Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۵۸
ویرایش
ترک اولی: تفاوت میان نسخه‌ها
←نمونه‌هایی از ترک اولی در قرآن: افزودن دیدگاه علماء شیعه درباره ترک اولای پیامبان و آیات
P.motahari (بحث | مشارکتها) (←ترک اولای پیامبران: حذف مطالب اضافه برای انتقال به عنوان دیگر) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) (←نمونه‌هایی از ترک اولی در قرآن: افزودن دیدگاه علماء شیعه درباره ترک اولای پیامبان و آیات) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==نمونه‌هایی از ترک اولی در قرآن== | ==نمونه‌هایی از ترک اولی در قرآن== | ||
در قرآن با واژه‌هایی چون «ذنب»، «عصیان» و «ظلم» از اعمال برخی پیامبران یاد شده است | در قرآن با واژه‌هایی چون «ذنب»، «عصیان» و «ظلم» از اعمال برخی پیامبران یاد شده است. برخی از آیات قرآن در این زمینه به شرح زیر است: | ||
* قالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسي فَاغْفِرْ لي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (سوره قصص، آیه ۱۶) | * قالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسي فَاغْفِرْ لي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (سوره قصص، آیه ۱۶) | ||
* وذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ (سوره انبیاء، آیه ۸۷) | |||
* وَ عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى (سوره طه، آیه ۱۲۱) | |||
* لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ (سوره فتح، آیه ۲) | |||
به باور علماء [[امامیه|شیعه]]، به علت معصوم‌بودن پیامبران، نمی‌توان هیچ گناهی را به آنها نسبت داد.<ref>نک طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۲۲.</ref> آنان در خصوص چنین تعارض‌هایی راه‌حل‌هایی را مطرح کرده‌اند؛ برای مثال [[مجمع البیان]] در تفسیر آیه بالا نوشته است: عصیان در لغت هرگونه خارج‌شدن از اطاعت خدا معنا می‌دهد. بنابراین تنها ترک واجبات را شامل نمی‌شود؛ بلکه ترک امور مستحب را نیز دربرمی‌گیرد. در نتیجه عصیان [[حضرت آدم(ع)]] لزوما به معنای گناه‌کردن او نیست.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲، ج۷، ص۵۶.</ref> تفسیر نمونه هم در توضیح آن گفته است: امر و نهی گاه جنبه ارشادی دارد؛ مانند آنجا که پزشک بیمارش را به خوردن دارو دستور می‌دهد. در چنین موردی اگر بیمار به توصیه پزشک گوش ندهد، تنها به خود زیان وارد می‌کند. نهی خداوند از خوردن [[میوه ممنوع]] هم به معنای گناه‌بودن آن نبود؛ چراکه در آن زمان هنوز خداوند تکلیفی وضع نکرده بود؛ به این معنا بود که خوردن آن میوه موجب می‌شد آدم از [[بهشت]] بیرون رود و در زمین درد و رنج ببیند.<ref>مكارم شيرازى، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۳.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||