Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
نیابت عامه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←چه کسانی نایب امام زمان هستند؟
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
=== چه کسانی نایب امام زمان هستند؟=== | === چه کسانی نایب امام زمان هستند؟=== | ||
کلمه «عام» در برابر «خاص» است و منظور این است که دیگر هیچ فرد خاصی نیابت مشخصی از امام مهدی ندارد؛ بلکه هر کس دارای شرایط نیابت (مثل فقاهت و عدالت و ...) باشد جانشین امام معصوم محسوب شده و دارای اختیارات و نیز وظایف مشخصی خواهد بود.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۳۸</ref> کسانی که منصب نیابت را بر عهده می‌گیرند با عناوینی مثل راویان حدیث، کسانی که حلال و حرام را می‌شناسند، | کلمه «عام» در برابر «خاص» است و منظور این است که دیگر هیچ فرد خاصی نیابت مشخصی از امام مهدی ندارد؛ بلکه هر کس دارای شرایط نیابت (مثل فقاهت و عدالت و ...) باشد جانشین امام معصوم محسوب شده و دارای اختیارات و نیز وظایف مشخصی خواهد بود.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۳۸</ref> در احادیث شیعه کسانی که منصب نیابت را بر عهده می‌گیرند با عناوینی مثل راویان حدیث، کسانی که حلال و حرام را می‌شناسند، فقیهان و علما معرفی شده‌اند. <ref>رک: سند، دعوی السفارة فی الغیبة الکبری، ج۱، ص۸۳-۹۲</ref> | ||
بنابر روایات نقل شده درباره [[غیبت کبرا|دوران غیبت]]، از جمله روایتی از امام مهدی که شیعیان را مامور به رجوع به فقها در امور دین و دنیا می‌کند،<ref> الکافی، ج۱، ص۶۷</ref> در این دوران، فقیهان و عالمان شیعه جانشینی [[امامان شیعه|امامان]] را بر عهده دارند. [[محمد سند بحرینی|محمد سند]] نویسنده کتاب [[دعوی السفارة فی الغیبة الکبری (کتاب)|دعوی السفارة]] این احادیث را در کتاب خود جمع‌آوری کرده است. <ref>سند، دعوی السفارة فی الغیبة الکبری، ج۱، ص۸۳-۹۲</ref> | بنابر روایات نقل شده درباره [[غیبت کبرا|دوران غیبت]]، از جمله روایتی از امام مهدی که شیعیان را مامور به رجوع به فقها در امور دین و دنیا می‌کند،<ref> الکافی، ج۱، ص۶۷</ref> در این دوران، فقیهان و عالمان شیعه جانشینی [[امامان شیعه|امامان]] را بر عهده دارند. [[محمد سند بحرینی|محمد سند]] نویسنده کتاب [[دعوی السفارة فی الغیبة الکبری (کتاب)|دعوی السفارة]] این احادیث را در کتاب خود جمع‌آوری کرده است. <ref>سند، دعوی السفارة فی الغیبة الکبری، ج۱، ص۸۳-۹۲</ref> | ||