سوره جاثیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سوره]] جاثیه ۳۷ [[آیه]]، ۴۸۹ کلمه و ۲۰۸۵ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی از [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مَثانی]] قرآن و اندکی کمتر از یک [[حزب (قرآن)|حزب]] است. سوره جاثیه با [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعه]] «حم» (خوانده می‌شود حامیم) شروع می‌شود؛ به همین سبب این سوره را جزو [[حوامیم|حامیمات]] (یا حوامیم) دانسته‌اند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۰.</ref>

[[سوره]] جاثیه با [[حروف مقطعه]] و بیان حقانیت قرآن آغاز می‌شود، سپس با ذکر نشانه‌هایی از عظمت خلقت در آسمان‌ها و زمین به وحدانیت خداوند اشاره دارد و گمراهانی را که با وجود این نشانه‌ها بر عقاید انحرافی خود اصرار می‌ورزند، به کیفر سختی تهدید می‌کند. در ادامه با دعوت مؤمنان به عفو کافران و آوردن شاهد مثالی در باب کفران نعمت‌های خداوندی یعنی ناسپاسی قوم [[بنی‌اسرائیل]] و سرنوشت آنها که در حکم مقدمه‌ای برای آیات بعدی است، به پیامبر دستور می‌دهد که از شریعت پیروی کند و نه از خواست‌های جاهلان.

پس از آن، قولِ گروهی از منکران [[معاد]] و پاسخ به آن‌ها می‌آید و در آیات انتهایی، صحنه‌هایی از [[قیامت]] و گوشه‌هایی از حالات مجرمان در پیشگاه الهی ترسیم می‌شود، سوره با حمد و تسبیح خداوند پایان می‌یابد.<ref>طباطبائی، تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۸، ص۱۶۳.</ref>