عالم ذر: تفاوت میان نسخهها
جز
←عالم ذر در روایات اسلامی
جز (←منابع) |
|||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
* روایاتی نیز بر یکی بودن میثاق و [[فطرت]] دلالت دارد.<ref>صدوق، التوحید، ص۳۲۹؛ کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۲</ref> | * روایاتی نیز بر یکی بودن میثاق و [[فطرت]] دلالت دارد.<ref>صدوق، التوحید، ص۳۲۹؛ کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۲</ref> | ||
* روایاتی هم بر یکی بودن عالم میثاق و [[طینت]] دلالت دارند که این روایات بر وجود [[تکلیف]] در عالم ذر نیز دلالت میکنند.<ref>ر.ک. کلینی، الکافی، ج۲، ص۶ و ص۷؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۷۰و۸۰-۸۱</ref> | * روایاتی هم بر یکی بودن عالم میثاق و [[طینت]] دلالت دارند که این روایات بر وجود [[تکلیف]] در عالم ذر نیز دلالت میکنند.<ref>ر.ک. کلینی، الکافی، ج۲، ص۶ و ص۷؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۷۰و۸۰-۸۱</ref> | ||
* روایاتی یکی بودن عالم میثاق و [[عالم ظلال]] را میرسانند.<ref>صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۸۴-۸۵ و ۱۱۸؛ کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۶؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۷۰ و ۸۰-۸۱</ref> | * روایاتی یکی بودن عالم میثاق و [[عالم ظلال]] را میرسانند.<ref>صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۸۴-۸۵ و ۱۱۸؛ کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۶؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۷۰ و ۸۰-۸۱</ref>{{یادداشت|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَخَذَ مِيثَاقَ الْعِبَادِ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ قَبْلَ الْمِيلَادِ. علل الشرایع، ج۱، ص۸۴}} | ||
* روایاتی نیز علاوه بر [[ربوبیت|ربوبیت خدا]]، بر [[رسالت]] پیامبر(ع) و [[ولایت]] اهل بیت(ع) دلالت میکنند.<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۳۳ و ۴۱۲؛ قمی، تفسیر، ج۱، ص۲۴۶-۲۴۷.</ref> | * روایاتی نیز علاوه بر [[ربوبیت|ربوبیت خدا]]، بر [[رسالت]] پیامبر(ع) و [[ولایت]] اهل بیت(ع) دلالت میکنند.<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۳۳ و ۴۱۲؛ قمی، تفسیر، ج۱، ص۲۴۶-۲۴۷.</ref> | ||
* برخی از این منابع همچون [[کافی]] و [[بصائر الدرجات|بصائر]] بر میثاق پیامبران [[اولوالعزم]] برای یاری کردن [[امام مهدی]] دلالت دارند. برخی نیز سبقت داشتن میثاق پیامبر و اهل بیت(ع) را میرسانند.<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۲؛ صدوق، علل، ص۱۲۹؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۸۳ و ۸۶</ref> | * برخی از این منابع همچون [[کافی]] و [[بصائر الدرجات|بصائر]] بر میثاق پیامبران [[اولوالعزم]] برای یاری کردن [[امام مهدی]] دلالت دارند. برخی نیز سبقت داشتن میثاق پیامبر و اهل بیت(ع) را میرسانند.<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۲؛ صدوق، علل، ص۱۲۹؛ صفار، بصائر، ج۱، ص۸۳ و ۸۶</ref> |