کاربر ناشناس
سوره حشر: تفاوت میان نسخهها
منبع یابی، اصلاح پاورقی و منابع
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش مطلب) |
imported>M.r.seifi (منبع یابی، اصلاح پاورقی و منابع) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* '''تعداد آیات و دیگر ویژگیها''' | * '''تعداد آیات و دیگر ویژگیها''' | ||
سوره حشر ۲۴ [[آیه]]، ۴۴۵ کلمه و ۱۹۱۳ حرف دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض | سوره حشر ۲۴ [[آیه]]، ۴۴۵ کلمه و ۱۹۱۳ حرف دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص ۹۴.</ref> این سوره از نظر حجمی جزو [[مفصلات|سورههای مُفَصلّات]] (دارای آیات کوتاه و متعدد) و در حدود نیم [[حزب (قرآن)|حِزب]] است. سوره حشر همچنین جزو [[مسبحات|سورههای مُسَبِّحات]] است، یعنی با [[تسبیح]] آغاز میشود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۵-۱۲۵۴.</ref> | ||
این سوره را در شمار [[سورههای ممتحنات]] نیز آوردهاند<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰و۵۹۶.</ref> که گفته شده این سورهها با [[سوره ممتحنه]] تناسب محتوایی دارند.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/2612 فرهنگنامه علوم قرآن، ج۱، ص۲۶۱۲.]</ref> | این سوره را در شمار [[سورههای ممتحنات]] نیز آوردهاند<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰و۵۹۶.</ref> که گفته شده این سورهها با [[سوره ممتحنه]] تناسب محتوایی دارند.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/2612 فرهنگنامه علوم قرآن، ج۱، ص۲۶۱۲.]</ref> | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
زمانی که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به [[مدینه]] [[هجرت به مدینه|هجرت]] کرد، با [[یهود|یهودیان]] آنجا، یعنی قبیله [[بنی نضیر|بنینضیر]]، [[بنی قریظه|بنیقُریظه]] و [[بنی قینقاع|بنیقَینُقاع]]، پیمان صلح بست؛ ولی آنان این پیمان را با توطئههایی نقض کردند، از جمله: ۱. پیمان اتحاد [[کعب بن اشرف]] (بزرگ یهود) با [[ابوسفیان]] برای نابودی پیامبر(ص) پس از [[جنگ احد]] که این خبر از طریق [[وحی]] به پیامبر رسید. ۲. توطئه عمرو بن جحاش از یهودیان قبیله بنینضیر برای کشتن پیامبر(ص). ۳. سرودن شعرهای هجو و بدگویی علیه پیامبر. | زمانی که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به [[مدینه]] [[هجرت به مدینه|هجرت]] کرد، با [[یهود|یهودیان]] آنجا، یعنی قبیله [[بنی نضیر|بنینضیر]]، [[بنی قریظه|بنیقُریظه]] و [[بنی قینقاع|بنیقَینُقاع]]، پیمان صلح بست؛ ولی آنان این پیمان را با توطئههایی نقض کردند، از جمله: ۱. پیمان اتحاد [[کعب بن اشرف]] (بزرگ یهود) با [[ابوسفیان]] برای نابودی پیامبر(ص) پس از [[جنگ احد]] که این خبر از طریق [[وحی]] به پیامبر رسید. ۲. توطئه عمرو بن جحاش از یهودیان قبیله بنینضیر برای کشتن پیامبر(ص). ۳. سرودن شعرهای هجو و بدگویی علیه پیامبر. | ||
پس از تمامی این توطئهها لشکری از [[اسلام|مسلمانان]] به مدت چند روز قلعه مستحکم یهودیان را محاصره کردند و با به آتش کشیدن نخلهای اطراف قلعه و نابودی آنها پس از چند روز یهودیان را وادار به تسلیم کردند و بدون جنگ و خونریزی پیروز شدند. پس از این پیروزی و با پیشنهاد پیامبر اسلام(ص)، یهودیان مدینه را ترک کردند و مقداری از اموال خود را به همراه بردند و مقداری را نابود ساختند. جمعی به سوی «اذرعات» شام و تعداد کمی به سوی «[[خیبر]]» و گروهی به «حیره» رفتند.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، | پس از تمامی این توطئهها لشکری از [[اسلام|مسلمانان]] به مدت چند روز قلعه مستحکم یهودیان را محاصره کردند و با به آتش کشیدن نخلهای اطراف قلعه و نابودی آنها پس از چند روز یهودیان را وادار به تسلیم کردند و بدون جنگ و خونریزی پیروز شدند. پس از این پیروزی و با پیشنهاد پیامبر اسلام(ص)، یهودیان مدینه را ترک کردند و مقداری از اموال خود را به همراه بردند و مقداری را نابود ساختند. جمعی به سوی «اذرعات» شام و تعداد کمی به سوی «[[خیبر]]» و گروهی به «حیره» رفتند.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref> | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||
از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] روایت شده است: «هر کس [[سوره]] حشر را قرائت کند [[بهشت]] و [[جهنم]] و [[عرش]] و [[کرسی]] و حجابهای آن و آسمانهای هفتگانه و زمینهای هفتگانه و هوا و بادها و پرندگان و درختان و کوهها و خورشید و ماه و فرشتگان، همگی بر او درود و صلوات میفرستند و برای او طلب مغفرت و آمرزش میکنند و اگر همان روز یا شب قرائت سوره حشر، از دنیا برود [[شهید]] محسوب میشود».<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۱۷.</ref> از [[امام صادق]](ع) هم نقل شده است «هر کس در ساعات عصر، [[سوره الرحمن]] و حشر را قرائت کند، خداوند فرشتهای را مأمور میکند تا صبح از او مراقبت کند».<ref>طبرسی، | از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] روایت شده است: «هر کس [[سوره]] حشر را قرائت کند [[بهشت]] و [[جهنم]] و [[عرش]] و [[کرسی]] و حجابهای آن و آسمانهای هفتگانه و زمینهای هفتگانه و هوا و بادها و پرندگان و درختان و کوهها و خورشید و ماه و فرشتگان، همگی بر او درود و صلوات میفرستند و برای او طلب مغفرت و آمرزش میکنند و اگر همان روز یا شب قرائت سوره حشر، از دنیا برود [[شهید]] محسوب میشود».<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۱۷.</ref> از [[امام صادق]](ع) هم نقل شده است «هر کس در ساعات عصر، [[سوره الرحمن]] و حشر را قرائت کند، خداوند فرشتهای را مأمور میکند تا صبح از او مراقبت کند».<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۸۴.</ref> | ||
== متن و ترجمه== | == متن و ترجمه== | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس|۲}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | ||
* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجِنان و روح الجَنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش. | |||
* رامیار، محمود، تاریخ قرآن، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۲ش. | * رامیار، محمود، تاریخ قرآن، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۲ش. | ||
* بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، مؤسسه البعثه، قسم الدراسات الاسلامیه، قم، ۱۳۸۹ش. | * بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، مؤسسه البعثه، قسم الدراسات الاسلامیه، قم، ۱۳۸۹ش. | ||
* دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | * دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | ||
* شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محمدرضا انصاری محلاتی، قم، نسیم کوثر، ۱۳۸۲ش. | * شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محمدرضا انصاری محلاتی، قم، نسیم کوثر، ۱۳۸۲ش. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، ۱۴۰۶ق. | ||
* فرهنگنامه علوم قرآن، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. | * فرهنگنامه علوم قرآن، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. | ||
* معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بیجا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش. | * معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بیجا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش. |