۱۷٬۱۶۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| شهر تولد = | | شهر تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =[[کوفه]] | ||
| تاریخ وفات/شهادت = ۶۱ق | | تاریخ وفات/شهادت = [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] | ||
| شهر وفات/شهادت = [[کربلا]] | | شهر وفات/شهادت = [[کربلا]] | ||
| نحوه وفات/شهادت = شهادت در واقعه عاشورا | | نحوه وفات/شهادت = شهادت در واقعه عاشورا | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
}} | }} | ||
'''سعید (سعد) بن عبدالله حنفی'''، از [[شهدای کربلا|شهدای واقعه کربلا]]. او از [[شیعیان]] [[کوفه]] بود که برخی [[نامههای کوفیان به امام حسین(ع)|نامههای کوفیان]] و [[امام حسین]] را به یکدیگر میرساند. او همچنین نامه [[مسلم بن عقیل]] را به امام رساند و پس از آن با کاروان آن حضرت همراه شد. سعید در [[شب عاشورا]] در حمایت از امام حسین سخنرانی کرد و [[سوگند]] یاد کرد که اگر هفتاد بار سوزانده و سپس زنده شود باز هم از حمایت امام دست بر نخواهد برداشت. | '''سعید (سعد) بن عبدالله حنفی'''،([[شهادت]] [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از [[شهدای کربلا|شهدای واقعه کربلا]]. او از [[شیعیان]] [[کوفه]] بود که برخی [[نامههای کوفیان به امام حسین(ع)|نامههای کوفیان]] و [[امام حسین]] را به یکدیگر میرساند. او همچنین نامه [[مسلم بن عقیل]] را به امام رساند و پس از آن با کاروان آن حضرت همراه شد. سعید در [[شب عاشورا]] در حمایت از امام حسین سخنرانی کرد و [[سوگند]] یاد کرد که اگر هفتاد بار سوزانده و سپس زنده شود باز هم از حمایت امام دست بر نخواهد برداشت. | ||
==نسب== | ==نسب== | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==واقعه کربلا== | ==واقعه کربلا== | ||
سعید بن عبدالله و [[هانی بن هانی سبیعی]] نامه سوم کوفیان را به سوی امام حسین بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶.</ref> نویسندگان این نامۀ [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حارث]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را به آمدن قانع کند.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref> | سعید بن عبدالله و [[هانی بن هانی سبیعی]] نامه سوم کوفیان را به سوی امام حسین بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶.</ref> نویسندگان این نامۀ [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حارث]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را به آمدن قانع کند.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} |
ویرایش