سوره حجر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیات امهال به ابلیس
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در این آیات به بخشی از داستان و مواضع [[ابلیس]] پس از خلقت [[ آدم (پیامبر) |آدم(ع) ]] اشاره شده است و چند مطلب از آن قابل استفاده است '''۱-'''در خواست مهلت از سوی ابلیس از خداوند با این جمله شروع شده ( رب بما...) با ربوبیت الهی دعایش را شروع کرده تا بتواند با برا نگیختن رحمت الهی به خواسته اش برسد.'''۲-'''در ماجرای سجده بر آدم (ع) او مانند قبله ای بود که نماد نوع انسانی بوده و ابلیس در واقع چون بر نوع انسان و مقام انسانیت سجده نکرد دشمنی اش نیز با تمام انسا ن هاست.'''۳-'''مهلت خداند به ابلیس تا روز قیامت نیست بلکه تا روز معین دیگری پیش از قیامت است.'''۴-'''چون ابلیس با سوء اختیارش مشمول لعنت الهی شده و از سعادت همیشگی محروم گشته، این محرومیت را اغواء خداوند درباره خودش می داند و آن را به خدا نسبت می دهد(رب بما اغویتنی...). که البته این کار خداوند اضلال مجازاتی نام دارد یعنی گمراهی‌ای که نتیجه انتخاب خود ابلیس است.'''۵-'''تمام مردم بندگان خدواند هستند هم [[اخلاص| مُخلَصین]] و هم دیگران، وسخن ابلیس که فقط مُخلَصین را بندگان خداوند دانسته حرف باطلی است. والبته ابلیس، باطل را برای همگان تزیین می کند و تلاش می کند که همه را وسوسه کند ولی تنها مُخلَصین هستند که نجات می یابند.'''۶-''' همانگونه که ابلیس نتیجه انتخابش را دید تمام انسان ها خواه مُخلَصین و دیگران نیز نتیجه اعمال و انتخاب‌های خودشان را می بینند و خدواند متعال نظام هستی را اینگونه تنظیم کرده که هر علتی، معلول و نتیجه خودش را به دنبال دارد و هیج تخلفی از این قانون صورت نخواهد گرفت و همه چیز (از جمله نظم حاکم بر روابط میان علت ها و معلو ل‌ها و تأثیرات آنها) در تحت قدرت و ربوبیت مطلقه الهی است . <ref>طباطبایی، المیزان،۱۳۹۱ق. اعلمی بیروت، ج۱۲۷ ص ۱۵۷-۱۶۷ | در این آیات به بخشی از داستان و مواضع [[ابلیس]] پس از خلقت [[ آدم (پیامبر) |آدم(ع) ]] اشاره شده است و چند مطلب از آن قابل استفاده است '''۱-'''در خواست مهلت از سوی ابلیس از خداوند با این جمله شروع شده ( رب بما...) با ربوبیت الهی دعایش را شروع کرده تا بتواند با برا نگیختن رحمت الهی به خواسته اش برسد.'''۲-'''در ماجرای سجده بر آدم (ع) او مانند قبله ای بود که نماد نوع انسانی بوده و ابلیس در واقع چون بر نوع انسان و مقام انسانیت سجده نکرد دشمنی اش نیز با تمام انسا ن هاست.'''۳-'''مهلت خداند به ابلیس تا روز قیامت نیست بلکه تا روز معین دیگری پیش از قیامت است.'''۴-'''چون ابلیس با سوء اختیارش مشمول لعنت الهی شده و از سعادت همیشگی محروم گشته، این محرومیت را اغواء خداوند درباره خودش می داند و آن را به خدا نسبت می دهد(رب بما اغویتنی...). که البته این کار خداوند اضلال مجازاتی نام دارد یعنی گمراهی‌ای که نتیجه انتخاب خود ابلیس است.'''۵-'''تمام مردم بندگان خدواند هستند هم [[اخلاص| مُخلَصین]] و هم دیگران، وسخن ابلیس که فقط مُخلَصین را بندگان خداوند دانسته حرف باطلی است. والبته ابلیس، باطل را برای همگان تزیین می کند و تلاش می کند که همه را وسوسه کند ولی تنها مُخلَصین هستند که نجات می یابند.'''۶-''' همانگونه که ابلیس نتیجه انتخابش را دید تمام انسان ها خواه مُخلَصین و دیگران نیز نتیجه اعمال و انتخاب‌های خودشان را می بینند و خدواند متعال نظام هستی را اینگونه تنظیم کرده که هر علتی، معلول و نتیجه خودش را به دنبال دارد و هیج تخلفی از این قانون صورت نخواهد گرفت و همه چیز (از جمله [[اصل علیت]] نظم حاکم بر روابط میان علت ها و معلو ل‌ها و تأثیرات آنها) در تحت قدرت و ربوبیت مطلقه الهی است . <ref>طباطبایی، المیزان،۱۳۹۱ق. اعلمی بیروت، ج۱۲۷ ص ۱۵۷-۱۶۷ | ||
</ref> | </ref> | ||