محمود فرشچیان: تفاوت میان نسخه‌ها

محمود فرشچیان ۴ بهمن ۱۳۰۸ در [[اصفهان]] به دنیا آمد. پدر او غلامرضا فرشچیان، تاجر و تولیدکننده فرش بود و شیفتگی فرزندش به طراحی و نقاشی را دریافت و او را برای فراگرفتن نقاشی، به کارگاه دوست خود حاج میرزا آقا امامی اصفهانی (۱۲۶۰ - ۱۳۳۴ ه.ش) فرستاد. حاج میرزا آقا امامی احیاگر هنر سوخت معرق<ref>ذاکری، محسن، زندگی و آثار هنری حاج میرزا آقا امامی، ص ۵۰.</ref> و چهره‌ای نامدار در هنر نگارگری است. فرشچیان در کارگاه میرزا آقا امامی با طرح‌ها و نقش‌های دوره [[تیموریان|تیموری]] و [[صفویه|صفوی]] آشنا شد.<ref>کری ولش، استوارت، محمود فرشچیان برگزیده آثار یونسکو، ص ۱۷۲.</ref>

محمود فرشچیان در سال ۱۳۳۴ با نیادخت قوامی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج، سه فرزند است به نام‌های علی‌مراد، لیلا و فاطمه. علی‌مراد فرشچیان، پزشک، و لیلا فرشچیان، روانشناس است.<ref>[http://hamshahrionline.ir/details/28502 همشهری آنلاین، گفتگو با محمود فرشچیان و همسرش: می‌گردم و پیدایش می‌کنم]</ref> فاطمه فرشچیان عضو [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] بود و در جریان عملیات مرصاد به همراه همسرش ابوذر ورداسبی کشته شد.<ref>[http://www.mojahedin.org/news/138601/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B0%D8%B1-%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%A8%DB%8C سازمان مجاهدین خلق ایران، ابوذر ورداسبی.]</ref><ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2011/06/110623_l10_30khordad60_behnoud.shtml مسعود بهنود، بی‌بی‌سی فارسی، سی خرداد، یک ۲۸ مرداد دیگر.]</ref>

فرشچیان در سال ۱۳۲۴ به هنرستان هنرهای زیبای [[اصفهان]] رفت که در آن زمان استاد عیسی بهادری از شاگردان برجسته کمال الملک، مدیر آن بود. او در این هنرستان به مطالعه نقاشی و مینیاتور و طرح‌های برگرفته از کاشیکاری‌های ابنیه تاریخی اصفهان پرداخت و با رنگ‌ها و ابزار نقاشی آشنا شد.<ref>محمود فرشچیان برگزیده آثار یونسکو، ص ۱۷۲</ref>

فرشچیان در این سال‌ها با قراردادن موهای گربه سفید در انتهای پر کبوتر، قلم‌موهایی ظریف و انعطاف‌پذیر ساخت که همچنان در طراحی از آن قلم‌ها استفاده می‌کند. نخستین نمایش رسمی آثار او، در سال ۱۳۲۷، و در انجمن فرهنگی ایران و انگلیس بود که تابلو «دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند» و چند تابلو دیگر که همگی در ۱۸ سالگی خلق شده بود، به نمایش گذاشته شد.<ref>با شاهدان ایثار، ص ۸۶.</ref>

طراحی قالی و سرامیک‌سازی نیز دیگر هنرهایی بود که فرشچیان در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان فراگرفت و چنان مهارتی یافت که در سال ۱۳۲۸ یکی از گلدان‌های ساخته او را عیسی بهادری به آرتور پوپ، پژوهشگر شهیر فرهنگ و معماری ایرانی اهدا کرد.<ref>کری ولش، استوارت، محمود فرشچیان برگزیده آثار یونسکو، ص ۱۷۲</ref> او سرانجام در سال ۱۳۲۹، از هنرستان هنرهای زیبای اصفهان دیپلم عالی گرفت.<ref>[http://farshchian.honar.ac.ir/index.aspx?siteid=10&pageid=548 فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، زندگینامه محمود فرشچیان.]</ref>

او در سال ۱۳۲۹ به اروپا سفر کرد و برای هنرآموزی و آشنایی با آثار و نقاشان برجسته غرب، ۷ سال در وین ماند <ref>[http://farshchian.honar.ac.ir/index.aspx?siteid=10&pageid=548 فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، زندگینامه محمود فرشچیان.]</ref> و توانست به آثار موجود در کتابخانه ملی پاریس، موزه بریتانیا، گالری فریر واشنگتن، موزه متروپولیتن نیویورک و دانشگاه هاروارد دست یابد <ref>محمود فرشچیان برگزیده آثار یونسکو، ص ۱۷۳</ref> «تا با فراگیری فنون نقاشی کلاسیک به سبک اروپایی و آمیختن آن اصول با معیارهای نقاشی سنتی ایران، مکتبی نو را پایه گذارد تا به مدد آن، خلاقیت تصویری هم مانند سایر مظاهر هنر، بتواند فرهنگ غنی این مرز و بوم را به سایر ملل معرفی کند»<ref>رضازاده طامه، قاسم، کلک خیال‌انگیز: استاد محمود فرشچیان، ص ۲۰۴.</ref>.