کاربر ناشناس
مفضل بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شخصیت و جایگاه روایی
imported>Mgolpayegani جز (←روایت حدیث) |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==شخصیت و جایگاه روایی== | ==شخصیت و جایگاه روایی== | ||
دانشمندان علم رجال درباره مفضل بن عمر و وثاقت و عدم وثاقت او نظرات متفاوتی ارائه کرده‌اند که این دیدگاه‌ها را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد: | دانشمندان علم رجال درباره مفضل بن عمر و وثاقت و عدم وثاقت او نظرات متفاوتی ارائه کرده‌اند که این دیدگاه‌ها را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد: | ||
*'''عدم وثاقت:''' برخی رجالیان مانند [[ابن غضایری]]، [[ | *'''عدم وثاقت:''' برخی رجالیان مانند [[ابن غضایری]]، [[ابن داود حلی]]، نجاشی و [[علامه حلی]] او را ضعیف، فاسد المذهب، مضطرب الروایة، مرتفع القول، خطابی و… می‌نامند.<ref>ابن غضایری، رجال ابن غضایری (الضعفاء)، ۱۳۸۰ش، ش۱۱۷، ص۸۷؛ حلی، ابن داود، الرجال، منشورات الشریف الرضی، ج۱، ص۲۸۰؛ حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، ۱۳۸۱ش، ص۴۱۲. </ref> | ||
*'''وثاقت:''' بزگانی مانند [[شیخ مفید]] در [[ارشاد شیخ مفید|ارشاد]] و [[شیخ طوسی]]، در کتاب [[الغیبة]]، مفضل را از بزرگان اصحاب امام صادق (ع)، از خواص ایشان و از فقهای صالحين دانسته‌اند. رجالیان متاخر با جمع‌آوری قراین و شواهد و نقل روایاتی که در مدح مفضل بن عمر است او را از اتهاماتی هم چون غلو، خطابی بودن و اضطراب روایت و… مبرا کرده‌‌ند. از جمله این رجالیان می توان به [[ابوعلی مازندرانی]] در کتاب [[منتهی المقال]]، ملاعلی علیاری تبریزی در [[بهجة الآمال فی شرح زبدة المقال]]، [[مامقانی]] در [[تنقیح المقال]]، [[علامه تستری]] در [[قاموس الرجال]]، [[علی نمازی شاهرودی]] در [[مستدرکات علم رجال الحدیث]] و [[سید ابوالقاسم خویی]] در [[معجم رجال الحدیث]] اشاره کرد. همچنین [[محدث نوری]] در انتهای کتاب [[مستدرک الوسایل]] در بحث «مشیخه [[من لا یحضره الفقیه]]» به تفصیل درباره وثاقت مفضل سخن می‌گوید و قرائن و شواهدی را در وثاقت وی نقل می‌کند. | *'''وثاقت:''' بزگانی مانند [[شیخ مفید]] در [[ارشاد شیخ مفید|ارشاد]] و [[شیخ طوسی]]، در کتاب [[الغیبة]]، مفضل را از بزرگان اصحاب امام صادق (ع)، از خواص ایشان و از فقهای صالحين دانسته‌اند. رجالیان متاخر با جمع‌آوری قراین و شواهد و نقل روایاتی که در مدح مفضل بن عمر است او را از اتهاماتی هم چون غلو، خطابی بودن و اضطراب روایت و… مبرا کرده‌‌ند. از جمله این رجالیان می توان به [[ابوعلی مازندرانی]] در کتاب [[منتهی المقال]]، ملاعلی علیاری تبریزی در [[بهجة الآمال فی شرح زبدة المقال]]، [[مامقانی]] در [[تنقیح المقال]]، [[علامه تستری]] در [[قاموس الرجال]]، [[علی نمازی شاهرودی]] در [[مستدرکات علم رجال الحدیث]] و [[سید ابوالقاسم خویی]] در [[معجم رجال الحدیث]] اشاره کرد. همچنین [[محدث نوری]] در انتهای کتاب [[مستدرک الوسایل]] در بحث «مشیخه [[من لا یحضره الفقیه]]» به تفصیل درباره وثاقت مفضل سخن می‌گوید و قرائن و شواهدی را در وثاقت وی نقل می‌کند.<ref>نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسایل، 1429ق، ج22، ص95-135. </ref> | ||
*'''سکوت درباره وثاقت مفضل:''' عده‌ای دیگر درباره وثاقت و یا ضعف مفضل بن عمر هیچ قضاوتی نکرده‌اند که می‌توان به [[احمد بن محمد بن خالد برقی|برقی]] اشاره کرد. او مفضل بن عمر را از اصحاب امام صادق می‌داند و به وثاقت یا ضعف او اشاره نمی‌کند. شیخ طوسی نیز در [[الفهرست]] فقط وصیت و کتاب او را نقل می‌کند و در کتاب رجال او را یک‌بار از اصحاب امام صادق و بار دیگر از اصحاب امام کاظم می‌داند ولی متعرض وثاقت یا ضعف او نمی‌شود. [[کشی]] نیز در کتاب [[رجال کشی|رجال]] خود به‌طور کلی روایاتی که در مدح او وارد شده و هم روایاتی که در ذم اوست را نقل می‌کند و نتیجه‌گیری نمی‌کند. | *'''سکوت درباره وثاقت مفضل:''' عده‌ای دیگر درباره وثاقت و یا ضعف مفضل بن عمر هیچ قضاوتی نکرده‌اند که می‌توان به [[احمد بن محمد بن خالد برقی|برقی]] اشاره کرد. او مفضل بن عمر را از اصحاب امام صادق می‌داند و به وثاقت یا ضعف او اشاره نمی‌کند. شیخ طوسی نیز در [[الفهرست]] فقط وصیت و کتاب او را نقل می‌کند و در کتاب رجال او را یک‌بار از اصحاب امام صادق و بار دیگر از اصحاب امام کاظم می‌داند ولی متعرض وثاقت یا ضعف او نمی‌شود. [[کشی]] نیز در کتاب [[رجال کشی|رجال]] خود به‌طور کلی روایاتی که در مدح او وارد شده و هم روایاتی که در ذم اوست را نقل می‌کند و نتیجه‌گیری نمی‌کند. | ||