سوره نحل: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۴۸ درباره حرکت سایه های مخلوقات از راست و چپ و سجده خاضعانه آنها برای خدا بود و منظور حالت سایه تمام موجودات برروی زمین است که چون روی زمین، گسترده و پهن می‌شوند در واقع همین حالتشان سجده آنهاست. این آیه درباره سجده عمومی تمام جهان هستی است؛ موجودات مادی و هم غیر مادی، آسمانیان و زمینیان، <ref>برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۵۷۳</ref> و منظور از سجده آنان همان انقیاد و خضوع و تسلیم ذاتی آنهاست که همین حقیقت سجده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۲، ص۲۶۵و۲۶۶.</ref>علامه طباطبایی بر این باور است که  تعبیر «دابّة» در آیه برای آسمانیان، دلالت بر این نکته دارد که در آسمان‌ها  نیز دوابّی(جنبدگانی) هستند که ساکنند و در آنها زندگی می‌کنند.<ref>طباطبایی، المیزان۷ ج۱۲۷ ص۲۶۶</ref>

جمله پایانی آیه('''وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ''' ترجمه: و نیز فرشتگان همه بی‌هیچ تکبر به سجده و عبادت خدا مشغولند. ) نیز در مقام معرفی ملائکه است و چون بحث آیه در عبودیت است منظور از عدم استکبار  ملائکه این است که هیچ غفلتی از خدای سبحان ندارند وهیچ استکباری در ذات و در افعالشان نیست و هیچ مخالفتی در برابر دستورات خدای سبحان  و [[عبادت]]  او ندارند و چون فرشتگان هیچ گونه استکباری ندارند در آیه بعد{{یادداشت| يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (ترجمه: و از قهر خدا که فوق همه آنهاست می‌ترسند و هر چه مأمورند اطاعت می‌کنند.) }} به ترس آنها اشاره می کند با این که در پیشگاه الهی جز خیر نیست و لی ترس آنان جنسش از جنس ترس های عادی که ترس از شر و بدی و عذاب است نیست؛ بلکه ترس از مشاهده پیوسته مقام کبریایی خدای متعال است که هر گز از این مقام پروردگارشان غافل نمی‌شوند، و پیوسته در مقام امتثالِ بی چون و چرای دستورات خدواند هستند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. اعلمی بیروت، ج۱۲، ص ۲۶۶-۲۶۸</ref>