۱۷٬۸۰۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Shamsoddin }} | |||
[[پرونده:صخره مسجدالنقطه.jpg|بندانگشتی|صخرهای که گفته میشود چند قطره از خون سر امام حسین(ع) بر آن جاری شده است.]] | [[پرونده:صخره مسجدالنقطه.jpg|بندانگشتی|صخرهای که گفته میشود چند قطره از خون سر امام حسین(ع) بر آن جاری شده است.]] | ||
'''مسجدالنقطه یا مشهدالنقطه و یا مشهدالحسین''' از زیارتگاههای شیعیان در شهر [[حلب]] [[سوریه]] است. این زیارتگاه در مکانی ساخته شده است که گفته میشود سر امام حسین به هنگام انتقال از [[کربلا]] به [[دمشق]] در آن مکان، بر سنگی قرار داده شده است و چند قطره از خون سر حضرت بر آن سنگ جاری شده است. | '''مسجدالنقطه یا مشهدالنقطه و یا مشهدالحسین''' از زیارتگاههای شیعیان در شهر [[حلب]] [[سوریه]] است. این زیارتگاه در مکانی ساخته شده است که گفته میشود سر امام حسین به هنگام انتقال از [[کربلا]] به [[دمشق]] در آن مکان، بر سنگی قرار داده شده است و چند قطره از خون سر حضرت بر آن سنگ جاری شده است. | ||
== | == انگیزه == | ||
گفته | گفته شده است هنگامی که کاروان [[اسرای کربلا|اسرا]] و سرهای [[شهدای کربلا]] از [[عراق]] به [[حلب]] رسیدند، در غرب این شهر در کنار کوه جوشن و معبد «مارت مروثا» منزل کردند. آنان سر امام حسین را بر صخرهای گذاشتند هنگامی که آن را برداشتند، چند قطرۀ از خون آن بر صخره جاری شده بود.<ref>خامه یار، آثار پيامبر عليه السلام و زيارتگاه هاي اهل بيت عليهم السلام در سوريه، ص۱۴۰.</ref> اهل حلب بر روی آن سنگ زیارتگاهی ساختند.<ref>نهرالذهب، ج۲، ص۲۱۲. </ref> | ||
در برخی منابع برای پیدایش این بنا عوامل و انگیزههای دیگری بیان شده است؛ ابن عدیم علت بنای این زیارتگاه را دیدن شدن امام حسین<ref>بغیه الطلب، ج۱، ص۴۱۲.</ref> یا امام علی<ref>بغیه الطلب، ج۱، ص۲۸۴.</ref> در خواب در این محل دانسته است.<ref>خامه یار، آثار پيامبر عليه السلام و زيارتگاه هاي اهل بيت عليهم السلام در سوريه، ص۱۴۲-۱۴۱.</ref> برخی از پژوهشگران متأخر زیارتگاه را دیر راهب مسیحی دانستهاند که یک شب سر امام را نزد خود نگهداری کرد. ابن عدیم محل دیر را در شما مشهدالحسین تعیین کرده است.<ref> ابن عدیم، بغیه الطلب، ج۱، ص۴۱۲-۴۱۳.</ref> | |||
همچنین گفته شده که همه ساله در [[روز عاشورا]] آن خون بر سنگ میجوشید و توجه بسیاری از مردم [[شام]] را به خود جلب میکرد. برخی گفتهاند [[عبدالملک بن مروان]] دستور داد تا سنگ را از آن نقطه انتقال دهند و از آن پس اثری از آن دیده نشد.<ref>عبداللَّه حجاز، معالم حلب الاثریه، ص۱۳۶؛ کامل غزی، نهرالذهب فی تاریخ الحلب، ج۲،ص۲۰۹؛ خیرالدین اسدی، احیاء حلب و اسواقها، ص۱۷۶.</ref> اما ابراهیم نصرالله معتقد است این سنگ از ابتدا تاکنون برجای خود باقی بوده است مگر مدت کوتاهی در سال ۱۹۲۰م که مشهدالنقطه پایگاه ذخیره سلاح عثمانیها بوده و چون بخاطر انفجار در تسلیحات موجود، مشهدالنقطه تخریب و دچار آسیب شد این سنگ موقتاً به [[مشهدالمحسن]] در جوار آن منتقل و پس از بازسازی به سال ۱۹۶۰م دوباره بر جای خود بازگشت داده شد.<ref>ابراهیم نصراللَّه، حلب و التشیع، ص۳۱.</ref> | همچنین گفته شده که همه ساله در [[روز عاشورا]] آن خون بر سنگ میجوشید و توجه بسیاری از مردم [[شام]] را به خود جلب میکرد. برخی گفتهاند [[عبدالملک بن مروان]] دستور داد تا سنگ را از آن نقطه انتقال دهند و از آن پس اثری از آن دیده نشد.<ref>عبداللَّه حجاز، معالم حلب الاثریه، ص۱۳۶؛ کامل غزی، نهرالذهب فی تاریخ الحلب، ج۲،ص۲۰۹؛ خیرالدین اسدی، احیاء حلب و اسواقها، ص۱۷۶.</ref> اما ابراهیم نصرالله معتقد است این سنگ از ابتدا تاکنون برجای خود باقی بوده است مگر مدت کوتاهی در سال ۱۹۲۰م که مشهدالنقطه پایگاه ذخیره سلاح عثمانیها بوده و چون بخاطر انفجار در تسلیحات موجود، مشهدالنقطه تخریب و دچار آسیب شد این سنگ موقتاً به [[مشهدالمحسن]] در جوار آن منتقل و پس از بازسازی به سال ۱۹۶۰م دوباره بر جای خود بازگشت داده شد.<ref>ابراهیم نصراللَّه، حلب و التشیع، ص۳۱.</ref> | ||
خط ۲۱: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خامه یار، احمد، آثار پيامبر عليه السلام و زيارتگاه هاي اهل بيت عليهم السلام در سوريه، نشر مشعر، | |||
* خامه یار، احمد، تخریب زیارتگاههای اسلامی در کشورهای عربی؛ عراق، سوریه، تونس و لیبی، دارالاعلام لمدرسة اهل البیت، قم، ۱۳۹۱ش. | * خامه یار، احمد، تخریب زیارتگاههای اسلامی در کشورهای عربی؛ عراق، سوریه، تونس و لیبی، دارالاعلام لمدرسة اهل البیت، قم، ۱۳۹۱ش. | ||
* حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، ۱۹۹۵م. | * حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، ۱۹۹۵م. |
ویرایش