محمود فرشچیان: تفاوت میان نسخه‌ها

# از کودکی آدمی درخودفرورفته و درونگرا بودم. از همسالان خود کمتر رغبت به بازی داشتم و سعی داشتم خود را به کاری مشغول کنم. گچبری‌های سرستون‌ها و بخاری‌ها و دیوارهای منزل ما و نقوش بعضی از تابلوها، ذهن مرا به خود مشغول می‌داشتند. پدرم بازرگان فرش‌های اصیل ایرانی بود و طراحان و نقاشان قالی، کارهای خود را به ایشان ارائه می‌دادند. گاهی همراه پدرم به کارگاه آن هنرمندان می‌رفتم و از همان خردسالی از آن نقوش و رنگ‌ها، غرق در حیرت می‌شدم و خطوط موازی و مدوری که با دست‌های پرقدرت آنان بر صفحه کاغذ نقش می‌بستند، مرا به اعجاب و شگفتی وامی‌داشتند. روحیه عشق به هنر در همان زمان در من تقویت شد.<ref>با شاهدان ایثار: در جوانی دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند: استاد محمود فرشچیان، نگارگر حماسه‌های سترگ، شاهد یاران، خرداد ۱۳۸۶، شماره ۱۹، ص ۸۶.</ref>

# پدر و مادر من افرادی به شدت مذهبی بودند. مادرم از عاشقان حضرت امام حسین (ع) بودند. کافی بود که فقط نام امام حسین (ع) را بشنود تا سیل اشک از گونه‌هایش روان شود. در تولد آن حضرت، گریه شوق و در شهادت آن بزرگوار گریه غم، و من در این فضا بزرگ شدم و شروع کار من که در ۵ سالگی بود، تحت تاثیر همین محتویات و شرایط مذهبی خانواده بود. من اعتقاد دارم ماندگارترین آثار هم آثاری هستند که با مذهب رابطه دارند.<ref>با شاهدان ایثار: در جوانی دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند: استاد محمود فرشچیان، نگارگر حماسه‌های سترگ، شاهد یاران، خرداد ۱۳۸۶، شماره ۱۹، ص ۸۶.</ref>