عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها

وقتی [[عبدالله بن زبیر]] در مدینه قدرت گرفت ــ چنان‌که بخش‌هایی از [[شام]] نیز به خلافت او گردن نهادند و حتی [[مروان بن حکم]] به [[حجاز]] می‌رفت تا با او به خلافت بیعت کند ــ ابن زیاد در بَثَنیه مروان را ملاقات کرد و وی را از آن کار بازداشت و به وی قول داد که اگر او خود مدعی خلافت شود، پشتیبان او خواهد بود. مروان بازگشت و ابن زیاد نیز به [[دمشق]] رفت و ضحاک بن قیس را که از مردم شهر برای ابن زبیر بیعت گرفته بود، فریفت و از شهر بیرون راند و برای مروان بیعت گرفت. در جنگ مروانیان با ضحاک بن قیس در مرج راهط نزدیک دمشق که به شکست ضحاک انجامید، ابن زیاد، فرماندهی سواران مروان را بر عهده داشت.<ref>نک:  ابن سعد، طبقات الکبری، ج۵، ص۴۰-۴۲؛ طبری، تاریخ الطبری، ج۷، ص۴۷۶-۴۷۹.</ref>

ابن زیاد سپس مشغول مطیع ساختن شهرهای [[جزیره]] شد که پیش از آن با ابن زبیر بیعت کرده بودند، و به عراق که [[مختار ثقفی]] در آن‌جا علیه [[امویان]] و به خونخواهی حسین بن علی(ع) قیام کرده بود، نمی‌پرداخت. اما سرانجام به موصل حمله کرد که در دست عوامل مختار بود. طرفداران مختار به تکریت عقب نشستند و مختار را از حمله ابن زیاد آگاه کردند. مختار نیز سپاهی را به مقابله فرستاد. سپاه مختار، سپاهی را که ابن زیاد به سوی آنان فرستاده بود، شکست داد.(۱۰ ذیحجه ۶۶).<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۸، ص۶۴۳، ۶۴۹، ۶۴۶ و ۷۰۷-۷۱۳.</ref>