Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۹۱۷
ویرایش
(←منابع: افزودن الگو) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''سوره توبه''' یا '''برائت''' نهمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی و مدنی|سورههای مدنی قرآن]] است که در [[جزء (قرآن)|جزء]] دهم و یازدهم قرآن جای دارد. این سوره را به این دلیل توبه نامیدهاند که آیات بسیاری از آن درباره [[توبه]] سخن میگوید و واژه برائت (بیزاری) از [[آیه]] اول آن گرفته شده است. سوره توبه بدون «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز میشود و به [[اسلام|مسلمانان]] دستور میدهد با [[شرک|مشرکان]] قطع ارتباط کنند و به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دستور میدهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره [[جهاد]] با کفار و مشرکان و مسئله [[زکات]] سخن گفته شده است. در [[حدیث|روایات]] آمده است پیامبر(ص) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به [[ابوبکر]] سپرد و سپس از او ستاند و به [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] واگذار کرد. | '''سوره توبه''' یا '''برائت''' نهمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی و مدنی|سورههای مدنی قرآن]] است که در [[جزء (قرآن)|جزء]] دهم و یازدهم قرآن جای دارد. این سوره را به این دلیل توبه نامیدهاند که آیات بسیاری از آن درباره [[توبه]] سخن میگوید و واژه برائت (بیزاری) از [[آیه]] اول آن گرفته شده است. سوره توبه بدون «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز میشود و به [[اسلام|مسلمانان]] دستور میدهد با [[شرک|مشرکان]] قطع ارتباط کنند و به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دستور میدهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره [[جهاد]] با کفار و مشرکان و مسئله [[زکات]] سخن گفته شده است. در [[حدیث|روایات]] آمده است پیامبر(ص) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به [[ابوبکر]] سپرد و سپس از او ستاند و به [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] واگذار کرد. | ||
از آیات مشهور سوره توبه، [[آیه لاتحزن]] | از آیات مشهور سوره توبه، [[آیه لاتحزن]]، [[آیه صادقین]]، [[آیه اذن]] و [[آیه نفر]] است. در سوره توبه همچنین به واقعه [[مسجد ضرار]]، [[غزوه حنین]] و سرپیچی برخی از [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] اشاره شده است. در روایات آمده است اگر کسی [[سوره انفال]] و توبه را در هر ماه قرائت کند، هرگز [[نفاق]] وارد قلب او نمیشود و از [[شیعه|شيعيان]] امام علی(ع) خواهد بود. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{سوره توبه}} | {{سوره توبه}} | ||
==داستانها و روایتهای تاریخی== | |||
* اعلام برائت از مشرکان (آیههای ۱-۴) | |||
* پیروزی در [[غزوه حنین|جنگ حنین]] و یاری خدا (آیههای ۲۵-۲۶) | |||
* مخفی شدن پیامبر در غار در هنگام [[هجرت به مدینه|هجرت]] (آیه ۴۰) | |||
* [[مسجد ضرار]] (آیههای ۱۰۷-۱۱۰) | |||
* [[استغفار]] [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم]] برای [[آزر]] (آیه ۱۱۴) | |||
* سر باز زدنِ سه تن از [[صحابه]] از حضور در [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] (آیههای ۱۱۷-۱۱۸) | |||
==امام علی(ع) مأمور ابلاغ سوره== | ==امام علی(ع) مأمور ابلاغ سوره== | ||
خط ۷۰: | خط ۷۸: | ||
==آیات الاحکام== | ==آیات الاحکام== | ||
حدود ۱۵ [[آیه]] از آیات سوره توبه را جزو [[آیات الاحکام]] برشمردهاند.<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱ و ۲، فهرست مطالب؛ مقدس اردبیلی، زبدة البیان، فهرست مطالب؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، فهرست مطالب.</ref> از جمله [[احکام عملی|احکام]] مشهوری که [[مجتهد|فقیهان]] از این آیات برداشت کردهاند، این موارد است: حکم [[زکات]] و محل مصرف آن (آیه ۶۰ و ۱۰۳)،<ref>ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۱۷۳-۱۷۷. مقدس اردبیلی، زبدة البیان، ص۱۸۳.</ref> حکم [[جهاد]] و برداشتهشدن [[واجب|وجوب]] آن از سه گروه (آیات ۶، ۲۹، ۴۱، ۸۱، ۱۲۳ و ۹۱)<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۴۳؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ج۱، ص۲۲۸.</ref> و نجاست [[شرک|مشرکان]] (آیه ۲۸).<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۹۵. مقدس اردبیلی، زبدة البیان، ص۳۷.</ref> همچنین گفته شده به کمک این آیات میتوان به قواعدی در [[علم فقه]] و [[علم اصول]] دست یافت؛ مثلا از [[آیه نفر|آیه نفْر]] (آیه ۱۲۲) معتبر بودن [[خبر واحد]]<ref>آخوند خراسانی، کفایه الاصول، ۱۳۷۳ش، ص۲۹۸و۲۹۹.</ref> و از آیه ۱۱۵، معتبربودن [[اصل برائت]]<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۶۹۱.</ref> و از آیه ۹۱، [[قاعده احسان]]<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۷۱۹.</ref> برداشت میشود. | حدود ۱۵ [[آیه]] از آیات سوره توبه را جزو [[آیات الاحکام]] برشمردهاند.<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱ و ۲، فهرست مطالب؛ مقدس اردبیلی، زبدة البیان، فهرست مطالب؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، فهرست مطالب.</ref> از جمله [[احکام عملی|احکام]] مشهوری که [[مجتهد|فقیهان]] از این آیات برداشت کردهاند، این موارد است: حکم [[زکات]] و محل مصرف آن (آیه ۶۰ و ۱۰۳)،<ref>ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۱۷۳-۱۷۷. مقدس اردبیلی، زبدة البیان، ص۱۸۳.</ref> حکم [[جهاد]] و برداشتهشدن [[واجب|وجوب]] آن از سه گروه (آیات ۶، ۲۹، ۴۱، ۸۱، ۱۲۳ و ۹۱)<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۴۳؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ج۱، ص۲۲۸.</ref> و نجاست [[شرک|مشرکان]] (آیه ۲۸).<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۹۵. مقدس اردبیلی، زبدة البیان، ص۳۷.</ref> همچنین گفته شده به کمک این آیات میتوان به قواعدی در [[علم فقه]] و [[علم اصول]] دست یافت؛ مثلا از [[آیه نفر|آیه نفْر]] (آیه ۱۲۲) معتبر بودن [[خبر واحد]]<ref>آخوند خراسانی، کفایه الاصول، ۱۳۷۳ش، ص۲۹۸و۲۹۹.</ref> و از آیه ۱۱۵، معتبربودن [[اصل برائت]]<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۶۹۱.</ref> و از آیه ۹۱، [[قاعده احسان]]<ref>ر.ک: ایروانی، دروس تمهیدیه فی تفسیر آیات الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۷۱۹.</ref> برداشت میشود. | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== |