سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

سعید بن عبدالله حنفی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۴:۵۸

۳٬۶۱۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴

←‏پانویس

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Aghaie

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 نویسندگان نامۀ سوم شَبَثُ بن رِبعیّ، حَجّار بن اَبجَر، یزید بن حارث، یزید بن رویم، عزرة بن قیس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمیر بودند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، صص158-160.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده،  به امید آنکه این وجاهت، امام (ع) را قانع به آمدن نماید.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص158.</ref>
+ترجمۀ آغاز نامۀ کوفیان چنین است:
+::به نام خداوند رحمان رحیم
+::به حسین بن علی از شیعیان مؤمن و مسلمان وی، اما بعد: زود بیا که مردم در انتظار تو هستند و دل با کسی جز دو ندارند، بشتاب بشتاب درود بر تو باد...اما بعد همه جا سبز شده و میوه¬ها رسیده و چاه‌ها پر آب شده، اگر خواهی بیا که سپاه تو آمده است و سلام بر تو باد.<ref>رکـ:طبری، تاریخ طبری، ج4، صص261-262؛ سماوی، ابصار العین، ص216؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص97؛ جلالی، سلحشوران طف، ص262؛ کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص162.</ref>
+امام حسین (ع) به وسیلۀ سعید پاسخ لازم را برای مردم کوفه نگاشته و قید کرد که مسلم بن عقیل را به عنوان سفیر خود برای شما روانه کوفه نمود. زمانی که مسلم وارد کوفه شد، در منزل [[مختار ثقفی]] ساکن شده و برای مردم سخنرانی کرد. [[عابس بن ابی شبیب شاکری]] و سپس [[حبیب بن مظاهر]] خطبه خواندند و پس از آن دو نفر سعید بن عبدالله حنفی بپاخواسته و سوگند خورد که مصمم است به یاری حسین (ع) برخیزد. در این مجلس، مسلم وی را مأمور کرد تا امام (ع) را  برای ورود به کوفه دعوت کند. سعید مجدد به مکه بازگشت و حامل نامۀ مسلم بن عقیل بود و از مکه در رکاب اباعبدالله (ع) وارد کربلا شد.<ref>سماوی، ابصار العین، ص216؛ جلالی، سلحشوران طف، ص263.</ref>
+===حضور در کربلا===
+وی در شب عاشورا حماسه‌ای بزرگ پدید آورد و آن هنگامی بود که امام (ع) در نیمۀ شب عاشورا اصحاب را پشت خیمه‌ها جمع کرده و پس از سخنرانی معروف خود از آنان خواستند که هر یک دست دوست خود را گرفته و از تاریکی شب بهره گرفته و این ناحیه و سرزمین را ترک کنند. سپس فرمود:
+::این قوم با من کار داردند و حرجی بر شما نیست و من همگی از شما راضی هستم.
+سعید از جمله کسانی بود که از جای خود برخاست و عرض کرد:
+::یا ابن رسول الله (ص) به خدا سوگند ما دست از یاری شما بر نخواهیم داشت، تا اینکه [[خدا]] بداند که ما به وصیت پیغمبر (ص) در حق ذریۀ او عمل کردیم. به خدا سوگند اگر کشته شوم، سپس زنده گردم، هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکستر مرا به باد دهند باز هم از شما دست بر نخواهم داشت، جانم فدایت گردد.<ref>ترجمه تاریخ طبری، ج7، ص3016؛ تستری، قاموس الرجال، ج5، ص107؛ سماوی، ابصار العین، ص216؛ رکـ: ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص107؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج2، ص28؛ کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص164؛ مقرم، مقتل الحسین (ع)، ص89؛ ابی مخنف، وقعة الطف، ص229؛ ساحل خونین، صص125-126؛ امین، اعیان الشیعه، ج7، ص241.</ref>
 ==پانویس==
 {{پانویس|اندازه=ریز|3}}