سعد بن حرث انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

بعدازظهر عاشورا هنگامی که تمامی اصحاب و یاران امام (ع) به شهادت رسیده بودند و سپاه کوفه امام (ع) را محاصره کرده بود، حضرت ندای «‌الا من ناصر فینصرنا، الا من ذاب یذب عن حرم رسول الله (ص)‌» را سر داد، زنان و کودکان خیمه‌گاه حسینی ندای استغاثه سیدالشهداء (ع) را شنیدند و شروع به ناله و فریاد کردند. سعد و برادرش ابوحتوف بن حارث صدای زنان و کودکان آل رسول الله (ص) را شنیدند، ضمیر زنده و وجدان پاک ایشان بیدار شد و آن دو به خود آمدند و شعار معروف و همیشگی خوارج را سر دادند «‌لا حکم الا لله و لا طاعة لمن عصاه»،<ref>ذخیرة الدرین، ص۴۵۶؛ رکـ: تستری، قاموس الرجال، ج۵، ص۲۸؛ امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۱۹؛ محلی، الحدائق الوردیة، ج۱، ص۲۱۱؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲.</ref> سپس اعلام کردند که حسین فرزند [[فاطمه زهرا|دختر پیامبر اسلام]] (ص) است که ما آرزوی [[شفاعت]] جد او را در روز [[قیامت]] داریم، چگونه با وی بجنگیم در حالی که آن حضرت در این حال است و یار و یاوری ندارد و تنها در صحرای کربلا طلب کمک می‌کند. سپس شمشیرهای خود را از غلاف خارج نموده و هر دو آنان به سپاه بنی امیه و لشکر ابن سعد حمله کرده و عدۀ زیادی را کشته و جمع کثیری را زخمی و مجروح نمودند و هر دوی آنها در یک مکان به شهادت رسیدند.<ref>ابصار العین، ص۱۵۹ و ۲۲۲؛ ذخیرة الدرین، ص۴۵۶؛ رکـ: تستری، قاموس الرجال، ج۵، ص۲۸؛ امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۱۹؛ محلی، الحدائق الوردیة، ج۱، ص۲۱۱؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲.</ref>