تحریر الوسیله (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

امام خمینی که وسیلة النجاة را اثری مهم می‌دانست<ref> رجوع کنید به پابه پای آفتاب، ج ۳، ص۲۰۹، به نقل از جعفر سبحانی </ref> در دوران اقامت در [[قم]] بر آن حاشیه نگاشت.<ref> رجوع کنید به امام خمینی، ج ۱، ص۶؛ پابه پای آفتاب، ج ۱، ص۲۶۶، به نقل از محمدرضا توسلی </ref> احترام نویسنده به مرجع وقت، [[سید حسین طباطبایی بروجردی |حاج آقا حسین بروجردی]] (متوفای [[سال ۱۳۴۰ هجری شمسی|۱۳۴۰ش]])، مانع از چاپ و انتشار این اثر شد،<ref> رجوع کنید به پابه پای آفتاب، ج ۳، ص۳۱۶، به نقل از حسن طاهری خرم آبادی </ref> اما بعد‌ها به طور جداگانه<ref>الطهرانی، آقا بزرک، الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة، چاپ اسماعیلیان، ج۲۲، ص۱۵۲.</ref> و چند بار نیز همراه با وسیلة النجاة به چاپ رسید.<ref> انصاری، ص۲۰۲ </ref> تبعید امام خمینی به شهر بورسای [[ترکیه]] در [[سال ۱۳۴۳ هجری شمسی|۱۳۴۳ش]] فرصتی فراهم آورد تا نویسنده آن‌طور که خود می‌گوید<ref> امام خمینی، همانجا </ref> از فراغتش در حدود یازده ماه اقامت اجباری در آن شهر برای وارد کردن حاشیه مذکور در متن وسیلة النجاة استفاده کند و آن را تحریرالوسیله بنامد. به نظر می‌رسد در آن زمان تحریرالوسیله مانند وسیلة النجاة به کتاب المیراث ختم می‌شده است.

امام خمینی پس از تبعید از ترکیه به [[عراق]] و اقامت در [[نجف]]، مسائل مربوط به [[حج]]، [[نماز جمعه]]، [[دفاع]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[قضاوت|قضا]]، شهادات، [[قصاص]] و [[دیه انسان |دیات]] و نیز بسیاری از مسائل مبتلابه را که در دوران اقامت در [[قم]] تدریس کرده بود،<ref> پابه پای آفتاب، ج ۴، ص۱۳۶، به نقل از محمدحسن مرتضوی لنگرودی </ref> به تحریرالوسیله افزود.<ref> رجوع کنید به همان، ج ۱، ص۶۱، به نقل از احمد خمینی؛ استادی، ص۶۰ </ref>