مدرسه علمیه جهانگیرخان (قم): تفاوت میان نسخه‌ها

فیض قمی در [[گنجینه آثار قم]]، بنای مدرسه را همپای بنای مسجد جامع و در اواسط قرن هشتم دانسته است.<ref>گنجینه آثار قم، فیض، ص۴۶۰ – ۴۸۵.</ref> همچنین [[ناصر الشریعة]] در [[تاریخ قم]]، بنای مدرسه را قبل از دوره صفوی می‌داند.<ref>تاریخ قم، ص۳۱۳.</ref> و [[حسین مدرسی طباطبایی]]، معتقد است بنای مدرسه متعلق به قرن یازده و دوره صفوی است.<ref>تربت پاکان، ج ۲، ص۱۲۱.</ref>

میرزا عباس فیض در گنجینه آثار قم معتقد است این مدرسه یک بار در زمان صفوی از سوی عالم این عصر میرزا جهانگیر خان مدرس مدرسه شاه اصفهان تعمیر شد و دارای کتابدار و کتابخانه گردید.<ref>گنجینه آثار قم، ص۴۶۰.</ref>

مدرسه، در دوره صفوی و [[قاجار]] معمور و آباد بوده است. سید علی بن محمد باقر موسوی خوانساری رساله «مشکاة الصواب فی شرح خلاصة الحساب» خود را به خواهش بعضی دوستان از طلاب، در شب پنجشنبه دهم [[ربیع الاول]] سال ۱۲۲۱ ق، در مدرسه جانیخانیه قم به پایان برده است و این مطلب، دایر بودن مدرسه را در تاریخ مذکور می‌رساند.<ref>فهرست الهیات، ج ۱، ص۳۹۸.</ref>

ولی در نیمه دوم قرن سیزدهم و در حدود سال ۱۲۷۷ ق، چون مدرسه رو به خرابی نهاده بود، «میرزا نصراللَّه مستوی گرکانی» به تجدید بنای مدرسه همت نمود و آن را به مدرسه ناصری موسوم ساخت. در وقفنامه‌ای که فرزندان گرکانی تهیه کرده‌اند، تصریح شده که مدرسه را بنا نمود و از این تعبیر معلوم می‌شود که بنای قبلی، تخریب شده بوده است.