سوره نحل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیات مشهور
جز (←آیات مشهور) |
جز (←آیات مشهور) |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
ترجمه: خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند؛ خداوند به شما اندرز می‌دهد، شاید متذکّر شوید!. (آیه۹۰) | ترجمه: خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند؛ خداوند به شما اندرز می‌دهد، شاید متذکّر شوید!. (آیه۹۰) | ||
این [[آیه]] به عنوان جامع‌ترین برنامه اجتماعی، به سه موضوع یعنی [[عدل]]، [[احسان]] و [[ایتاء ذی‌القربی]] امر نموده و از سه موضوع [[فحشا]]، [[منکر]] و [[بغی]] نهی کرده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص ۳۳۲ /مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۳۶۶. </ref> آیه احسان در زمینه‌های مختلف مورد توجه [[فریقین]] قرار گرفته است<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۲۲ – ۴۲۴؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۳۰. </ref> و [[مفسران]] در مورد معنا و مفهوم هر یک از این اصول، بحث‌های مفصلی انجام داده و پیام‌های فرهنگی و اجتماعی فراوانی از آن برداشت کرده‌اند.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۵۷۱ – ۵۷۲.</ref>علامه طباطبایی عدل را به عدل فردی و اجتماعی تقسیم کرده وعدل فردی را کاری دانسته که تأمین کننده سعادت انسان باشد و عدل اجتماعی را برخورد با دیگران به اندازه استحقاق آنان بر محور عقل وشرع دانسته است و عدل در آیه را | این [[آیه]] به عنوان جامع‌ترین برنامه اجتماعی، به سه موضوع یعنی [[عدل]]، [[احسان]] و [[ایتاء ذی‌القربی]] امر نموده و از سه موضوع [[فحشا]]، [[منکر]] و [[بغی]] نهی کرده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص ۳۳۲ /مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۳۶۶. </ref> آیه احسان در زمینه‌های مختلف مورد توجه [[فریقین]] قرار گرفته است<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۲۲ – ۴۲۴؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۳۰. </ref> و [[مفسران]] در مورد معنا و مفهوم هر یک از این اصول، بحث‌های مفصلی انجام داده و پیام‌های فرهنگی و اجتماعی فراوانی از آن برداشت کرده‌اند.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۵۷۱ – ۵۷۲.</ref>[[علامه طباطبایی]] عدل را به عدل فردی و اجتماعی تقسیم کرده وعدل فردی را کاری دانسته که تأمین کننده سعادت انسان باشد و عدل اجتماعی را برخورد با دیگران به اندازه استحقاق آنان بر محور عقل وشرع دانسته است و عدل در آیه را عدل اجتماعی دانسته است.او هم چنان احسان را احسان به غیر دانسته که رساندن خیر و نفع به دیگران است بدون آن که دیگران کاری کرده باشند که او بخواهد به آنان پاداش بدهد. بخشیدن به نزدیکان( إِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَی) را نیز از مصادیق احسان دانسته که به سبب اهمیتش جداگانه نیز عنوان شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. اعلمی بیروت، ج۱۲، ص۳۳۰-۳۳۲</ref> | ||
'''آیه دعوت''' | '''آیه دعوت''' | ||