confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۷۳
ویرایش
سید جلال‌الدین آشتیانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
imported>Mehrizi جز (←زندگینامه: طراحی) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
آشتیانی آثارش را به زبان فارسی می‌نگاشت. او بر چندین اثر مهم فلسفی شرح نوشت و با نگارش مقدمه و تصحیح ده‌ها اثر فلسفی و عرفانی آنها را احیا کرد. مجموعه اقدامات فرهنگی وی موجب شد که در سال ۱۳۷۶ش، دانشمند برجسته کشور انتخاب شود و در سال ۱۳۸۱ نشان درجه یک دانش جمهوری اسلامی را دریافت کند. | آشتیانی آثارش را به زبان فارسی می‌نگاشت. او بر چندین اثر مهم فلسفی شرح نوشت و با نگارش مقدمه و تصحیح ده‌ها اثر فلسفی و عرفانی آنها را احیا کرد. مجموعه اقدامات فرهنگی وی موجب شد که در سال ۱۳۷۶ش، دانشمند برجسته کشور انتخاب شود و در سال ۱۳۸۱ نشان درجه یک دانش جمهوری اسلامی را دریافت کند. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
سید جلال الدین میری آشتیانی در ۱۳۰۴ ش در [[آشتیان]] از توابع سلطان آباد [[اراک]] متولد شد.<ref>زندگینامه خودنوشت، شرح مقدمه قیصری، ص۹۲</ref> وی فرزند اول خانواده بود.<ref>گفتگو با حسین آشتیانی برادر سید جلال، به نقل از گنج پنهان فلسفه و عرفان ص ۵۹</ref> پدرش کاسب و جد مادری‌اش از روحانیون آشتیان بودند.<ref>گفتگو با حسین آشتیانی برادر سید جلال، به نقل از گنج پنهان فلسفه و عرفان ص ۵۹</ref> | سید جلال الدین میری آشتیانی در ۱۳۰۴ ش در [[آشتیان]] از توابع سلطان آباد [[اراک]] متولد شد.<ref>زندگینامه خودنوشت، شرح مقدمه قیصری، ص۹۲</ref> وی فرزند اول خانواده بود.<ref>گفتگو با حسین آشتیانی برادر سید جلال، به نقل از گنج پنهان فلسفه و عرفان ص ۵۹</ref> پدرش کاسب و جد مادری‌اش از روحانیون آشتیان بودند.<ref>گفتگو با حسین آشتیانی برادر سید جلال، به نقل از گنج پنهان فلسفه و عرفان ص ۵۹</ref> | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۰: | ||
'''عزیمت به نجف'''{{سخ}} | '''عزیمت به نجف'''{{سخ}} | ||
در سال ۱۳۳۶ به [[نجف]] رفت. در دو سال اقامت در نجف از درس [[سید محسن حکیم]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] بهره برد. از [[سید حسن موسوی بجنوردی]] بیش از دیگران استفاده کرد. به خاطر بیماری نجف را ترک کرد و به ایران بازگشت.<ref>زندگینامه خودنوشت، شرح مقدمه قیصری، ص ۹۳</ref> | در سال ۱۳۳۶ به [[نجف]] رفت. در دو سال اقامت در نجف از درس [[سید محسن حکیم]] و [[سید عبدالهادی شیرازی]] بهره برد. از [[سید حسن موسوی بجنوردی]] بیش از دیگران استفاده کرد. به خاطر بیماری نجف را ترک کرد و به [[ایران]] بازگشت.<ref>زندگینامه خودنوشت، شرح مقدمه قیصری، ص ۹۳</ref> | ||
'''بازگشت به قم'''{{سخ}} | '''بازگشت به قم'''{{سخ}} | ||
پس از دو سال اقامت در نجف، به قم بازگشت. ۸ سال در دروس [[علامه | پس از دو سال اقامت در نجف، به قم بازگشت. ۸ سال در دروس [[علامه طباطبایی]] حاضر شد. الهیات شفاء، الهیات بالمعنی الاخص و امور عامه [[اسفار اربعه|اسفار]]، یک دوره [[اصول فقه]] و بخشی از [[تفسیر]] قرآن را از [[علامه طباطبایی]] آموخت. علامه طباطبایی [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]] را با حواشی [[محمدحسین غروی اصفهانی]] تدریس می‌کرد.<ref>سید جلال آشتیانی، شرح مقدمه قیصری، ص ۹۲</ref> آشتیانی از جهت اخلاقی از علامه طباطبایی تأثیر پذیرفته است. او برای [[سید حسین نصر]] اینگونه می‌نویسد: | ||
::«قبل از آمدن حاجی آقا (علامه طباطبایی) به قم ما فقط دروس فقه و فلسفه می‌خواندیم و توجهی به جنبه اخلاقی تعلیم و تربیت اسلامی نداشتیم. ایشان بودند که ما را متوجه ساختند که همراه با فراگیری متون باید به تصفیه نفس و کسب صفات اخلاقی پرداخت.»<ref>خرد جاویدان، به کوشش علی اصغر محمد خانی و حسین سید عرب، </ref> | ::«قبل از آمدن حاجی آقا (علامه طباطبایی) به قم ما فقط دروس فقه و فلسفه می‌خواندیم و توجهی به جنبه اخلاقی تعلیم و تربیت اسلامی نداشتیم. ایشان بودند که ما را متوجه ساختند که همراه با فراگیری متون باید به تصفیه نفس و کسب صفات اخلاقی پرداخت.»<ref>خرد جاویدان، به کوشش علی اصغر محمد خانی و حسین سید عرب، </ref> | ||
یک سال نیز در درس اسفار [[میرزا احمد آشتیانی]] شرکت می‌کند.<ref>سید جلال الدین آشتیانی، زندگینامه خودنوشت</ref> آشتیانی یک سال را در [[قزوین]] اقامت کرد و مباحث نفس اسفار را از [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] درس گرفت.<ref>سید جلال الدین آشتیانی، زندگی نامه خودنوشت</ref> رفیعی قزوینی به خواهش سید جلال ایام [[نوروز]] را به قم آمد. [[سید مصطفی خمینی]] و چند تن دیگر سفر نفس اسفار را نزد وی شروع کردند. برای او درس خارج اصولی نیز فراهم آوردند؛ اما وی پس از یک ماه مصمم شد به [[قزوین]] بازگردد. سید جلال نیز به قزوین بازگشت. [[امام خمینی]] گفته بود دو سال هم بتوانید حاج سید ابوالحسن را در قم نگه دارید، غنیمت است.<ref>سید جلال آشتیانی، زندگینامه خودنوشت</ref> پس از یکسال اقامت در قزوین به قم بازگشت و تابستان‌ها برای ادامه درس به قزوین سفر می‌کرد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۱</ref> | یک سال نیز در درس اسفار [[میرزا احمد آشتیانی]] شرکت می‌کند.<ref>سید جلال الدین آشتیانی، زندگینامه خودنوشت</ref> آشتیانی یک سال را در [[قزوین]] اقامت کرد و مباحث نفس اسفار را از [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] درس گرفت.<ref>سید جلال الدین آشتیانی، زندگی نامه خودنوشت</ref> رفیعی قزوینی به خواهش سید جلال ایام [[نوروز]] را به قم آمد. [[سید مصطفی خمینی]] و چند تن دیگر سفر نفس اسفار را نزد وی شروع کردند. برای او درس خارج اصولی نیز فراهم آوردند؛ اما وی پس از یک ماه مصمم شد به [[قزوین]] بازگردد. سید جلال نیز به قزوین بازگشت. [[امام خمینی]] گفته بود دو سال هم بتوانید حاج سید ابوالحسن را در قم نگه دارید، غنیمت است.<ref>سید جلال آشتیانی، زندگینامه خودنوشت</ref> پس از یکسال اقامت در قزوین به قم بازگشت و تابستان‌ها برای ادامه درس به قزوین سفر می‌کرد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۱</ref> | ||
===ورود به دانشگاه=== | ===ورود به دانشگاه=== | ||
آشتیانی در ۱۳۳۸ش با ارائه رساله‌ای با موضوع هستی از نظر فلسفه و عرفان به عضویت دانشگاه پذیرفته شد و تدریس را در دانشکده الهیات و معارف اسلامی [[مشهد]] آغاز کرد.<ref>شرح مقدمه قیصری، ص ۹۵</ref> دو سال پیش‌تر برای ورود به دانشگاه تهران اقدام می‌کند، اما با مخالفت برخی اساتید آنجا از دانشگاه تهران بازماند<ref>بهاء الدین خرمشاهی، نشریه کتاب ماه، ش ۱۱ و ۱۲ مهرماه ۱۳۷۷</ref> در بهمن ۳۸ «هستی از نظر فلسفه و عرفان» را که نخستین کتاب وی بود، منتشر کرد. این کتاب با استقبال روبرو شد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۳</ref> آشتیانی از فضای دانشگاه ناخشنود بود.<ref>مقدمه سید جلال آشتیانی بر مشارق الدراری، ص ۱۱</ref> در کنار تدریس، برای احیای فلسفه و عرفان اسلامی به تصحیح متون فلسفی و عرفانی رو می‌آورد. ده‌ها اثر فلسفی و عرفانی را از محققان چهار قرن اخیر تصحیح می‌کند. پس از دو سال، رتبه دانشیاری و در آذر ۴۵ درجه استادی را اخذ می‌کند. در آبان ۷۵ به اجبار بازنشسته می‌شود و دو سال بعد با عنوان پیمانی به دانشکده الهیات برمی‌گردد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۷</ref> | آشتیانی در ۱۳۳۸ش با ارائه رساله‌ای با موضوع هستی از نظر فلسفه و عرفان به عضویت دانشگاه پذیرفته شد و تدریس را در دانشکده الهیات و معارف اسلامی [[مشهد]] آغاز کرد.<ref>شرح مقدمه قیصری، ص ۹۵</ref> دو سال پیش‌تر برای ورود به دانشگاه تهران اقدام می‌کند، اما با مخالفت برخی اساتید آنجا از دانشگاه تهران بازماند<ref>بهاء الدین خرمشاهی، نشریه کتاب ماه، ش ۱۱ و ۱۲ مهرماه ۱۳۷۷</ref> در بهمن ۳۸ «هستی از نظر فلسفه و عرفان» را که نخستین کتاب وی بود، منتشر کرد. این کتاب با استقبال روبرو شد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۳</ref> آشتیانی از فضای دانشگاه ناخشنود بود.<ref>مقدمه سید جلال آشتیانی بر مشارق الدراری، ص ۱۱</ref> در کنار تدریس، برای احیای فلسفه و عرفان اسلامی به تصحیح متون فلسفی و عرفانی رو می‌آورد. ده‌ها اثر فلسفی و عرفانی را از محققان چهار قرن اخیر تصحیح می‌کند. پس از دو سال، رتبه دانشیاری و در آذر ۴۵ درجه استادی را اخذ می‌کند. در آبان ۷۵ به اجبار بازنشسته می‌شود و دو سال بعد با عنوان پیمانی به دانشکده الهیات برمی‌گردد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۷</ref> | ||
===تدریس در حوزه علمیه=== | ===تدریس در حوزه علمیه=== | ||
سید جلال آشتیانی از ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۶ دروس عرفان و فلسفه را برای طلاب تدریس کرد. درس‌ها نخست در مسجد کوچکی و سپس در مدرسه امام صادق برگزار شد. در این سال‌ها او اشعة اللمعات جامی، [[شرح منظومه]]، مقدمه قیصری بر فصوص، [[مصباح الهدایة]] [[امام خمینی]]، شرح [[دعای سحر]] امام خمینی، اسفار [[ملاصدرا]]، شرح فصوص قیصری، [[مصباح الانس (کتاب)|مصباح الانس]] و [[الشواهد الربوبیة]] را تدریس کرد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۹</ref> | سید جلال آشتیانی از ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۶ دروس عرفان و فلسفه را برای طلاب تدریس کرد. درس‌ها نخست در مسجد کوچکی و سپس در مدرسه امام صادق برگزار شد. در این سال‌ها او اشعة اللمعات جامی، [[شرح منظومه]]، مقدمه قیصری بر فصوص، [[مصباح الهدایة]] [[امام خمینی]]، شرح [[دعای سحر]] امام خمینی، اسفار [[ملاصدرا]]، شرح فصوص قیصری، [[مصباح الانس (کتاب)|مصباح الانس]] و [[الشواهد الربوبیة]] را تدریس کرد.<ref>حسن جمشیدی، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۸۹</ref> | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۳: | ||
* [[محمد صدوقی]] | * [[محمد صدوقی]] | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
آشتیانی نزدیک ۵۰ سال از عمر خود را به تألیف و نگارش در حوزه فلسفه و عرفان اسلامی صرف کرد. با همکاری [[هانری کربن]]، منتخابی از آثار حکمای ایران را گردآوری کردند.{{سخ}} | آشتیانی نزدیک ۵۰ سال از عمر خود را به تألیف و نگارش در حوزه فلسفه و عرفان اسلامی صرف کرد. با همکاری [[هانری کربن]]، منتخابی از آثار حکمای ایران را گردآوری کردند.{{سخ}} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۰۶: | ||
* مقدمه بر نقد النصوص فی شرح نقش النصوص، تألیف [[عبدالرحمن بن احمد جامی]]، تصحیح ویلیام چیتیک، انجمن فلسفه ایران، ۱۳۵۶ | * مقدمه بر نقد النصوص فی شرح نقش النصوص، تألیف [[عبدالرحمن بن احمد جامی]]، تصحیح ویلیام چیتیک، انجمن فلسفه ایران، ۱۳۵۶ | ||
* مقدمه بر شکوه شمس، سیری در آثار و افکار مولانا، نوشته آن ماری شیمل، ترجمه حسن لاهوتی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۶ | * مقدمه بر شکوه شمس، سیری در آثار و افکار مولانا، نوشته آن ماری شیمل، ترجمه حسن لاهوتی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۶ | ||
* مقدمه بر شرح [[ | * مقدمه بر شرح [[مثنوی معنوی]] مولوی، نوشته نیکسون، ترجمه حسن لاهوتی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۴ | ||
{{سخ}}'''تصحیح و تعلیق و مقدمه'''{{سخ}} | {{سخ}}'''تصحیح و تعلیق و مقدمه'''{{سخ}} | ||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۳۶: | ||
* مصباح الهدایه، امام خمینی، تصحیح و تعلیق و مقدمه | * مصباح الهدایه، امام خمینی، تصحیح و تعلیق و مقدمه | ||
* المظاهر الالهیة فی اسرار العلوم الکمالیه، ملاصدرا، تصحیح و مقدمه | * المظاهر الالهیة فی اسرار العلوم الکمالیه، ملاصدرا، تصحیح و مقدمه | ||
* مکاتبات عرفانی بین [[سید احمد کربلایی | * مکاتبات عرفانی بین [[سید احمد کربلایی]] و شیخ [[محمدحسین غروی اصفهانی]]، تصحیح و تعلیق و مقدمه | ||
* اللمعة الالهیه و الکلمات الوجیزه، ملامحمدمهدی نراقی، تصحیح و تعلیق و مقدمه | * اللمعة الالهیه و الکلمات الوجیزه، ملامحمدمهدی نراقی، تصحیح و تعلیق و مقدمه | ||
* منتخابی از آثار حکمای الهی ایران در چهار جلد.<ref>علی اصغر حقدار، کتابشناسی استاد سید جلال الدین آشتیانی (تألیفات، مقالات، مصاحبه و تصحیحات)، آیینه پژوهش ۱۳۷۴، شماره ۳۳</ref> | * منتخابی از آثار حکمای الهی ایران در چهار جلد.<ref>علی اصغر حقدار، کتابشناسی استاد سید جلال الدین آشتیانی (تألیفات، مقالات، مصاحبه و تصحیحات)، آیینه پژوهش ۱۳۷۴، شماره ۳۳</ref> | ||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۲: | ||
==تقابل با مکتب تفکیک== | ==تقابل با مکتب تفکیک== | ||
پس از مهاجرت [[میرزا مهدی اصفهانی]] به مشهد، [[حوزه علمیه | پس از مهاجرت [[میرزا مهدی اصفهانی]] به مشهد، [[حوزه علمیه مشهد]] به تضاد با فلسفه و عرفان روی آورد. آشتیانی منتقد میرزای اصفهانی و [[مکتب تفکیک]] بود. این مخالفت‌ها به بازنشستگی اجباری او انجامید.<ref>جمشیدی، حسن، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۱۱۳</ref> نقد آشتیانی بر تهافت الفلاسفه غزالی، تعریضی بر مکتب مشهد بود.<ref>جمشیدی، حسن، گنج پنهان فلسفه و عرفان، ص ۱۱۳</ref> آشتیانی بر این باور بود که میرزا مهدی اصفهانی قابلیت فراگیری فلسفه را نداشت و ریاضت‌های خارج از اندازه او را دچار یأس و ناامیدی کرده بود. آشتیانی به نقل از [[سید محمد هادی میلانی|سید هادی میلانی]] می‌گفت: «اصفهانی از عرفان سرخورد، به جان فلسفه افتاد»<ref>سید جلال آشتیانی، نقدی بر تهافت، ص۴۲</ref> | ||
==تقدیرها== | ==تقدیرها== | ||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۶۶: | ||
* سید جلال الدین آشتیانی پیش کسوت عرفان و فلسفه، ملکی (جلال الدین)،محمد؛آینه پژوهش، مرداد و شهریور۱۳۸۴، شماره ۹۳ | * سید جلال الدین آشتیانی پیش کسوت عرفان و فلسفه، ملکی (جلال الدین)،محمد؛آینه پژوهش، مرداد و شهریور۱۳۸۴، شماره ۹۳ | ||
* سال شمار زندگی استاد سید جلال الدین آشتیانی، مطالعات اسلامی، پاییز و زمستان ۱۳۷۷، شماره ۴۱-۴۲ | * سال شمار زندگی استاد سید جلال الدین آشتیانی، مطالعات اسلامی، پاییز و زمستان ۱۳۷۷، شماره ۴۱-۴۲ | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* [http://www.sadrayezaman.ir/Biography/default.aspx زندگینامه سید جلال‌الدین آشتیانی] | * [http://www.sadrayezaman.ir/Biography/default.aspx زندگینامه سید جلال‌الدین آشتیانی] | ||