قدمگاه: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت جای پای بزرگان دینی نزد پیروان دیگر ادیان نیز رایج است. هندوان جای پای شیوا و بوداییان جای پای بودا را زیارت می‌کنند.<ref> ناس، ص۱۷۹؛ شریف، ص۱۸۹، پانویس ۱؛ د. اسلام، ذیل kadam sharīf.</ref> برخی از قدمگاه‌های موجود در [[جهان اسلام]] به پیامبران بنی‌اسرائیل منسوب است. جای پاهایی به [[حضرت آدم]] در [[سیلان]]<ref>قزوینی، ص۲۸؛ ابن بطوطه، ص۶۱۱-۶۱۲.</ref> و [[مکه]]<ref>تیمورباشا، ص۵۲.</ref> منسوب است. [[مقام ابراهیم]] در مکه نیز به عنوان قدمگاه زیارت می‌شده است.<ref>ناصر خسرو، ص۱۲۰؛ فاسی، ج۱، ص۲۰۳؛ ارزقی، ج۲، ص۲۹-۳۰.</ref> قدمگاه‌های دیگری به متوشالم، اسحاق، یعقوب، ایوب، [[ادریس]]، خضر، موسی و عیسی در ایران، [[سوریه]] و [[فلسطین]] منسوب است<ref>ناصر خسرو، ص۵۱؛ ابن بطوطه، ص۱۱۵؛ نابلسی، ص۱۱۶؛ کارری، ص۲۸، ۲۹؛ تیمورباشا، ص۵۲-۵۳؛ میرزا ابراهیم، ص۴۹؛ رابینو، ص۴۷، ۱۱۹؛ پازوکی طرودی، ص۲۰۵-۲۰۷.</ref>

در منابع متقدم یا احادیث معتبر، این ادعا که جای پاهای پیامبر بر سنگی نقش بسته باشد، وجود ندارد. برخی از علمای مسلمان این باور را اختراع عوام دانسته‌اند و از زیارت این آثار انتقاد کرده‌اند.<ref> ابن تیمیه، ۱۴۲۲ق، ج۲۷، ص۸؛ همو، بی تا، ص۳۱۷-۳۱۸؛ صالحی شامی، ج۲، ص۱۰۸؛ تیمورباشا، ص۴۰، ۵۴-۵۷.</ref>