نذر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=فوریه|روز=۲۳|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}

'''نذر''' به معنای آن است که انسان بر خود [[واجب]] کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد و یا کاری که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند. از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی و یا به صیغه فارسی که در بردارنده مضمون آن است خوانده شود. نذر سنتی است که مورد اهتمام تمامی انبیاء الهی و امت‌های گذشته بوده و در [[اسلام]] نیز سابقه و مشروعیت دارد. نذر برای [[ائمه(ع)|ائمه اطهار (ع)]] از مؤثرترین نذرها است.

==تعریف==

و در [[سوره مریم]] پس از نقل داستان تولد [[حضرت عیسی(ع)]] خدای متعال به حضرت مریم(س) می‌فرماید: هرگاه کسی از انسان‌ها را دیدی (با اشاره) بگو: «من برای خداوند رحمان روزه ای نذر کرده‌ام؛ بنابراین با کسی سخن نمی گویم.»<ref>سوره مریم، آیه ۲۶.</ref>

این کتاب آسمانی هنگامی که یکی از ویژگی های عباد الرحمن را بر می‌شمارد، می‌فرماید: ایشان به نذر خویش وفا می کنند و از روزی( قیامت ) که شر و عذابش گسترده است، می ترسند.<ref>سوره انسان، آیه ۷.</ref>

[[امام صادق(ع)]] در روایتی که در [[شأن نزول]] همین آیه «یوفون بالنذر» از آن حضرت صادر شده، فرموده است: هنگامی که [[امام حسن]] و [[امام حسین]](علیهم السلام) مریض بودند روزی [[پیامبر(ص)]] به ملاقات آنها آمد و به [[علی(ع)]] فرمود: خوب است جهت سلامتی فرزندانت نذر نمایی. علی(ع) فرمود من نذر می کنم، چنانچه این دو بهبود یابند، سه روز را به جهت تشکر از خداوند [[روزه]] بدارم. سپس [[فاطمه(س)]] و همچنین [[فضه نوبیه|فضّه]] که خادمه آنها بود، همین نذر را تکرار نمودند و خدای متعال لباس عافیت را به اندام آن دو امام پوشاند و ایشان نیز روزه داشتند.<ref>میزان الحکمه، ج۱۰، ص۴۸.</ref>

بنابراین نه تنها نذر با [[توحید]]، رضا، تسلیم و ادب در مقابل خدای عالم منافاتی ندارد، بلکه پیمان و وفای به آن، عین توجه به حق تعالی، توحید و عبودیت او و باعث قرب به خالق هستی است و در سنت و سیره اهل عصمت و طهارت و [[مؤمن|مؤمنان]] جریان دارد.

==شروط نذر==

نذر در حقیقت پیمانی است با خداوند،<ref>تفسیر انوار درخشان، ج۱، ص۳۵۳.</ref> تا در نتیجه انجام عمل نیکی که آدمی بر خویش واجب می نماید، حق تعالی حاجت او را برآورد. نذر کردن دارای آداب خاصی می باشد از جمله:

==انواع نذر==

نذر به حسب قصد فعل نذر کننده بر دوگونه است:

===نذر مجازاتی===

عبارت است از نذری که نذر کننده عمل به آن را در گرو تحقق فعلی قرار می دهد؛ مثلاً اگر فلان حادثه رخ دهد بر من باد که فلان کار را انجام دهم. از همین رو تحقق و وجوب این نذر از ناحیه تحقق مقدّم قضیّه شرطیه نشأت می‌گیرد.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref>

===تبديل عين منذوره===

در صورتى كه نذر صحيح با صيغۀ عربى يا فارسى واقع شده باشد واجب است عين همان مورد استفاده شود.به عنوان مثال کسی که برای قربانی کردن گوسفندی را نذر می‌کند باید همان گوسفندى كه براى قربانى اسم برده شده را قربانى كنند و گوسفند ديگری به جای آن مجزى نيست.<ref>ر.ک. مجمع المسایل، ج۲ ص۳۲۰.</ref>

===تعیین نکردن منذور===

[[عبیدالله بن علی حلبی|حلبى]] از [[امام صادق(ع)]] روايت مى‌كند كه ايشان دربارۀ كسى كه بدون تعيين منذور براى خدا نذرى را بر عهدۀ خود قرار مى‌دهد فرمود: «اگر معين كند، همان چيزى است كه تعيين كرده است و اگر تعيين نكند، چيزى بر او نيست.»<ref>منابع فقه شيعه، جلد:٢۴، ص٨۶٣.</ref>