دحو الارض: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالحسن شعرانی|علامه شعرانی]] با اشاره به سازگاری دحو الارض با یافته‌های علمی، می‌گوید دانشمندان علوم تجربی معتقدند در آغازِ آفرینش زمین، آب همه سطح زمین را فرا گرفته بود و به تدریج خشکی‌ها از آب بیرون آمدند؛ چنان‌که امروزه نیز گاهی بر اثر زلزله یا آتشفشانی و علل دیگر، سطح کف دریا بالا می‌آید و جزیره‌ای نو پدید می‌آید.<ref>شعرانی، پژوهش‌های قرآنی علامه شعرانی، ۱۳۸۶ش، ج۳،‌ ص۱۳۱۶.</ref> هنگامی که آب فرو نشست، قهراً بلندترین نقطه زمین، نخستین بار ظاهر می‌شود و از آب بیرون می‌آید. از آنجا که کعبه، بلندترین نقطه زمین بود، اولین نقطه زمین است که پس از فرو نشستن آب، ظاهر شد. سایر نقاط زمین پس از کعبه از آب بیرون آمدند و خشکی‌های زمین به تدریج گسترش یافت که از آن به دحو الارض تعبیر شده است.<ref>حسن‌زاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۴۶۰ و ۴۶۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی]] نیز ضمن تأکید بر سازگاری دحو الارض با اکتشافات علمی، می‌نویسد سرزمین [[مکه]]،‌ نخستین نقطه‌ای است که از آب سربرآورد. اگر ارتفاع این سرزمین در حال حاضر، مرتفع‌ترین نقطه زمین نیست، منافاتی ندارد؛ زیرا از آن روز صدها میلیون سال می‌گذرد و تاکنون وضعیت نقاط زمین به کلی دگرگون شده، بعضی از کوه‌ها در اعماق اقیانوس‌ها قرار گرفته و بعضی از اعماق اقیانوس‌ها تبدیل به قله کوه شده است. این از مسلمات زمین‌شناسی و جغرافیای طبیعی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۳۴۶.</ref>

برخی از محققان معاصر گسترده شدن زمین از زیر کعبه را با مورفولوژی (ریخت‌شناسی) و چهره زمین<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3360700 «رابطه ژئودینامیک و دحو الارض/ دو کلمه قرآنی دحو و طحو؛ مؤلفه‌های دینامیک زمین»، وبگاه خبرگزاری قرآن.]</ref> و بعضی دیگر با توجه به نظریه اشتقاق واگنر و تاریخ جغرافیایی-سیاسی مکه و کعبه توضیح داده‌اند.<ref>[https://www.farsnews.ir/news/13920708001308 نگاه کنید به «گزارش فارس در روز تولد زمین: آیا دحو الارض از نظر علمی قابل اثبات است»، خبرگزاری فارس.]</ref>

*سید بن طاووس، اقبال الاعمال (الاقبال بالاعمال الحسنة فیما یعمل مرة فی السنة)، تصحیح جواد قیومی اصفهانی، قم، مرکز النشر التابع لمکتب الاعلام الاسلامی،۱۳۷۷ش.

*صدوق، محمد بن علی بن بابویه، من لا یحضره الفقیه، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.

* قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، قم، اسوه، بی‌تا.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

*مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تصحیح محمد باقر محمودی و دیگران، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، بی‎تا.