کاربر ناشناس
حزب جمهوری اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=سپتامبر|روز=۲۱|سال=۲۰۱۴|چند = 2}} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=سپتامبر|روز=۲۱|سال=۲۰۱۴|چند = 2}} | ||
'''حزب جمهورى اسلامى''' مهم‌ترین حزب در ایران، پس از پیروزى انقلاب اسلامی است. شماری از شخصیت های علمی، مذهبی و سیاسی ایران که در پیروزی انقلاب نقش داشتند و از یاران [[امام خمینی|امام خمینی(ره)]] بودند حزب جمهوری اسلامی را در سال 1357 تأسیس کردند و [[سید محمد حسینی بهشتی]] دبیرکل این حزب بود. | '''حزب جمهورى اسلامى''' مهم‌ترین حزب در ایران، پس از پیروزى انقلاب اسلامی است. شماری از شخصیت های علمی، مذهبی و سیاسی ایران که در پیروزی انقلاب نقش داشتند و از یاران [[امام خمینی|امام خمینی(ره)]] بودند حزب جمهوری اسلامی را در سال 1357 تأسیس کردند و [[سید محمد حسینی بهشتی]] نخستین دبیرکل این حزب بود. | ||
وجود تشکیلات سیاسی فراگیر و کارآمد بعد از پیروزی انقلاب و دچار نشدن انقلاب به سرنوشت [[نهضت مشروطه]] فلسفه تأسیس حزب جمهوری اسلامی بود. | وجود تشکیلات سیاسی فراگیر و کارآمد بعد از پیروزی انقلاب و دچار نشدن انقلاب به سرنوشت [[نهضت مشروطه]] فلسفه تأسیس حزب جمهوری اسلامی بود. حزب در جهت نیل به مقاصد خود فعالیت‌هاى گسترده‌اى كرد و به موفقیت‌هاى مهمى نایل آمد اما بر اثر عواملی از جمله اختلاف اعضای شورای مرکزی و اشتغال رهبران حزب در اداره امور مهم کشور با موافقت امام خمینی(ره) در سال 1366 تعطیل شد. | ||
==فلسفه تشکیل حزب== | ==فلسفه تشکیل حزب== | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
اندیشه حزبی در میان تنى چند از روحانیان كه از 1341 با نهضت امام خمینى(ره) همفكر و همراه بودند، از 1356، كه اوضاع سیاسى ایران به سرعت در حال تحول بود، قوّت گرفت. در پی دستگیرى و تبعید بعضى از افراد مؤثر در این امر، از قبیل [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلى خامنه‌اى]] و با تشدید فشارها، پیگیرى این موضوع به مدت یك سال متوقف شد. | اندیشه حزبی در میان تنى چند از روحانیان كه از 1341 با نهضت [[امام خمینی|امام خمینى(ره)]] همفكر و همراه بودند، از 1356، كه اوضاع سیاسى ایران به سرعت در حال تحول بود، قوّت گرفت. در پی دستگیرى و تبعید بعضى از افراد مؤثر در این امر، از قبیل [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلى خامنه‌اى]] و با تشدید فشارها، پیگیرى این موضوع به مدت یك سال متوقف شد. | ||
در آستانه پیروزى انقلاب اسلامى در 1357 و پس از بازگشت و آزادى فعالان سیاسى ـ مذهبى از تبعید و زندان، ضرورت ایجاد تشكیلاتى منسجم در قالب یك «حزب» بیشتر احساس شد و امكان همفكرى و همكارى براى چنین‌كارى نیز فراهم گشت. چنین بود كه در پاییز و زمستان 1357، همان چهره‌هاى روحانى كه این اندیشه را از قبل در سر داشتند و با امام‌خمینى(ره) نیز در ارتباط بودند در كنار فعالیت‌هاى دیگرى كه در ماه‌هاى قبل از پیروزى انقلاب اسلامى بر عهده داشتند، اندیشه تأسیس حزب را نیز دنبال كردند. همزمان با بازگشت امام خمینى(ره) از پاریس به | در آستانه پیروزى [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامى]] در 1357 و پس از بازگشت و آزادى فعالان سیاسى ـ مذهبى از تبعید و زندان، ضرورت ایجاد تشكیلاتى منسجم در قالب یك «حزب» بیشتر احساس شد و امكان همفكرى و همكارى براى چنین‌كارى نیز فراهم گشت. چنین بود كه در پاییز و زمستان 1357، همان چهره‌هاى روحانى كه این اندیشه را از قبل در سر داشتند و با امام‌خمینى(ره) نیز در ارتباط بودند در كنار فعالیت‌هاى دیگرى كه در ماه‌هاى قبل از پیروزى انقلاب اسلامى بر عهده داشتند، اندیشه تأسیس حزب را نیز دنبال كردند. همزمان با بازگشت امام خمینى(ره) از پاریس به [[تهران]]، در فاصله دوازدهم تا بیست و دوم بهمن 1357، آرزوى چند ده ساله و نتیجه همفكری‌هاى یكى دو ساله خود را در قالب اساسنامه و مرامنامه حزبى به نام «حزب جمهورى اسلامى» به ظهور رساندند. امام خمینى(ره) عملكرد منفى و ناموفقی از احزاب را در ایران دیده بود و نظر مساعدى نیز نسبت به تحزب نداشت، بااین حال ایشان به فاصله چند روز پس از فروپاشى حكومت [[پهلوى]] و پیروزى انقلاب اسلامى، خبر تأسیس حزب جمهورى اسلامى را به مردم اعلام كرد.<ref>خامنه‌اى، مصاحبه درباره حزب جمهورى اسلامى، نسخه موجود در كتابخانه بنیاد دایرةالمعارف اسلامى؛ هاشمى رفسنجانى، ص 15.</ref> | ||
==مؤسسان== | ==مؤسسان== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:حزب جمهوری اسلامی.jpg|بندانگشتی|270px|آقایان [[بهشتی]]، خامنه‌ای و رفسنجانی؛ از مؤسسان حزب جمهوری اسلامی]] | [[پرونده:حزب جمهوری اسلامی.jpg|بندانگشتی|270px|آقایان [[بهشتی]]، خامنه‌ای و رفسنجانی؛ از مؤسسان حزب جمهوری اسلامی]] | ||
مؤسسان حزب جمهوری اسلامی عبارت بودند از: | مؤسسان حزب جمهوری اسلامی عبارت بودند از: | ||
# [[سید محمد حسینی بهشتی | # [[سید محمد حسینی بهشتی]]؛ | ||
# [[سید عبدالكریم موسوى اردبیلى]]؛ | # [[سید عبدالكریم موسوى اردبیلى]]؛ | ||
# [[علی‌اكبر هاشمى رفسنجانى]]؛ | # [[علی‌اكبر هاشمى رفسنجانى]]؛ | ||
# [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلى خامنه‌اى]]؛ | # [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلى خامنه‌اى]]؛ | ||
# [[محمدجواد باهنر]]. | # [[محمدجواد باهنر]]. | ||
آنان همزمان با تأسیس حزب، در شوراى انقلاب نیز عضویت داشتند و اکثر رهبران اصلی حزب همانند آیت الله | آنان همزمان با تأسیس حزب، در شوراى انقلاب نیز عضویت داشتند و اکثر رهبران اصلی حزب همانند آیت الله بهشتی، آیت الله خامنه‌ای، هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری عضو [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] هم بودند. <ref>خبرگزاری فارس، 9/12/1392، مصاحبه با حجت الاسلام ابراهیمی درباره حزب جمهوری اسلامی</ref> | ||
اعلامیه تأسیس حزب را سیدعلى خامنه‌اى نوشت و نخستین جلسه شوراى مركزى در 29 بهمن 1357 در محل كانون توحید در تهران تشكیل شد. شورا سى تن عضو داشت كه افزون بر مؤسسان، 25 تن دیگر غالب شخصیت هاى فعال در انقلاب، از روحانى و بازارى و دانشگاهى، بودند. <ref>خامنه‌اى، مصاحبه درباره حزب جمهورى اسلامى، نسخه موجود در كتابخانه بنیاد دایرةالمعارف اسلامى</ref> سیدمحمد بهشتى نیز به عنوان نخستین دبیركل حزب انتخاب شد. | |||
==اساسنامه و ساختار حزب== | |||
اساسنامه حزب كه مشتمل بر 44 مادّه و پنج تبصره بود، در نخستین كنگره حزب به تصویب رسید. اركان حزب مشتمل بود بر عضو، حوزه، واحد آمادگى، شوراى بخش و شهرستان و استان، هیات اجرایى، شوراى مركزى، شوراى داورى، شوراى ایدئولوژى، شوراى افتا و كنگره(عالی‌ترین مرجع حزب). شوراى مركزى مسؤولیت برنامه‌ریزى حزب را برعهده داشت. وظیفه شوراى ایدئولوژى و افتا، نظارت بر مشى حزب و بررسى و تصمیم‌گیرى درباره مصوبات شوراى مركزى بود. كنگره، تصویب و ایجاد هر گونه تغییر در اساسنامه، انتخاب اعضاى شوراى مركزى و شوراى داورى، و بررسى عملكرد حزب را برعهده داشت.<ref>ر.ک: به جاسبى، ج 1، ضمائم، صص 390ـ394.</ref> | |||
اساسنامه حزب كه مشتمل بر 44 مادّه و پنج تبصره بود، در نخستین كنگره حزب به تصویب رسید. اركان حزب مشتمل بود بر عضو، حوزه، واحد آمادگى، شوراى بخش و شهرستان و استان، هیات اجرایى، شوراى مركزى، شوراى داورى، شوراى ایدئولوژى، شوراى افتا و كنگره(عالی‌ترین مرجع حزب). شوراى مركزى مسؤولیت برنامه‌ریزى حزب را برعهده داشت. وظیفه شوراى | |||
==مواضع حزب== | ==مواضع حزب== | ||
محورهاى اصلى مواضع حزب درباره جهان‌بینى، ساخت جامعه و برنامه‌هاى فرهنگى ـ هنرى، اداره كشور، سیاست اقتصادى و سیاست خارجى به طور مشروح در بیانیه‌ها و مصاحبه‌هاى مؤسسان و اعضاى اصلى حزب تبیین شده بود. | محورهاى اصلى مواضع حزب درباره جهان‌بینى، ساخت جامعه و برنامه‌هاى فرهنگى ـ هنرى، اداره كشور، سیاست اقتصادى و سیاست خارجى به طور مشروح در بیانیه‌ها و مصاحبه‌هاى مؤسسان و اعضاى اصلى حزب تبیین شده بود. | ||
عقاید این حزب در سیاست خارجى چنین بود: | عقاید این حزب در سیاست خارجى چنین بود: | ||
# اعتقاد به اصل «نه شرقى، نه غربى»؛ | # اعتقاد به اصل «نه شرقى، نه غربى»؛ | ||
# ایجاد مناسبات برادرانه با همه مسلمانان جهان؛ | # ایجاد مناسبات برادرانه با همه مسلمانان جهان؛ | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==عضویت دو میلیون نفر در حزب== | ==عضویت دو میلیون نفر در حزب== | ||
با اعلام تأسیس حزب، تقاضا براى عضویت در آن در سراسر كشور به راه افتاد، تا بدان حد كه شمار متقاضیان در كل كشور اندك زمانى از دو میلیون نفر و در تهران از چهارصد هزار نفر افزون‌تر شد. همزمان، تقاضا براى گشودن دفاتر حزب در شهرستان‌ها نیز بالا گرفت. | با اعلام تأسیس حزب، تقاضا براى عضویت در آن در سراسر كشور به راه افتاد، تا بدان حد كه شمار متقاضیان در كل كشور اندك زمانى از دو میلیون نفر و در [[تهران]] از چهارصد هزار نفر افزون‌تر شد. همزمان، تقاضا براى گشودن دفاتر حزب در شهرستان‌ها نیز بالا گرفت. | ||
==فعالیت های حزب== | ==فعالیت های حزب== | ||
در دو، سه سال اول پس از پیروزى انقلاب اسلامى، مسؤولان و مدیران حزب كار دشوارى برعهده داشتند. آنان ناگزیر بودند از یك سو به تحكیم پایه‌هاى حزب و تدوین دیدگاه‌ها و تنظیم برنامه‌هاى سیاسى و فرهنگى و اقتصادى و توسعه كمّى حزب بپردازند و از سوى دیگر توده‌هاى مردم را براساس مبانى مورد نظر امام خمینى(ره) و در مسیر همكارى با حكومتِ پدید آمده از انقلاب هدایت و سازماندهى كنند. در این سال‌ها، حزب در جهت نیل به مقاصد خود فعالیت‌هاى گسترده‌اى كرد و به موفقیت‌هاى مهمى نایل آمد. از جمله: | در دو، سه سال اول پس از پیروزى انقلاب اسلامى، مسؤولان و مدیران حزب كار دشوارى برعهده داشتند. آنان ناگزیر بودند از یك سو به تحكیم پایه‌هاى حزب و تدوین دیدگاه‌ها و تنظیم برنامه‌هاى سیاسى و فرهنگى و اقتصادى و توسعه كمّى حزب بپردازند و از سوى دیگر توده‌هاى مردم را براساس مبانى مورد نظر امام خمینى(ره) و در مسیر همكارى با حكومتِ پدید آمده از انقلاب هدایت و سازماندهى كنند. در این سال‌ها، حزب در جهت نیل به مقاصد خود فعالیت‌هاى گسترده‌اى كرد و به موفقیت‌هاى مهمى نایل آمد. از جمله: | ||
# كمك به برگزارى همه‌پرسى جمهورى اسلامى در دهم فروردین 1358؛ | # كمك به برگزارى همه‌پرسى جمهورى اسلامى در دهم فروردین 1358؛ | ||
# معرفى نامزدهاى واجد صلاحیت به مردم در انتخابات مجلس خبرگانِ بررسى و تصویب قانون اساسى با تأكید بر اصل یكصد و دهم آن ([[ولایت فقیه]]، اختیارات و مسؤولیت‌هاى [[ولایت فقیه|ولىّ فقیه]])؛ | # معرفى نامزدهاى واجد صلاحیت به مردم در انتخابات مجلس خبرگانِ بررسى و تصویب قانون اساسى با تأكید بر اصل یكصد و دهم آن ([[ولایت فقیه]]، اختیارات و مسؤولیت‌هاى [[ولایت فقیه|ولىّ فقیه]])؛ | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۷: | ||
==نشریات رسمی== | ==نشریات رسمی== | ||
حزب جمهورى اسلامى پس از تشكیل، درصدد انتشار نشریه‌اى به عنوان ترجمان رسمى خود برآمد. امتیاز روزنامه به نام سیدعلى خامنه‌اى ثبت شد و شماره نخست آن در 9 خرداد 1358 منتشر گردید. میرحسین | حزب جمهورى اسلامى پس از تشكیل، درصدد انتشار نشریه‌اى به عنوان ترجمان رسمى خود برآمد. امتیاز روزنامه به نام سیدعلى خامنه‌اى ثبت شد و شماره نخست آن در 9 خرداد 1358 منتشر گردید. [[میرحسین موسوى]]، مدیرمسؤول و سردبیر آن، در سر مقاله افتتاحى، برخى اهداف روزنامه را چنین بیان كرد: | ||
# دریافت صحیح رویدادها؛ | # دریافت صحیح رویدادها؛ | ||
# كشف روابط منطقى میان رویدادها؛ | # كشف روابط منطقى میان رویدادها؛ | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۵: | ||
از آغاز فعالیت روزنامه، در صفحه سیاسى، پانوشت‌هایى به صورت مسلسل چاپ شد كه نخستین آن «گام به گام با انقلاب» بود كه در آن گزارش حركت انقلابى مردم درج شده است. مسؤولان روزنامه سه ویژگى براى عملكرد روزنامه برشمرده‌اند: «سرعت عمل در تهیه اخبار، صداقت در تهیه گزارش‌ها و رعایت موضع‌گیرى درست در اخبار». | از آغاز فعالیت روزنامه، در صفحه سیاسى، پانوشت‌هایى به صورت مسلسل چاپ شد كه نخستین آن «گام به گام با انقلاب» بود كه در آن گزارش حركت انقلابى مردم درج شده است. مسؤولان روزنامه سه ویژگى براى عملكرد روزنامه برشمرده‌اند: «سرعت عمل در تهیه اخبار، صداقت در تهیه گزارش‌ها و رعایت موضع‌گیرى درست در اخبار». | ||
پس از تعطیل حزب، روزنامه جمهورى اسلامى به طور مستقل و بدون تغییر در مشى خود، با سردبیرى مسیح مهاجرى به فعالیت ادامه داد. وى از اواسط 1359، پس از آن كه موسوى وزیر خارجه شد، مسؤولیت روزنامه را بر عهده داشت. | پس از تعطیل حزب، روزنامه جمهورى اسلامى به طور مستقل و بدون تغییر در مشى خود، با سردبیرى [[مسیح مهاجرى]] به فعالیت ادامه داد. وى از اواسط 1359، پس از آن كه موسوى وزیر خارجه شد، مسؤولیت روزنامه را بر عهده داشت. | ||
حزب، نشریه‌اى دانش‌آموزى به‌نام عروةالوثقى نیز منتشر می‌كرد. | حزب، نشریه‌اى دانش‌آموزى به‌نام عروةالوثقى نیز منتشر می‌كرد. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۲: | ||
حزب جمهورى اسلامى با همه گسترش و قدرت و موفقیتى كه داشت با مشكلات و موانع فراوانى روبه‌رو بود. نفس تأسیس حزب، عملا به این معنا بود كه از میان فعالان سیاسى و دست‌اندركاران انقلاب، عده‌اى، كه همان رهبران و مدیران ارشد حزب بودند، بر عده‌اى دیگر اولویت و ارجحیت یافته‌اند و این امر به خودى خود موجب نارضایى و گله‌مندى و ابراز مخالفت می‌شد. طیف متنوع مخالفان انقلاب نیز همه انتقادات و فشارها و تهدیدهاى خود را به سوى حزب متوجه كرده بودند. همه كسانى كه با شخص امام خمینى(ره) و مبانى او مخالف بودند و از ترس مردم جرأت علنى كردن این مخالفت را نداشتند حملات خود را متوجه حزب و رهبران آن كرده بودند. | حزب جمهورى اسلامى با همه گسترش و قدرت و موفقیتى كه داشت با مشكلات و موانع فراوانى روبه‌رو بود. نفس تأسیس حزب، عملا به این معنا بود كه از میان فعالان سیاسى و دست‌اندركاران انقلاب، عده‌اى، كه همان رهبران و مدیران ارشد حزب بودند، بر عده‌اى دیگر اولویت و ارجحیت یافته‌اند و این امر به خودى خود موجب نارضایى و گله‌مندى و ابراز مخالفت می‌شد. طیف متنوع مخالفان انقلاب نیز همه انتقادات و فشارها و تهدیدهاى خود را به سوى حزب متوجه كرده بودند. همه كسانى كه با شخص امام خمینى(ره) و مبانى او مخالف بودند و از ترس مردم جرأت علنى كردن این مخالفت را نداشتند حملات خود را متوجه حزب و رهبران آن كرده بودند. | ||
[[سازمان مجاهدین خلق]](منافقان) و بنی‌صدر و هواداران گوناگون او و نیز فعالان حزب خلق مسلمان همواره حزب را با عناوینى از قبیل انحصارگرایى و قدرت‌طلبى متهم می‌ساختند. این مخالفت‌ها از شایعه‌پراكنى علیه رهبران حزب و ترور شخصیت آنها به ترور شخص آنها كشیده شد. هاشمى رفسنجانى در بهار 1358 مورد سوء قصد اعضاى گروه فرقان قرار گرفت؛ سیدعلى خامنه‌اى بر اثر انفجار بمبى كه اعضاى [[سازمان مجاهدین خلق|سازمان مجاهدین]] آن را در محل سخنرانى وى كار گذاشته شده بود ( 6 تیر 1360) از ناحیه دست به‌شدت مجروح شد. در بمب‌گذارى 7 تیر 1360، سیدمحمد بهشتى و عده‌اى از اعضاى شوراى مركزى و مدیران و هواداران درجه‌اول حزب (حدود 80 نفر)، در ساختمان مركزى حزب به شهادت رسیدند. اندكى بعد در 8 شهریور همان سال محمدجواد باهنر(دومین دبیركل حزب و نخست‌وزیر وقت) همراه با [[محمدعلى رجائى]](رئیس‌جمهور وقت) بر اثر انفجار بمب در دفتر كارشان به شهادت رسیدند. مسببان این دو انفجار هم منافقان بودند. دو نفر از اعضاى شوراى مركزى نیز در حملات تروریستى جان خود را از دست دادند. | [[سازمان مجاهدین خلق]](منافقان) و [[ابوالحسن بنی صدر|بنی‌صدر]] و هواداران گوناگون او و نیز فعالان [[حزب خلق مسلمان]] همواره حزب را با عناوینى از قبیل انحصارگرایى و قدرت‌طلبى متهم می‌ساختند. این مخالفت‌ها از شایعه‌پراكنى علیه رهبران حزب و ترور شخصیت آنها به ترور شخص آنها كشیده شد. هاشمى رفسنجانى در بهار 1358 مورد سوء قصد اعضاى گروه فرقان قرار گرفت؛ سیدعلى خامنه‌اى بر اثر انفجار بمبى كه اعضاى [[سازمان مجاهدین خلق|سازمان مجاهدین]] آن را در محل سخنرانى وى كار گذاشته شده بود ( 6 تیر 1360) از ناحیه دست به‌شدت مجروح شد. در بمب‌گذارى 7 تیر 1360، سیدمحمد بهشتى و عده‌اى از اعضاى شوراى مركزى و مدیران و هواداران درجه‌اول حزب (حدود 80 نفر)، در ساختمان مركزى حزب به [[شهادت]] رسیدند. اندكى بعد در 8 شهریور همان سال محمدجواد باهنر(دومین دبیركل حزب و نخست‌وزیر وقت) همراه با [[محمدعلى رجائى]](رئیس‌جمهور وقت) بر اثر انفجار بمب در دفتر كارشان به شهادت رسیدند. مسببان این دو انفجار هم منافقان بودند. دو نفر از اعضاى شوراى مركزى نیز در حملات تروریستى جان خود را از دست دادند. | ||
در كنار قوّت‌ها و توفیقات حزب، ضعف‌هایى نیز در فرایند فعالیت‌هاى حزب وجود داشت و حزب با اشكالات و مشكلاتى از بیرون و درون به چالش كشیده می‌شد. از جمله ضعف‌ها: | در كنار قوّت‌ها و توفیقات حزب، ضعف‌هایى نیز در فرایند فعالیت‌هاى حزب وجود داشت و حزب با اشكالات و مشكلاتى از بیرون و درون به چالش كشیده می‌شد. از جمله ضعف‌ها: | ||
# رشد سریع كمّى حزب در سراسر كشور و غلبه این رشد بر ظرفیت‌هاى آموزشى و مدیریتى آن | # رشد سریع كمّى حزب در سراسر كشور و غلبه این رشد بر ظرفیت‌هاى آموزشى و مدیریتى آن بود؛ | ||
# ضعف دیگر ناشى از اشتغال رهبران حزب به اداره امور مهم كشور بود، كه وقت كافى براى حضور در حزب و سازماندهى آن | # ضعف دیگر ناشى از اشتغال رهبران حزب به اداره امور مهم كشور بود، كه وقت كافى براى حضور در حزب و سازماندهى آن نداشتند؛ | ||
# شهادت عناصر اصلى و مسؤولان بالاى حزب نیز ضربه سنگینى بر این حزب تازه تأسیس | # شهادت عناصر اصلى و مسؤولان بالاى حزب نیز ضربه سنگینى بر این حزب تازه تأسیس بود؛<ref>بهشتى، 1359ش، ص 14ـ17؛ خامنه‌اى، همان مصاحبه</ref> | ||
# پس از تشكیل دولت بر اساس قانون اساسى، مغایرت دیدگاه‌هاى مختلف در اداره امور كشور، به‌ویژه در مسائل و مباحث اقتصادى، به صورتى جدّى آشكار شد. این دیدگاه‌هاى متعارض اقتصادى در درون شوراى مركزى حزب نیز به ظهور رسید؛ از جمله بحث بر سر امورى نظیر گسترش یا عدم گسترش مالكیت‌هاى دولتى و تمركزگرایى در اقتصاد دولتى. بعضى افراد و جریان‌هاى سیاسى هم از بیرون حزب در ایجاد شكاف و اختلاف بی‌تأثیر نبودند.<ref>خامنه‌اى، همان مصاحبه؛ همو، 1363ش، ص 5؛ جمهورى اسلامى، سال 5، ش 1370، 29 بهمن 1362، ص10</ref> | # پس از تشكیل دولت بر اساس قانون اساسى، مغایرت دیدگاه‌هاى مختلف در اداره امور كشور، به‌ویژه در مسائل و مباحث اقتصادى، به صورتى جدّى آشكار شد. این دیدگاه‌هاى متعارض اقتصادى در درون شوراى مركزى حزب نیز به ظهور رسید؛ از جمله بحث بر سر امورى نظیر گسترش یا عدم گسترش مالكیت‌هاى دولتى و تمركزگرایى در اقتصاد دولتى. بعضى افراد و جریان‌هاى سیاسى هم از بیرون حزب در ایجاد شكاف و اختلاف بی‌تأثیر نبودند.<ref>خامنه‌اى، همان مصاحبه؛ همو، 1363ش، ص 5؛ جمهورى اسلامى، سال 5، ش 1370، 29 بهمن 1362، ص10</ref> | ||