Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
imported>Alikhosravi بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←شرایط مرجعیت) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
نفوذ اجتماعی یک مرجع تقلید ناشی از تعداد [[تقلید (فقه)|مقلدان]] اوست. پرداخت حقوق شرعی به مراجع امکانات مالی در اختیار آنها را نیز افزایش میدهد. مراجع تقلید میتوانند از این اموال برای تبلیغات مذهبی، اداره [[حوزه علمیه|حوزههای علمیه]]، رسیدگی به مستمندان و امور عامالمنفعه استفاده کنند. | نفوذ اجتماعی یک مرجع تقلید ناشی از تعداد [[تقلید (فقه)|مقلدان]] اوست. پرداخت حقوق شرعی به مراجع امکانات مالی در اختیار آنها را نیز افزایش میدهد. مراجع تقلید میتوانند از این اموال برای تبلیغات مذهبی، اداره [[حوزه علمیه|حوزههای علمیه]]، رسیدگی به مستمندان و امور عامالمنفعه استفاده کنند. | ||
===شرایط مرجعیت=== | ===شرایط مرجعیت=== | ||
[[مجتهد]]ی میتواند مرجع تقلید باشد | [[مجتهد]]ی میتواند مرجع تقلید باشد که شرایط تقلید را داشته باشد. یعنی عمل کردن به نظریات فقهی او برای دیگران جایز باشد. رسیدن به این جایگاه وابسته به داشتن شرایطی است که مهمترین آنها [[اعلمیت|برتری علمی]] نسبت به دیگر مجتهدان جامعالشرایط، بهرهمند بودن از شایستگی رفتاری ([[عدالت]])، مرد بودن، [[بلوغ]] و عقل است.<ref>طباطبایی یزدی، عروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۶-۲۷، مسئله ۲۲.</ref> | ||
===انتخاب مرجع=== | ===انتخاب مرجع=== | ||
مرجعیت یک مقام انتصابی نیست. کسی مرجع میشود که شیعیان او را بهعنوان مرجع تقلید بپذیرند. در [[رساله توضیح المسائل|رسالههای توضیح المسائل]] راههایی برای شناخت مرجع تقلید معرفی شده است. این راهها عبارتند از: علم شخصی، [[بینه|بینه شرعی]] (اینکه دو نفر کسی را بهعنوان اعلم معرفی کنند)، شهرت به [[اعلمیت]]<ref>طباطبایی یزدی، عروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۴-۲۵</ref> یا اینکه گروهی از عالمان، شخصی را معرفی کنند و از سخن ایشان برای [[تقلید (فقه)|مقلد]] علم حاصل شود.<ref>خمینی، توضیح المسائل، ص۱۲، مسئله۳</ref> | مرجعیت یک مقام انتصابی نیست. کسی مرجع میشود که شیعیان او را بهعنوان مرجع تقلید بپذیرند. در [[رساله توضیح المسائل|رسالههای توضیح المسائل]] راههایی برای شناخت مرجع تقلید معرفی شده است. این راهها عبارتند از: علم شخصی، [[بینه|بینه شرعی]] (اینکه دو نفر کسی را بهعنوان اعلم معرفی کنند)، شهرت به [[اعلمیت]]<ref>طباطبایی یزدی، عروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۴-۲۵</ref> یا اینکه گروهی از عالمان، شخصی را معرفی کنند و از سخن ایشان برای [[تقلید (فقه)|مقلد]] علم حاصل شود.<ref>خمینی، توضیح المسائل، ص۱۲، مسئله۳</ref> |