خرابه شام: تفاوت میان نسخه‌ها

از وقايع خرابۀ شام که معروف شده این است که حضرت رقيه(س) پس از گفت‌وگو با سر بريدۀ پدرش، لب‌هاى خود را بر لبان خشكيدۀ پدر گذاشت؛ آن‌قدر گريست تا از هوش رفت اهل بيت(ع) گمان كردند كه به خواب رفته است. حضرت زينب(س) جلو آمد و او را بلند كرد و متوجه شد كه دُردانۀ برادرش جان داده است.<ref>كامل بهايى، ص ١٧٩</ref>  <ref>منتهى الآمال،۴٣٧</ref> در منابع اوّليه، اين مسأله نيامده است؛ هر چند مشهور است.<ref>فرهنگ عاشورا، ص١۵٩.</ref> طبق بعضى گزارشات، بعد از رحلت حضرت رقيّه(س)، يزيد دستور داد چراغ و تختۀ غسل را بردند و او را با همان پيراهن كهنه‌اش [[كفن]] كردند و سپس، در گوشۀ خرابۀ شام به خاك سپردند.<ref>با کاروان شام، ص٩٨.</ref>