ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثقلین'''، به معنای دو شیء گرانبها و ارزشمند است. مشهور بودن این کلمه به سبب حدیثی از [[پیامبر(ص)]] ـ مشهور به [[حدیث ثقلین]] ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...».

ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر<ref> القاموس المحیط، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن درید، ج۱، ص۴۳۰.</ref> و هر شیء گرانبها و ارزشمندی است که باید در نگهداری آن کوشش کرد.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۱۴.</ref> برخی از اهل لغت، ثِقْل و ثَقَل را به یک معنا دانسته‌اند، اما برخی دیگر میان آن دو تفاوت قائل شده‌اند.<ref>ابراهیم انیس و دیگران، ج۱، ص۹۸</ref> جمع هر دو واژه "اثقال" است.<ref>ابن درید، ج۱، ص۴۳۰.</ref>

عموم [[تفسیر|مفسران]] مراد از ثقلان را دو گروه [[جن]] و [[انس]]<ref>ابن کثیر، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، ج۱۰، ص۳۹۶ </ref> و معدودی از مفسران هم مراد از آن را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>علی بن ابراهیم قمی، ج۲، ص۳۴۵؛ هاشم بن سلیمان بحرانی، ج۴، ص۲۶۷</ref>

این حدیث، به سبب کاربرد همین واژه، به "حدیث ثَقَلَین" یا "حدیث ثِقْلَین" مشهور است.