ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ترکیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۴۷

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۱۷ اوت ۲۰۱۷

←‏شیعیان امامی مذهب: ویراستاری

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Baqer h

@@ خط ۱۶۱: / خط ۱۶۱: @@
 شیعیان امامی مذهب به شرق ترکیه و مهاجران به [[استامبول]] و سایر نقاط مربوط می‌شوند و به لحاظ تاریخی مربوط به دوران آق قویونلو و قراقویونلو در قرن نهم هجری هستند که در حد فاصل اردهان تا حکاری به دلیل همسایگی با دولت [[صفویان|صفوی]] و رفت و آمد آنان به [[اردبیل]] به تشیع امامی گرویدند. همچنین در تمام ادواری که دولت [[ایران]] بر بخش‌هایی از [[ارمنستان]] و [[گرجستان]] تسلط داشت؛ تبلیغات مذهبی شیعه میان مردم این نواحی منتشر می‌گشت. آ ثار آن تبلیغات امروزه در [[قارص]] و [[ایغدیر]] و [[اغری]] دیده می‌شود. طی این سالها شیعیان فشار مضاعفی را تحمل کرده و در [[تقیه]] و انزوا به سر می‌بردند؛ بسیاری از شیعیان این نواحی با ارسال روحانیون به [[نجف]]؛ مبلغان مورد نیاز خود را تأمین می‌کردند.<ref>جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۶۴۷-۶۴۹.</ref>
-'''الف: چگونگی پیدایش مذهب شیعه:'''
+'''الف: چگونگی پیدایش مذهب شیعه'''
-پیش از آنکه مردم ترکیه [[اسلام]] بپذیرند، پیرو نظام اعتقادی «شامانیسم» بوده و برخی نیز پیرو ادیانی چون [[زرتشت]]، [[بودیسم]]، [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بودند. به همین جهت، هرگز تا پیش از پذیرش دین اسلام، اتحاد و اتفاق لازم از طریق پذیرش دین واحد و مشترک را به دست نیاوردند. پس از آنکه ترکان شکل تسنن اسلام را پذیرفتند، در زمان خواجه علی، نوه [[شیخ صفی الدین اردبیلی]] با مذهب [[تشیع]] آشنا شدند.
+پیش از آنکه مردم ترکیه [[اسلام]] بپذیرند، پیرو نظام اعتقادی «شمنیسم» بوده و برخی نیز پیرو ادیانی چون [[زرتشت]]، [[بودیسم]]، [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بودند. به همین جهت، هرگز تا پیش از پذیرش دین اسلام، اتحاد و اتفاق لازم از طریق پذیرش دین واحد و مشترک را به دست نیاوردند. پس از آنکه ترکان شکل تسنن اسلام را پذیرفتند، در زمان خواجه علی، نوه [[شیخ صفی الدین اردبیلی]] با مذهب [[تشیع]] آشنا شدند.
-“شیخ شاه»، پس از درگذشت خواجه علی، رهبر شیعیان شد و پس از او پسر شیخ؛ یعنی «جنید» رهبر شیعیان در [[ایران]] شد که این امر نقطه عطفی در نفوذ تشیع در آسیای صغیر است. پادشاه ایران، که از نفوذ بیش از حد جنید و علاقه مردم نسبت به وی می‌ترسید، اقامت او را در ایران صلاح ندید و وی را تبعید کرد و جنید به عثمانی رفت. وقتی [[غزنویان]] (۳۶۶ – ۵۸۳ هجری) بر حکومت ایران دست یافتند، دوران تسلط ترکان بر این سرزمین آغاز شد و مذهب تسنن رونق گرفت و شدت عمل نسبت به تشیع فزونی یافت. اما پس از آن، در دوران [[خوارزمشاهیان]] و [[سلجوقیان]]، نفوذ رجال شیعه در دستگاه دولتی باعث شد که بسیاری از ترکان به مذهب شیعه روی آورند.
+«شیخ شاه» پس از درگذشت خواجه علی، رهبر شیعیان شد و پس از او پسر شیخ؛ یعنی «جنید» رهبر شیعیان در [[ایران]] شد که این امر نقطه عطفی در نفوذ تشیع در آسیای صغیر است. پادشاه ایران، که از نفوذ بیش از حد جنید و علاقه مردم نسبت به وی می‌ترسید، اقامت او را در ایران صلاح ندید و وی را تبعید کرد و جنید به عثمانی رفت. وقتی [[غزنویان]] (۳۶۶ – ۵۸۳ هجری) بر حکومت ایران دست یافتند، دوران تسلط ترکان بر این سرزمین آغاز شد و مذهب تسنن رونق گرفت و شدت عمل نسبت به تشیع فزونی یافت. اما پس از آن، در دوران [[خوارزمشاهیان]] و [[سلجوقیان]]، نفوذ رجال شیعه در دستگاه دولتی باعث شد که بسیاری از ترکان به مذهب شیعه روی آورند.
 نخستین حرکت جانبداری از تشیع، در دوره [[ایلخانان]] پدید آمد. در این حرکت، تعدادی از علمای شیعه مقیم سایر کشورها به ایران آمدند و در همین دوران نام [[ائمه اطهار]] در سکه‌ها نقش بست و روستاییان و مهاجران آسیای صغیر، تشیع را با آغوش باز پذیرفتند. موفق‌ترین پادشاه [[صفویان]] در اشاعه تشیع در ایران و کشورهای همسایه [[شاه اسماعیل صفوی|شاه اسماعیل]] بود. هنگامی که شاه اسماعیل به سلطنت رسید، مذهب شیعه را به صورت مذهب رسمی ایران اعلام کرد و هواخواهان بسیاری در منطقهی آسیای صغیر به دست آورد. در زمان شاه اسماعیل تشیع در آسیای صغیر به دو صورت متجلی شد: