زرتشت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زرتشت''' یا '''زردشت'''، پیامبر [[ایران]] باستان. عده‌ای او را مروج [[یکتاپرستی]] معرفی کرده‌اند که آهورامزدا را تبلیغ می‌کرد و خدایان باستانی آریاییان را باطل می‌دانست. او آتش را یکی از مظاهر خدای روشنایی می‌دانست. برخی از مورخین او را اختلافی‌ترین شخصیت تاریخ دانسته‌اند. نقل شده است که زرتشت در سال ۶۶۰ قبل از میلاد به دنیا آمده و در سال ۶۳۰ قبل از میلاد به پیامبری مبعوث شده و در سال ۵۸۳ قبل از میلاد در سن ۷۷ سالگی در آتشکده‌ای در [[بلخ]] کشته شده است.

زرتشت یا زردشت، پیامبر [[ایران]] باستان است. عده‌ای او را مروج [[توحید|یگانه‌پرستی]] معرفی کردند که آهورامزدا را تبلیغ می‌کرد و خدایان باستانی آریاییان را باطل می‌دانست. او آتش را یکی از مظاهر خدای روشنایی می‌دانست.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۹ و ۶۰.</ref>برخی می‌گویند زرتشت در زبان سریانی به معنای [[ابراهیم(ع)]] است و برخی دیگر زرتشت را یکی از امامان ملت ابراهیم (ع)‌ یا [[پیامبر|پیامبری]] می‌دانند که کتاب بر او نازل شده است. برخی نسب او را به منوچهر یکی از شاهنشاهان [[ایران]] رسانده‌اند.<ref>دهخدا، لغتنامه، ۱۳۷۷ش، ج۹، ص۱۲۸۲۳</ref>بعضی از مورخین او را اختلافی‌ترین شخصیت تاریخ می‌دانند؛ تا جایی که برخی او را به شخصیت‌های افسانه‌ای تشبیه کرده‌اند.<ref>توفیقی،‌ حسین، نگاهی به ادیان زنده جهان،‌ ۱۳۷۷ش، ص۵۵.</ref>

مورخان بر این عقیده‌اند که [[توحید|توحیدی]] بودن یا [[ثنویت|دوگانه‌پرستی]] زرتشت روشن نیست<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۹.</ref>و اوستای موجود، این ابهام را رفع نمی‌کند؛ زیرا بخشی از آن در دوخدایی صراحت دارد و از بخشی دیگر توحید استنباط می‌شود. گفته‌اند اکثر علمای مسلمان، دین زرتشت را در اصل شریعتی توحیدی و زرتشتیان را از [[اهل کتاب]] می‌دانند.<ref> قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ش، ج‏۶، ص۲۳۹</ref>

احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهر خدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن مشخص‌ترین ویژگی این آیین است. این کار با انجام مراسمی خاص در اطراف آتش در معابدی به نام آتشکده به رهبری روحانی‌های زرتشتی انجام می‌شود.<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۹.</ref> سه اصل گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک از سخنان مشهور زرتشتیان است.<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۹.</ref>

برخی آداب و رسوم [[ایرانیان]] از قبیل مراسم چهارشنبه سوری و سوگند خوردن به روشنایی چراغ و غیره با تعالیم زرتشتی ارتباط دارد.<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۹.</ref>

در میان زرتشتیان انتظار ظهور سه منجی از نسل زرتشت مطرح است. آنها می‌گویند این منجیان یکی پس از دیگری جهان را پر از عدل خواهد کرد. بنابر تعالیم زرتشتی جهان هستی سه دوره سه هزار ساله دارد و هر یک از این منجیان در پایان هر یک از این سه هزار ساله‌ها ظهور خواهند کرد با ظهور آخرین منجی جهان نیز به پایان می‌رسد.<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۶۱.</ref>

زرتشتیان به نام‌هایی مانند مجوسی، گبر، زندیق و پارسی خوانده می‌شوند. [[قرآن]] تنها یکبار در آیه ۱۷ [[سوره حج]] پس از چند دین توحیدی و پیش از ذکر [[مشرک|مشرکان]] واژه مجوس را به کار برده است.<ref> توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۷.</ref>

پارسی معمولا به زرتشتیان [[هندوستان]] اطلاق می‌شود.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۵۷</ref>

{{ستون|۲}}