باب حطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
اصلاح پانویس‌ها و منابع
imported>Hasaninasab جز (+ رده:مقالههای با درجه اهمیت ج (هاتکت)) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس‌ها و منابع) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== دستور به بنی‌اسرائیل== | == دستور به بنی‌اسرائیل== | ||
براساس نقل [[قرآن]] در دو سوره بقره و اعراف هنگامی که بنی اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خداوند باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸ </ref> | براساس نقل [[قرآن]] در دو سوره بقره و اعراف هنگامی که بنی اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خداوند باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸ .</ref> | ||
ترکیب دو واژه «باب حطه» در قرآن نیامده است اما در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> رک ابن بابویه محمد بن علی، أمالی الصدوق، ۱۳۷۶، ص۷۴ ح۶ </ref> | ترکیب دو واژه «باب حطه» در قرآن نیامده است اما در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> رک ابن بابویه محمد بن علی، أمالی الصدوق، ۱۳۷۶، ص۷۴ ح۶ .</ref> | ||
بیشتر مفسّران | بیشتر مفسّران <ref>رک طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند <ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.</ref> «الباب» را اشاره به یكى از درهاى بیت المقدس مى‌دانند<ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> | ||
کلمه حطه که به احتمال زیاد از واژگان عربى است <ref>فخر | کلمه حطه که به احتمال زیاد از واژگان عربى است <ref>فخر رازی، التفسیر الكبیر، ج۳، ص۹۰؛ ابوحیان، البحر المحیط، ج۱، ص۳۶۰ ؛ صادقی تهرانی، الفرقان، ج۱، ص۴۲۹.</ref> به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى تكلیف یا گناه از دوش انسان است. <ref>مجدالدین الفیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص ۸۹۴و ۸۹۵، «حط»؛ زبیدی، تاج‌العروس، ج۱۰، ص۲۱۶و۲۱۷، «حطط».</ref> | ||
==باب حطه و اهل‌بیت== | ==باب حطه و اهل‌بیت== | ||
در منابع شیعی [[اهل بیت (ع)]] به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)|پیامبر(ص)]] آمده است: | در منابع شیعی [[اهل بیت (ع)]] به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)|پیامبر(ص)]] آمده است: | ||
:::هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى اسرائیل است.<ref>ابن بابویه محمد بن علی، أمالی الصدوق، | :::هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى اسرائیل است.<ref>ابن بابویه محمد بن علی، أمالی الصدوق، ۱۳۷۶ش، ص۷۴، ح۶ .</ref> | ||
دلیل این شباهت از نگاه بعضی این است که همانطوری که باب حطه برای بنی‌اسرائیل به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. <ref> سیدعلی حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة | دلیل این شباهت از نگاه بعضی این است که همانطوری که باب حطه برای بنی‌اسرائیل به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. <ref> سیدعلی حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، ۱۳۹۲، ج۲، ص۱۶۷.</ref> از نظر بعضی دیگر مراد این است که اهل بیت(ع) به منزله آن درگاهند که هر که از بنی‌اسرائیل، به آن پناه آورد، گناهان او آمرزیده شد، به همین طریق، هر کس به اهل بیت پیامبر(ع) پناه آورد، نجات خواهد یافت.<ref>آقا جمال خوانساری، شرح بر غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص ۱۸۶.</ref> | ||
همچنین در منابع اهل سنت نیز روایتی به همین مضمون نقل شده است از جمله روایت ابی‌سعید خدری: | همچنین در منابع اهل سنت نیز روایتی به همین مضمون نقل شده است از جمله روایت ابی‌سعید خدری: | ||
:::مَثَل اهل بیت من در بین شما همچون مَثَل باب حطه در بنی اسراییل است هر کس از آن داخل شود بخشیده می‌شود.<ref>هیثمی، الصواعق المحرقة، | :::مَثَل اهل بیت من در بین شما همچون مَثَل باب حطه در بنی اسراییل است هر کس از آن داخل شود بخشیده می‌شود.<ref>هیثمی، الصواعق المحرقة، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص ۱۷۹؛ السیوطی -المناوی، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴، ۱۰ق، ج۸، ح ۸۹۵۶؛ الهیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴، ج۹، ص۱۶۸؛ الطبرانی، المعجم الصغیر، ۱۴۰۵، ج۲، ص۸۲.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* ابن | * ابن بابویه، محمد بن علی، أمالی، به تحقیق محمدباقر کمره‌ای، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش. | ||
* | * طبری، احمدبن جریر، جامع‌البیان، بیروت، دار المعرفة، بی تا. | ||
* ابن عادل، | * ابن عادل، عمربن‌علی، اللباب فی علوم الکتاب، بیروت، دارالكتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۹ق. | ||
* فخر | * فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الكبیر، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ ق. | ||
* أبو حیان محمد بن | * أبو حیان محمد بن یوسف، البحر المحیط، به تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دار الفكر، ۱۴۲۰ ق. | ||
* صادقی | * صادقی تهرانی، محمد، الفرقان، قم، فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۶ش. | ||
* الفیروزآبادی، | * الفیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، بیروت، دارالکتب العلمیه، بی تا. | ||
* | * زبیدی، مرتضی و محمد بن محمد، تاج‌العروس، به تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۴ق. | ||
* حسینی میلانی، سیدعلی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة | * حسینی میلانی، سیدعلی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، قم، مرکز الحقایق الاسلامیه، ۱۳۹۲ش. | ||
* آم‍دی، ع‍ب‍دال‍واح‍دب‍ن محمد، شرح م‍ح‍ق‍ق ب‍ارع ج‍م‍ال‌ال‍دی‍ن‌‌م‍ح‍م‍د خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و | * آم‍دی، ع‍ب‍دال‍واح‍دب‍ن محمد، شرح م‍ح‍ق‍ق ب‍ارع ج‍م‍ال‌ال‍دی‍ن‌‌م‍ح‍م‍د خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و دررال‍ک‍ل‍م، به تعلیقه میرجلال الدین حسینی ارموی«محدث»، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۶۶ش. | ||
* | * ابن حجر هیثمی، احمد، الصواعق المحرقة، به تحقیق عبد الرحمن بن عبد الله التركی و كامل محمد الخراط، لبنان، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، ۱۴۱۷ق. | ||
* | * السیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر و عبد الرؤرف بن محمد المناوی، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴ق. | ||
* هیثمی، علی‌بن‌ابوبکر، مجمع | * هیثمی، علی‌بن‌ابوبکر، مجمع الزوائد، به تحقیق حسین سلیم أسد الدّارانی، دمشق، دَارُ المَأْمُون لِلتُّرَاثِ، ۱۴۱۴ق. | ||
* الطبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم | * الطبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الصغیر، به تحقیق محمد شكور محمود الحاج أمریر، بیروت-عمان، دار عمار، چاپ اول، ۱۴۰۵ق. | ||
{{فضائل اهل بیت}} | {{فضائل اهل بیت}} | ||