دحو الارض: تفاوت میان نسخه‌ها

در  قرآن چگونگی دحو الارض و زمان و مکان آغاز آن بیان نشده است. تنها در آیه ۳۰ [[سوره نازعات]]{{متن قرآن|''' وَالْأَرْ‌ضَ بَعْدَ ذَٰلِک دَحَاهَا'''|ترجمه= و زمین را پس از آن گسترانید|سوره=[[سوره نازعات|نازعات]]|آیه=۳۰}}، به آن اشاره شده است.

[[تفسیر قرآن|مفسران]] درباره منظور از «بعد ذلک» اختلاف‌نظر دارند. به نوشته طبری برخی از مفسران کلمه «بعد» را به معنای اصلی آن، که خلاف «قبل» است، دانسته و معتقدند که گسترش زمین پس از آفرینش آسمان بوده است. در مقابل، گروهی دیگر «بعد ذلک» را به معنای «مع ذلک» گرفته و گفته‌اند که زمین پیش از آسمان آفریده و گسترده شده است.<ref>طبری، جامع البیان،‌ دار المعرفة، ج۳۰، ص۲۹.</ref> طبری روایتی از [[ابن عباس]] را که میان آفرینش(خلق) زمین و گسترشِ (دحو) آن تفاوت گذاشته و خلقت آسمان را پس از آفرینش زمین و پیش از گستردن دانسته است،  سازگار با ظاهر آیه می‎داند.<ref>طبری، جامع البیان،‌ دار المعرفة، ج۳۰، ص۲۹.</ref> طبری در تاریخ الامم و الملوک نیز، دلیل پذیرش این سخن را کاربرد اهل زبان دانسته و گفته است در زبان عربی، «بعد» متضاد «قبل» است و به معنای «مع» نیست.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۱، ص۴۹.</ref>

[[فخر رازی]] ذیل آیه افزوده است: «دحو» گستردن محض زمین نیست، بلکه منظور نوعی گستردن است که زمین را آماده رویاندن گیاهان کند و این تنها پس از خلقت آسمان حاصل می‌شود.<ref>فخر رازی،التفسیر الکبیر،‌ دار احیاء التراث العربی، ج۳۱، ص۴۶.</ref> [[علامه مجلسی]] اشکالات وارد بر خلق و گسترش زمین را پاسخ داده است<ref>مجلسی، بحار الانوار،‌ دار احیاء التراث العربی، ج۵۴، ص۲۲–۲۵.</ref> و [[روایات]] را بر آن تطبیق داده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار،‌ دار احیاء التراث العربی، ج۵۴، ص۲۵–۲۱۶.</ref>