صاحب فخ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صاحب فَخ'''، لقب حسین بن علی از نوادگان [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] و رهبر [[واقعه فخ|قیام فخ]] است. او در [[سال ۱۶۹ هجری قمری|سال ۱۶۹ق]] و در عصر [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] علیه [[هادی عباسی]] قیام کرد و در منطقه فخ به [[شهادت]] رسید. بر اساس روایتی از [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] پس از [[واقعه کربلا]]، واقعه فخ سخت‌ترین ابتلای [[اهل‌بیت(ع)]] بوده است. در روایتی که [[ابوالفرج اصفهانی|ابوالفَرَج اصفهانی]] نقل کرده، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] از کشته شدن حسین بن علی در فخ پیشگویی کرده و از بهشتی بودن او خبر داده‌اند.

مهم‌ترین فعالیت سیاسی صاحب فخ، قیام او بوده است. با این حال برخی محققان بر این باورند که او پیش از این قیام، فعالیت‌های سیاسی دیگری نیز داشته است. حسین فخی در [[ذی‌القعده]] سال ۱۶۹ق در [[مدینه]] قیام کرد و با مسلط شدن بر آن، با سپاهی سیصد نفره، سوی [[مکه]] حرکت کرد. او در [[۸ ذی‌الحجه]] در محلی به نام «فخ» با سپاه [[بنی‌عباس|عباسیان]] جنگید. در پی این جنگ، حسین و تعداد بسیاری از یارانش شهید شدند، گروهی اسیر و تعدادی گریختند.

[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، اگر چه شخصیت حسین فخی را ستوده، اما معتقد است نکوهش‌هایی هم درباره شخصیت او مطرح شده است. برخی پژوهشگران معتقدند اگرچه روایت‌هایی در تأیید شخصیت صاحب فخ وجود دارد، اما نمی‌توان آنها را دلیلی بر تأیید قیام او از سوی [[امامان شیعه]] دانست. حسین بن علی، در محل فخ به خاک سپرده شد و امام کاظم بر پیکرش [[نماز میت|نماز]] گزارد. منطقه فخ، در چهار کیلومتری [[مسجد الحرام]] قرار دارد که اکنون به محله شهدا شناخته می‌شود.