سنائی غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

سنائی را در کنار فریدالدین عطار نیشابوری و جلال‌الدین محمد بلخی، یکی از سه شاعر بزرگ اهل [[تصوف]] و نخستینِ آنان به شمار می‌آورند.<ref>براون، تاریخ الأدب فی إیران، ۱۴۲۴ق، ص۳۹۵.</ref> گفته‌اند سنائی نخستین شاعری است که مضامین و اصطلاحات عرفان و تصوف را در قالب شعر درآورده است.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، ۱۳۷۴ش، مقدمه ناشر، صکج.</ref><br />

کتاب حدیقة الحقیقة وی را نشان‌دهنده تبحرش در علوم ادبی، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]،‌ حدیث، [[فقه]]، حکمت، عرفان، منطق، [[علم کلام|کلام]]، تاریخ،‌ طب، نجوم، و کلام می‌دانند.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، تهران، ۱۳۷۴، مقدمه ناشر، صکه.</ref> مولانا در مثنوی از او با عناوین «حکیم» و «حکیم غزنوی» یاد کرده است.<ref>سنائی غزنوی، حدیقة الحقیقة، ۱۳۷۴ش، مقدمه ناشر، ص‌کد.</ref>