پرش به محتوا

سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
| شهر تولد          =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| محل زندگی          =[[کوفه]]
| تاریخ وفات/شهادت  = ۶۱ق
| تاریخ وفات/شهادت  = [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]
| شهر وفات/شهادت    = [[کربلا]]
| شهر وفات/شهادت    = [[کربلا]]
| نحوه وفات/شهادت    = شهادت در واقعه عاشورا
| نحوه وفات/شهادت    = شهادت در واقعه عاشورا
خط ۲۰: خط ۲۰:
}}
}}


'''سعید (سعد) بن عبدالله حنفی'''، از [[شهدای کربلا|شهدای واقعه کربلا]]. او از [[شیعیان]] [[کوفه]] بود که برخی [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های کوفیان]] و  [[امام حسین]] را به یکدیگر می‌رساند. او همچنین نامه [[مسلم بن عقیل]] را به امام رساند و پس از آن با کاروان آن حضرت همراه شد. سعید در [[شب عاشورا]] در حمایت از امام حسین سخنرانی کرد و [[سوگند]] یاد کرد که اگر هفتاد بار سوزانده و سپس زنده شود باز هم از حمایت امام دست بر نخواهد برداشت.
'''سعید (سعد) بن عبدالله حنفی'''،([[شهادت]] [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از [[شهدای کربلا|شهدای واقعه کربلا]]. او از [[شیعیان]] [[کوفه]] بود که برخی [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های کوفیان]] و  [[امام حسین]] را به یکدیگر می‌رساند. او همچنین نامه [[مسلم بن عقیل]] را به امام رساند و پس از آن با کاروان آن حضرت همراه شد. سعید در [[شب عاشورا]] در حمایت از امام حسین سخنرانی کرد و [[سوگند]] یاد کرد که اگر هفتاد بار سوزانده و سپس زنده شود باز هم از حمایت امام دست بر نخواهد برداشت.


==نسب==
==نسب==
خط ۲۶: خط ۲۶:


==واقعه کربلا==
==واقعه کربلا==
{{اصلی|نامه‌های کوفیان به امام حسین}}
سعید بن عبدالله و [[هانی بن هانی سبیعی]] نامه سوم کوفیان را به سوی امام حسین بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶.</ref> نویسندگان این نامۀ [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حارث]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را به آمدن قانع کند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref>
سعید بن عبدالله و [[هانی بن هانی سبیعی]] نامه سوم کوفیان را به سوی امام حسین بردند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶.</ref> نویسندگان این نامۀ [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حارث]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را به آمدن قانع کند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref>
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}