سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها

در برخی روایات آمده است [[پیامبر(ص)]] هنگام [[نماز]] چشم به آسمان می‌دوخت تا اینکه آیه دوم سوره مؤمنون«الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ؛ همانان كه در نمازشان فروتنند» نازل شد که سر به پایین انداخت و دیده بر زمین دوخت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷،ص۱۵۷؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۳۲۲.</ref>خشوع  حالتی است قلبی و نفسانی که برای انسان در برابر کسی که جایگاه والا و با عظمتی دارد پدید می‌آید آن گونه که با توجه به او از غیر او منقطع می‌شود. این صفت قلبی به صورت مجاز برای اعضا و جوارح هم به کار می‌رود مانند نسبت دادن خشوع به  صداها در روز قیامت در پیشگاه الهی  در آیه ۱۰۸ سوره طه وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (ترجمه: و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع می‌شود؛ و جز صدای آهسته چیزی نمی‌شنوی!) براین اساس اگر در روایتی بازی کردن با ریش در نماز به عنوان نبودن خشوع معرفی شده است منظور بیان مصداقی از عدم خشوع است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۵۷ ص۶و۱۳.</ref>