Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۴۶
ویرایش
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
# شک بعد از محل، مثل شک در انجام رکوع بعد از رسیدن به سجده، در این موارد [[قاعده تجاوز]] جاری میشود و این شک قابل اعتنا نیست. | # شک بعد از محل، مثل شک در انجام رکوع بعد از رسیدن به سجده، در این موارد [[قاعده تجاوز]] جاری میشود و این شک قابل اعتنا نیست. | ||
# شک بعد از وقت؛ خواه شک در شرایط نماز باشد یا افعال و یا در رکعات و یا اصل خواندن نماز. | # شک بعد از وقت؛ خواه شک در شرایط نماز باشد یا افعال و یا در رکعات و یا اصل خواندن نماز. | ||
# شک بعد از فراغ از نماز یا شک بعد از [[سلام (نماز)|سلام]]؛ خواه شک در شرایط باشد یا افعال و یا در رکعات، به شرط آنکه در یکی از اطراف شک در رکعات، نماز صحیح باشد؛ به عنوان مثال، در شک بین سه و چهار و پنج بعد از نماز، بنا را بر اینکه چهار رکعت خوانده | # شک بعد از فراغ از نماز یا شک بعد از [[سلام (نماز)|سلام]]؛ خواه شک در شرایط باشد یا افعال و یا در رکعات، به شرط آنکه در یکی از اطراف شک در رکعات، نماز صحیح باشد؛ به عنوان مثال، در شک بین سه و چهار و پنج بعد از نماز، بنا را بر اینکه چهار رکعت خوانده میگذارد؛ لیکن اگر شک به گونهای باشد که در هر دو صورت نماز باطل باشد، جزو شکهای باطل است. مثل این که بعد از نماز دو رکعتی شک کند که یا سه رکعت خوانده یا پنج رکعت. | ||
# شک [[کثیر الشک]]؛ یعنی کسی که در نماز بسیار شک | # شک [[کثیر الشک]]؛ یعنی کسی که در نماز بسیار شک میکند، هرچند به حدّ وسواس نرسد؛ وظیفه کثیر الشک این است که بنا را بر وقوع مشکوک بگذارد، مگر آنکه چنین بنایی موجب بطلان نماز گردد که در این صورت بنا را بر عدم وقوع آن میگذارد. بنابراین، اگر کثیر الشک بین رکعت سوم و چهارم شک کند، بنا را بر اکثر گذاشته و اگر بین چهار و پنج شک کند، بنا را بر اقل میگذارد و اگر شک کند رکوع را بهجا آورده یا نه، بنا را بر بهجا آوردن آن میگذارد.<ref>نجفی، جواهر الکلام ۱۲/ ۴۱۶ ـ ۴۱۸؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص ۳۰۶ ـ ۳۰۷؛ حکیم، مستمسک العروة، ج۷، ص۵۶۴ ـ ۵۶۷ </ref> | ||
# شک بَدْوی که با تأمل و اندیشه، جای خود را به یقین یا ظن معتبر و یا شکی دیگر | # شک بَدْوی که با تأمل و اندیشه، جای خود را به یقین یا ظن معتبر و یا شکی دیگر میدهد. | ||
# شک هر یک از [[امام جماعت|امام]] و مأموم در حالی که دیگری یقین یا ظن داشته باشد. بنابر این، اگر امام جماعت در شمار | # شک هر یک از [[امام جماعت|امام]] و مأموم در حالی که دیگری یقین یا ظن داشته باشد. بنابر این، اگر امام جماعت در شمار رکعتهای نماز شک کند ـ که مثلا سه رکعت خوانده یا چهار رکعت ـ چنانچه مأموم یقین یا گمان داشته باشد که چهار رکعت خوانده و آن را به امام بفهماند، امام به شک خود اعتنا نکرده و نماز را تمام میکند و خواندن [[نماز احتیاط]] لازم نیست و نیز اگر امام یقین یا گمان دارد که چند رکعت خوانده و مأموم در شمار رکعتهای نماز شک دارد، باید به شک خود اعتنا نکند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۲، ص ۴۰۴؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۳۱۰ </ref> | ||
# شک در [[نمازهای مستحب]]: | # شک در [[نمازهای مستحب]]: شککننده در نماز مستحب میتواند بنا را بر اقل و یا اکثر بگذارد؛ هرچند بنا گذاشتن بر اقل افضل است. در صورت بنا گذاشتن بر اکثر، نماز احتیاط و [[سجده سهو]] بهجا آورده نمیشود. <ref>نجفی، جواهرالکلام۱۲ /۴۲۳ـ ۴۲۵</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |