عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبید الله بن زیاد بن ابیه''' (۳۳ - ۶۷ق)، سردار مشهور [[امویان]] و والی [[کوفه]] در هنگام [[واقعه عاشورا]] و از عوامل اصلی [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] و همراهانش. عبیدالله والی [[بصره]] بود ولی [[یزید]] او را در سال ۶۰ ق.  پس از آشفتگی اوضاع کوفه، با حفظ سمت به امارت این شهر گماشت و سرکوب [[قیام امام حسین(ع)]] را به او سپرد. او در سال ۶۵ق نیز [[قیام توابین]] را درهم کوبید. عبیدالله به سبب نقشی که در [[واقعه کربلا]] داشت، از شخصیت‌های منفور نزد [[شیعیان]] است.

ابو حفص، عبیدالله بن زیاد بن ابیه، از کنیزی به نام مرجانه زاده شد.<ref>بلاذری احمد، انساب الاشراف، ج۴، ص۷۵.</ref> برخی ابن زیاد را به طعنه به مادرش منسوب کرده و «ابن مرجانه» خوانده‌اند که اشاره به اتهام ناپاکی تولد عبیدالله دارد و در برخی منابع، به بدنام و زناکار بودن او تصریح شده است.<ref>مفید، الاختصاص، ص73.</ref>

پدرش [[زیاد بن ابیه]]، از سرداران و حکمرانان اموی بود که در سرکوب شورش‌ها در مناطق اسلامی، به قساوت و بی رحمی شهرت داشته است. در نسب زیاد بن ابیه نیز اختلاف است و کسی نمی‌دانست که پدر او کیست. از این رو،‌ وی را ابن ابیه (یعنی پسرِ پدرش) خوانده‌اند. گفته‌ شده، [[ابوسفیان]]، زیاد را حاصل زنای خود با سمیه، مادر زیاد می‌دانست و بدین رو، [[معاویه]] زیاد را برادر خویش می‌خواند.<ref>نک: الاستیعاب، ج 2، ص 525.</ref>

گفته‌اند که او بسیار خشن، بی رحم و متهوّر بوده و برخی از زندگی‌نامه‌نویسان از او با عنوان «جبّار» یاد کرده‌اند<ref>زرکلی، الاعلام، ج4، ص193.</ref> چنان که نقل کرده‌اند که در سرکوب خوارج در بصره، خشونتی شگفت‌انگیز از خود نشان داد.<ref>دينوري‌، اخبار، الاخبار الطوال، ص 269-270؛ طبري‌، تاریخ، ج7، ص 185-187.</ref> این خصلت عبیدالله باعث گشت تا در جنگ با غیرمسلمانان در فتوحات نیز موفقیت‌هایی به دست آورد.<ref>نک: زرکلی، الاعلام، ج4، ص193.</ref>