اهواز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اهواز''' از شهرهای تاریخی و شیعه‌نشین [[ایران]] است. پیشینه [[تشیع]] در این شهر به قرن نخست قمری و مهاجرت قبایل شیعی مانند قبیله عبدالقیس و بنی‌اسد از [[عراق]] به آن برمی‌گردد.  

اهواز از شهرهای ایران است که در جنوب غربی این کشور و در استان خوزستان واقع شده است. این شهر در مسیر دسترسی [[ایران]] به عراق بوده است و از این جهت دارای اهمیت بوده است.<ref>برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به هدایت‌پناه، خانجانی، «مناسبات فکری دو حوزه علمی تشیع قم و اهواز در قرن‌های دوم و سوم هجری»، ص۱۸.</ref> مساحت اهواز ۲۱۹۵۴ هکتار و جمعیت آن بیش از یک‌میلیون و صد هزار نفر است.<ref> [http://stats.ahvaz.ir/ سامانه اطلاعات و آمار شهرداری اهواز]</ref> دو قوم عرب و بختیاری بیشترین جمعیت شهر را به خود اختصاص داده‌اند.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/82215621 خوزستان تیراژه اقوام، سایت خبری ایرنا]</ref> [[حمدالله مستوفی]] جغرافی‌دان قرن هشتم قمری، حدود اهواز را ولایت [[عراق عرب]]، [[کردستان]]، [[لرستان]] و [[فارس]] دانسته است.<ref>مستوفی، نزهه القلوب، ۱۳۶۲ش، ص۱۳۰.</ref>

در بیشتر منابع تاریخی از اهواز با نام «هرمز اردشیر»<ref>مقدسی، احسن التقاسیم، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۶۰۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۱؛ بلعمی، تاریخ‌نامه طبری، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۶۰۴؛ مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۶۴ش، ص۱۰۶؛ مؤلف مجهول، مجمل التواریخ و القصص، تهران، ص۶۳؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، بیروت، ج۱، ص۲۸۵.</ref> و در بعض دیگر «هوزمسیر»<ref>ابن فقیه، البلدان، ۱۴۱۶ق، ص۴۰۰؛ بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ص۳۷۲.</ref>، یا هرمزدان اردشیر<ref> دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۴۵.</ref> و یا هرمشیر<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، بیروت، ج۱، ص۲۸۴؛ حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الارض و الانبیا، بیروت، ص۴۰.</ref> و... یاد شده است. {{یادداشت|درباره وجه نام‌گذاری اهواز نقل شده که خوجی‌ها یا خوزی‌ها که از طوایف اصیل ایرانی هستند، در اراضی اطراف کارون به کشت نیشکر پرداخته و محصولات خود را به کشورهای دیگر صادر می‌کردند و به‌واسطه رونق کار نیشکر به خوجستان وازار و هوجستان وازار یعنی بازار خوزی‌ها شهرت یافت. اعراب، خوجی و هوجی را به جمع مکسر عربی درآورده، «اهواز» نامیدند و گاه نیز آن را سوق الاهواز خطاب می‌کردند.(بارتولد، تذکره جغرافیای تاریخ ایران، ۱۳۷۳ش، ص۱۹۹)}}

اهواز در زمان خلافت [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] و مقارن با حکومت [[یزدگرد]] (۶۳۲–۶۵۲م، [[۱۱ هجری قمری|۱۱–۳۱ق]]) آخرین پادشاه [[ساسانی|ساسانیان]]، توسط [[مسلمان|مسلمانان]] فتح شد. فرماندهی سپاه مسلمانان در فتح این شهر را [[حرقوص بن زهیر]]<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۵۵۰.</ref> یا [[ابوموسی اشعری]]<ref>قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۵؛ ابن عربی، تاریخ مختصر الدول، ۱۹۹۲ ق، ص۱۰۱؛ بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ص۲۴۳.</ref> بر عهده داشت. در منابع تاریخی جزئیات فتح اهواز آمده است.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۲۳؛ بلعمی، تاریخ‌نامه طبری، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۰۱؛ مجهول، مجمل التواریخ و القصص، بیروت، ص۲۷۶؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۲۶؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۸۲؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ ق، ج۲، ص۵۵۰؛ قمی، تاریخ قم،۱۳۶۱ش، ص۲۹۵؛ ابن عربی، تاریخ مختصر الدول، ۱۹۹۲م، ص۱۰۰.</ref> البته زمان فتح آن به‌اختلاف از سال ۱۶ تا ۲۳ق ذکر شده است. از فتح اهواز در سال‌های ۱۶،<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۸۲.</ref>۱۷،<ref> ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ ق، ج۲، ص۵۲۶.</ref>۱۸،<ref> ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۲۶۹.</ref>۱۹،<ref>بلعمی، تاریخ‌نامه طبری، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۰۱.</ref>۲۰،<ref> مجهول، مجمل التواریخ و القصص، بیروت، ص۲۷۶.</ref> و ۲۳ق،<ref> یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۲۳.</ref> یاد شده است.

پیشینه تاریخی اهواز به قرن سوم میلادی بازمی‌گردد که توسط [[اردشیر]] (۲۲۴م)<ref> حمزه اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الارض و الانبیا، بیروت، ص۴۰.</ref> یا شاپور<ref> یاقوت حموی، معجم البلدان، بیروت، ج۱، ص۲۸۴.</ref>بنا شده است. اهواز پیش از اسلام از کانون‌های [[مسیحیت]] در ایران و از اسقف‌نشین‌های خوزستان محسوب می‌شد و در روزگار [[ساسانیان]] از شهرهای عمده [[خوزستان]] به شمار می‌رفت.<ref>همدانی، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۰، ج۱، ص۴۸۲.</ref>

[[عبدالله بن عباس]]، از سوی [[امام علی(ع)]]، والی [[بصره]] و نواحی شرقی، از جمله اهواز بود<ref>دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۵۲.</ref> همچنین [[رفاعة بن شداد]]، قاضی منصوب امام علی(ع) در این شهر بود.<ref>قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ۱۹۶۳م، ج۱، ص۲۲۷ و ج۲، ص۱۷۶.</ref>  در اوائل قرن دوم، [[سلیمان بن حبیب بن مهلب]]، کارگزار اهواز در دوره سفاح عباسی شد. او در زمان [[مروان دوم]] آخرین خلیفه اموی، به‌ طرفداری از [[عباسیان]] در اهواز قیام کرده بود.<ref> یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۳۴۱.</ref>  

== اصحاب اهوازی امامان ==

* [[عبدالله بن محمد اهوازی]]؛ از اصحاب [[موسی بن جعفر(ع)]]<ref> نجاشی، رجال نجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۲۲۷.</ref>

* [[فضال بن ایوب ازدی اهوازی]]؛ از اصحاب [[امام کاظم(ع)]] و [[امام رضا(ع)]]<ref>ابن داود، رجال ابن داود، ۱۳۴۲ش، ص۲۷۱.</ref>

* [[احمد بن محمد بن موسی بن هارون الصلت اهوازی]]<ref> طوسی، فهرست طوسی، ۱۴۲۰ق، ص۳۴-۵۸.</ref>

* [[حسن بن سعید بن حماد اهوازی]]؛ از اصحاب امام رضا(ع)، [[امام جواد(ع)]] و [[امام هادی(ع)]]<ref>کشی، رجال کشی، ۱۴۰۹ق، ص۹۴.</ref> برقی در او را از اصحاب امام سجاد(ع) معرفی کرده است.<ref> برقی، رجال برقی، ۱۳۴۲ش، ص۵۴.</ref>

* [[حسین بن سعید بن حماد اهوازی]]؛ از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) و امام هادی(ع)<ref> کشی، رجال کشی، ۱۴۰۹ق، ص۹۴.</ref> در [[رجال برقی]] از اصحاب امام سجاد(ع) معرفی شده است.<ref> برقی، رجال برقی، ۱۳۴۲ش، ص۵۴.</ref>

* [[علی بن مهزیار اهوازی]]، از اصحاب امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و [[امام حسن عسکری(ع)]]<ref>نجاشی، رجال نجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۲۵۳؛ طوسی، رجال طوسی، ۱۳۷۳ش، ص۳۸۸؛ طوسی، فهرست طوسی، ۱۴۲۰ ق، ص۲۶۵؛ ابن داود، رجال ابن داود، ۱۳۴۲ش، ص۲۵۱. </ref>

[[عبدالله بن نجاشی]] از قبیله [[بنی‌اسد]] که از سوی [[منصور عباسى]]، حاکم اهواز بود در نامه‌ای به [[امام صادق(ع)]] نوشت و در آن مسائلی پرسید. پاسخ امام صادق به نامه او، در منابع با عنوان الرساله الاهوازیه یا رساله عبدالله بن نجاشی شهرت یافته است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۶۸.</ref> همچنین در منابع روایی نامه‌ای از [[امام هادی(ع)]] درباره [[جبر]] و [[تفویض]] خطاب به مردم اهواز موجود است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۲۵۴-۲۵۵.</ref>

* رفت‌وآمد بین علمای این شهر با قم و کوفه و مراودات علمی بین آنها، همچون [[آل مهزیار]] و [[خاندان اشعری]] و اعتماد مشایخ قمی در نقل احادیث به آنها.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۲.</ref>

* ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل، بیروت،‌ دار صادر، ۱۳۸۵ق.

* ابن فقیه، احمد بن محمد، کتاب البلدان، تحقیق یوسف الهادی، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.

* بارتولد، واسیلی ولادمیروویچ، تذکره جغرافیای تاریخ ایران، تهران، ۱۳۷۳ش.