سوره ص: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آفرینش آدم و گفتگوی خدا با ابلیس: اصلاح فاصلهٔ مجازی
جز (←فضیلت و خواص) |
جز (←آفرینش آدم و گفتگوی خدا با ابلیس: اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
* '''آفرینش آدم:''' آیات ۷۱ تا ۷۴ این سوره به گفتگوی [[خداوند]] با [[فرشتگان]] درباره آفرینش آدم، امر کردن فرشتگان برای [[سجده]] به آدم و سرپیچی [[ابلیس]] از سجده بر آدم می‌پردازد. | * '''آفرینش آدم:''' آیات ۷۱ تا ۷۴ این سوره به گفتگوی [[خداوند]] با [[فرشتگان]] درباره آفرینش آدم، امر کردن فرشتگان برای [[سجده]] به آدم و سرپیچی [[ابلیس]] از سجده بر آدم می‌پردازد. | ||
* '''دلیل ابلیس برای سرپیچی:''' در آیات بعد (۷۵ تا ۷۶) خداوند دلیل سرپیچی شیطان را از سجده بر آدم می‌پرسد و او در پاسخ برتری خلقت خود را که از آتش است بر خلقت آدم که از گِل است، دلیل این کار خود می‌داند. [[علامه طباطبایی]] در تفسیر این سخن خداوند که «آدم را با دستان خود ساختم»؛ | * '''دلیل ابلیس برای سرپیچی:''' در آیات بعد (۷۵ تا ۷۶) خداوند دلیل سرپیچی شیطان را از سجده بر آدم می‌پرسد و او در پاسخ برتری خلقت خود را که از آتش است بر خلقت آدم که از گِل است، دلیل این کار خود می‌داند. [[علامه طباطبایی]] در تفسیر این سخن خداوند که «آدم را با دستان خود ساختم»؛ گفته‌است این عبارت به اثبات شرافت برای آدم است؛ چراکه خداوند هر چیزی را برای چیز دیگری خلق کرد اما انسان را برای خود آفریده‌است و اگر كلمه" يد" را تثنيه آورد، و فرمود:" يدى- دو دستم" با اينكه می‌توانست مفرد بياورد براى اين است كه به كنايه بفهماند: در خلقت او اهتمام تام داشتم، چون ما انسان‌ها هم برای انجام کارها هر دو دست خود را به كار می‌بنديم كه نسبت به آن اهتمام بيشترى داشته باشيم، پس جمله" خلقت بيدى" نظير جمله" مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينا" است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۵-۲۲۶.</ref> وی اطاعت نکردن شیطان از خداوند را نیز به این دلیل می‌داند که شیطان مالکیت مطلق خداوند را قبول نداشت و از همین رو، دستور سجده به آدم را ناصحیح دانست و اطاعت نکرد که همین ریشه همه [[گناه|گناهان]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۶.</ref> | ||
* '''طرد و لعن شیطان و مهلت به او تا وقت معلوم:''' سپس خداوند ابلیس را طرد و [[لعن|لعنت]] کرد. وی نیز از خداوند خواست که تا روز قیامت به او مهلت دهد. خداوند نیز در پاسخ تا «وقت معلوم» به او مهلت می‌دهد؛ نه روز قیامت. به نظر علامه طباطبایی منظور از «وقت معلوم» تا زمانی است که انسان از شیطان تبعیت می‌کند که قبل از [[قیامت|روز قیامت]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۷.</ref> | * '''طرد و لعن شیطان و مهلت به او تا وقت معلوم:''' سپس خداوند ابلیس را طرد و [[لعن|لعنت]] کرد. وی نیز از خداوند خواست که تا روز قیامت به او مهلت دهد. خداوند نیز در پاسخ تا «وقت معلوم» به او مهلت می‌دهد؛ نه روز قیامت. به نظر علامه طباطبایی منظور از «وقت معلوم» تا زمانی است که انسان از شیطان تبعیت می‌کند( آخرین روزی که مردمان معصیت می‌کنند) که قبل از [[قیامت|روز قیامت]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۷.</ref> | ||
* '''سوگند ابلیس برای فریب آدمیان و وعده دوزخ به وی و تابعانش:''' ابلیس به عزت خداوند [[سوگند]] می‌خورد که انسان‌ها را فریب دهد به جز مخلَصین. گفته شده که منظور از مخلَصین کسانی هستند که خداوند آنها را برای خود خالص کرده و هیچکس حتی شیطان از آنها سهمی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۷.</ref> خداوند در پاسخ، به ابلیس و کسانی که از او تبعیت کنند، وعده [[جهنم]] می‌دهد. | * '''سوگند ابلیس برای فریب آدمیان و وعده دوزخ به وی و تابعانش:''' ابلیس به عزت خداوند [[سوگند]] می‌خورد که انسان‌ها را فریب دهد به جز مخلَصین. گفته شده که منظور از مخلَصین کسانی هستند که خداوند آنها را برای خود خالص کرده و هیچکس حتی شیطان از آنها سهمی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۲۷.</ref> خداوند در پاسخ، به ابلیس و کسانی که از او تبعیت کنند، وعده [[جهنم]] می‌دهد. | ||