سوره یس: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''یاسین''' نامیده‌اند، به این مناسبت که با [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعه]] یس (یاء سین) آغاز می‌شود. سوره یس را '''سوره حبیب نجار''' نیز نامیده‌اند؛ زیرا داستان او در [[آیه|آیات]] ۱۳ تا ۳۰ آمده‌است. سوره یس طبق روایات یکی از بافضیلت‌ترین سوره‌های قرآن به شمار می‌رود، تا آنجا که «قلب قرآن» لقب یافته‌است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۴۷.</ref> از دیگر نام‌های این سوره '''مدافعه''' و '''مُعَمَّه'''و '''القاضیة''' است؛ زیرا بدی‌ها و زشتی‌ها را از تلاوت کننده آن دفع می‌کند و خیر دنیا و [[آخرت]] را برای او می‌خواهد و هر حاجتی را  برایش برآورده می‌سازد.<ref>مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۸، ص۲۵۴.</ref>

سوره یس جزو [[سوره‌های مکی]] و در [[ترتیب نزول]]، چهل و یکمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده‌است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]]، سی و ششمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] ۲۲ و ۲۳ [[قرآن]] جای دارد.