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%B3%D9%88%D8%AF%DB%8C__l-p-۰-۱--۶۸.aspx#_ftn۲ سایت فرهیختگان]</ref> | سیدمحمد سرور پس از یک دهه فعالیت در زادگاهش، به قصد ادامه تحصیل به همراه خانواده عازم [[حوزه علمیه نجف]] گردید. در مسیر راه، مدت کوتاهی در [[حوزه علمیه قم]] توقف کرد و حدود شش ماهی در درس [[آیت‌الله بروجردی]] شرکت کرد.<ref>[http://nbo.ir/fa-ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%B3%D9%88%D8%AF%DB%8C__l-p-۰-۱--۶۸.aspx#_ftn۲ سایت فرهیختگان]</ref> | ||
او در نجف بیشتر در درس [[خارج فقه]] و اصول [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] شرکت می‌کرد و در حلقه مباحثه و نقد و نظر [[سید محمدباقر صدر|سیدباقر صدر]] و [[سید محمدحسین فضل‌الله]] حضور داشت. سرور اوقات دیگرش را به تدریس [[کفایة الاصول|کفایة الاصول]] و تقریر [[درس خارج|خارج اصول]] خوئی اختصاص داد و توانست کتاب [[مصباح الاصول]] را پدید آورد و [[اجازه اجتهاد]] از حکیم دریافت نمود. سرور واعظ در مباحث [[فقه|فقهی]]، فلسفی، [[کلام امامیه|کلامی]]، علوم [[قرآن]] و [[حدیث]] نیز مطالعاتی داشت.<ref> رجوع شود به: ربانی خلخالی، شهدای روحانیت شیعه، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۴.</ref> | او در نجف بیشتر در درس [[خارج فقه]] و اصول [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] شرکت می‌کرد و در حلقه [[مباحثه]] و نقد و نظر [[سید محمدباقر صدر|سیدباقر صدر]] و [[سید محمدحسین فضل‌الله]] حضور داشت. سرور اوقات دیگرش را به تدریس [[کفایة الاصول|کفایة الاصول]] و تقریر [[درس خارج|خارج اصول]] خوئی اختصاص داد و توانست کتاب [[مصباح الاصول]] را پدید آورد و [[اجازه اجتهاد]] از حکیم دریافت نمود. سرور واعظ در مباحث [[فقه|فقهی]]، فلسفی، [[کلام امامیه|کلامی]]، علوم [[قرآن]] و [[حدیث]] نیز مطالعاتی داشت.<ref> رجوع شود به: ربانی خلخالی، شهدای روحانیت شیعه، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۴.</ref> | ||
==بازگشت به افغانستان== | ==بازگشت به افغانستان== | ||
واعظ در حدود ۱۳۳۳ش با تشویق استادش، [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] به [[افغانستان]] بازگشت و فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی‌اش را بار دیگر آغاز کرد. او در شرایطی به افغانستان بازگشت که یکی از جریان‌های [[شیعه|شیعیان]] افغانستان به رهبری [[سید اسماعیل بلخی]] توسط حکومت وقت سرکوب و بلخی در زندان بود.{{مدرک}} در ۱۳۴۰ش به دستور داود، نخست‌وزیر وقت، واعظ به مدت سه سال به زندان افتاد. پس از برکناری داود، و روی کار آمدن محمد یوسف، وی با جمعی از روحانیون شیعه از جمله بلخی آزاد شد.<ref> ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۵.</ref> | واعظ در حدود ۱۳۳۳ش با تشویق استادش، [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] به [[افغانستان]] بازگشت و فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی‌اش را بار دیگر آغاز کرد. او در شرایطی به افغانستان بازگشت که یکی از جریان‌های [[شیعه|شیعیان]] افغانستان به رهبری [[سید اسماعیل بلخی]] توسط حکومت وقت سرکوب و بلخی در زندان بود.{{مدرک}} در ۱۳۴۰ش به دستور داود، نخست‌وزیر وقت، واعظ به مدت سه سال به زندان افتاد. پس از برکناری داود، و روی کار آمدن محمد یوسف، وی با جمعی از روحانیون شیعه از جمله بلخی آزاد شد.<ref> ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۵.</ref> | ||
پس از [[کودتای هفت ثور]] (اردیبهشت) ۱۳۵۷ش و روی کار آمدن رژیم کمونیستی در افغانستان، مخالفت رژیم با ارزش‌های اسلامی و فشار و اختناق دو چندان گردید. دستگیری فعالان مسلمان از کابل شروع شد و در کوتاه‌ترین زمان در دیگر مناطق نیز ادامه یافت. واعظ و صدها روحانی دیگر در زمان حکومت حفیظ‌الله امین، شبانه دستگیر و زندانی شدند. به دنبال اعتراض مردم، واعظ به طور موقت آزاد گردید، ولی دوباره دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. ببرک کارمل، رئیس بعدی دولت افغانستان با ادعای اینکه تمامی زندانیان سیاسی پیش از وی به قتل رسیده‌اند، برای آنان مراسم گرامی داشت و فاتحه برگزار کرد.<ref> ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۸.</ref> | پس از [[کودتای هفت ثور]] (اردیبهشت) [[۱۳۵۷ش]] و روی کار آمدن رژیم کمونیستی در افغانستان، مخالفت رژیم با ارزش‌های اسلامی و فشار و اختناق دو چندان گردید. دستگیری فعالان مسلمان از کابل شروع شد و در کوتاه‌ترین زمان در دیگر مناطق نیز ادامه یافت. واعظ و صدها روحانی دیگر در زمان حکومت حفیظ‌الله امین، شبانه دستگیر و زندانی شدند. به دنبال اعتراض مردم، واعظ به طور موقت آزاد گردید، ولی دوباره دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. ببرک کارمل، رئیس بعدی دولت افغانستان با ادعای اینکه تمامی زندانیان سیاسی پیش از وی به قتل رسیده‌اند، برای آنان مراسم گرامی داشت و فاتحه برگزار کرد.<ref> ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۸.</ref> | ||
==فعالیت‌های علمی و فرهنگی== | ==فعالیت‌های علمی و فرهنگی== | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*ربانی خلخالی، علی، «شهدای روحانیت شیعه در یکصد ساله اخیر»، قم، پیام اسلام، ۱۴۲۰ق. | *ربانی خلخالی، علی، «شهدای روحانیت شیعه در یکصد ساله اخیر»، قم، پیام اسلام، ۱۴۲۰ق. | ||
*شریف رازی، محمد، | *شریف رازی، محمد، [[گنجینه دانشمندان]]، قم، اسلامیه، ۱۳۵۴ش. | ||
*بختیاری، محمدعزیز، «شیعیان افغانستان»، قم، موسسه شیعه‌شناسی، ۱۳۸۵ش. | *بختیاری، محمدعزیز، «شیعیان افغانستان»، قم، موسسه شیعه‌شناسی، ۱۳۸۵ش. | ||
{{فقیهان شیعه (قرن ۱۴ قمری)}} | {{فقیهان شیعه (قرن ۱۴ قمری)}} | ||