بهلول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن سال وفات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابو وُهَیب بُهلول بن عمر صیرفی''' یا صوفی (وفات ۱۹۰ق/۸۰۶م)، مشهور به دانا، عاقل یا مجنون، نام شخصیتی است که در ادبیات عامیانه [[ایران]] شهرت بسیار دارد. بُهلول [[شیعه]] بود و برخی منابع از وی به عنوان شاگرد و مرید [[امام صادق(ع)]] یاد کرده‌اند. | '''ابو وُهَیب بُهلول بن عمر صیرفی''' یا صوفی (وفات ۱۹۰ق/۸۰۶م)، مشهور به دانا، عاقل یا مجنون، نام شخصیتی است که در ادبیات عامیانه [[ایران]] شهرت بسیار دارد. بُهلول [[شیعه]] بود و برخی منابع از وی به عنوان شاگرد و مرید [[امام صادق(ع)]] یاد کرده‌اند. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
| خط ۱۰: | خط ۶: | ||
ابن شاکر تاریخ وفات بهلول را سال ۱۹۰ق،<ref>ابن شاکر، فوات الوفیات، ۱۹۷۴م، ج۱، ص۲۲۹.</ref> و صفدی سال ۱۹۲ق، ذکر کرده است.<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۹۴.</ref> به گفته [[سید محسن امین|عاملی]] در [[اعیان الشیعة (کتاب)|اعیان الشیعه]]، قبر بهلول در قبرستان شونیزیه، در سمت غربی بغداد، واقع شده است. <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۶۱۷.</ref> بنا بر ادعای [[اهل حق|فرقه اهل حق]]، آرامگاه بهلول، در بالای کوه تنگه گول در چشمه سفید واقع در 16کیلومتری اسلام آباد غرب واقع شده است.<ref>صفی‌زاده، دانشنامه نامه‌آوران یارسان، ۱۳۶۷ش، ص۳۴.</ref> | ابن شاکر تاریخ وفات بهلول را سال ۱۹۰ق،<ref>ابن شاکر، فوات الوفیات، ۱۹۷۴م، ج۱، ص۲۲۹.</ref> و صفدی سال ۱۹۲ق، ذکر کرده است.<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۹۴.</ref> به گفته [[سید محسن امین|عاملی]] در [[اعیان الشیعة (کتاب)|اعیان الشیعه]]، قبر بهلول در قبرستان شونیزیه، در سمت غربی بغداد، واقع شده است. <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۶۱۷.</ref> بنا بر ادعای [[اهل حق|فرقه اهل حق]]، آرامگاه بهلول، در بالای کوه تنگه گول در چشمه سفید واقع در 16کیلومتری اسلام آباد غرب واقع شده است.<ref>صفی‌زاده، دانشنامه نامه‌آوران یارسان، ۱۳۶۷ش، ص۳۴.</ref> | ||
==شخصیت بهلول== | |||
نخستین گزارش‌هایی که از بهلول به دست رسیده، متعلق به نیمه اول [[قرن سوم هجری قمری]] است که وی را در زمان [[مهدی عباسی]] (حک ۱۵۸-۱۶۹/۷۷۵-۷۸۵م) قرار می‌دهد. [[جاحظ]] (د۲۵۵ق/۸۶۹م) در نخستین روایت خود،<ref> جاحظ، ج ۱، ص۱۸۲ </ref> او را مقابل اسحاق بن صبّاح (والی [[حجاز]] در زمان مهدی) قرارداده است و [[تشیع]] او را به روشنی اثبات می‌کند. در دو روایت دیگر،<ref> جاحظ، ج ۱، ص۱۸۲ </ref> بهلول مردی گول(=ابله و نادان) و حتیٰ خالی از ظرافت جلوه می‌کند. | |||
==بهلول در آثار قرن چهارم== | ==بهلول در آثار قرن چهارم== | ||