پرش به محتوا

امامزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۸ اوت ۲۰۱۹
جز
تمیزکاری
جز (ویکی سازی)
جز (تمیزکاری)
خط ۳۹: خط ۳۹:
لما مات الحسن بن الحسن بن علی(ع) ضربت امرأته القبّه علی قبره سنة؛ بعد از وفات حسن بن حسن بن علی(ع) همسر او تا یک سال قبّه‌ای بر قبر او زد.<ref>صحیح بخاری، کتاب الجنائز، باب ۶۱؛ فتح الباری فی شرح صحیح بخاری، ج۳، ص ۲۵۵، باب۶۱.</ref>
لما مات الحسن بن الحسن بن علی(ع) ضربت امرأته القبّه علی قبره سنة؛ بعد از وفات حسن بن حسن بن علی(ع) همسر او تا یک سال قبّه‌ای بر قبر او زد.<ref>صحیح بخاری، کتاب الجنائز، باب ۶۱؛ فتح الباری فی شرح صحیح بخاری، ج۳، ص ۲۵۵، باب۶۱.</ref>


[[حسن بن محمد بن حسن قمی|قمی]] در [[تاریخ قم (کتاب)|تاریخ قم]] نیز خبر از بقعه‌ای بر مزار [[حضرت معصومه]](ع) قبل از قرن چهارم می‌دهد البته به گفته وی اولین بقعه توسط [[زینب دختر امام جواد (ع)]] که در قرن سوم می‌زیسته ساخته شده است.<ref>تاریخ قم، ص ۲۱۴.</ref>
[[حسن بن محمد بن حسن قمی|قمی]] در [[تاریخ قم (کتاب)|تاریخ قم]] نیز خبر از بقعه‌ای بر مزار [[حضرت معصومه(س)]] قبل از قرن چهارم می‌دهد البته به گفته وی اولین بقعه توسط [[زینب دختر امام جواد (ع)]] که در قرن سوم می‌زیسته ساخته شده است.<ref>تاریخ قم، ص ۲۱۴.</ref>


بنا به گفته [[حاکم نیشابوری]] هنگام عزیمت امام رضا(ع) [[محمد بن محمد بن زید بن علی بن الحسین|امامزاده محروق]] بقعه داشته و امام به [[زیارت]] وی رفته است.<ref>تاریخ نیشابور، ص ۲۱۱.</ref> و اگر نگوییم در زمان امام رضا(ع)، قطعا در زمانی که حاکم نیشابوری این کتاب را نگاشته یعنی در اوایل قرن پنج این بقعه وجود داشته است.
بنا به گفته [[حاکم نیشابوری]] هنگام عزیمت امام رضا(ع) [[محمد بن محمد بن زید بن علی بن الحسین|امامزاده محروق]] بقعه داشته و امام به [[زیارت]] وی رفته است.<ref>تاریخ نیشابور، ص ۲۱۱.</ref> و اگر نگوییم در زمان امام رضا(ع)، قطعا در زمانی که حاکم نیشابوری این کتاب را نگاشته یعنی در اوایل قرن پنج این بقعه وجود داشته است.


از مطالب کتاب نقض برمی‌آید که در قرن ششم در جای جای ایران بقعه‌هایی منتسب به امامزادگان وجود داشته و مورد احترام مردم بوده است. به تصریح قزوینی حتی [[اهل سنت]] نیز جهت زیارت به این اماکن آمد و شد داشته‌اند.<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹.</ref> بقعه‌های مد نظر قزوینی عبارتند از:
از مطالب کتاب نقض برمی‌آید که در قرن ششم در جای جای ایران بقعه‌هایی منتسب به امامزادگان وجود داشته و مورد احترام مردم بوده است. به تصریح قزوینی حتی [[اهل سنت]] نیز جهت زیارت به این اماکن آمد و شد داشته‌اند.<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹.</ref> بقعه‌های مد نظر قزوینی عبارتند از:
*در قم بارگاه [[حضرت معصومه]](س)<ref>نقض، متن، ص. ۱۹۶و۵۸۸.</ref>
*در قم بارگاه [[حضرت معصومه(س)]]<ref>نقض، متن، ص. ۱۹۶و۵۸۸.</ref>
*در ری بقعه [[عبدالعظیم حسنی]]، [[حمزة بن موسی الکاظم علیه‌السلام|امامزاده حمزه]] و [[عبدالله ابیض]]<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹.</ref>
*در ری بقعه [[عبدالعظیم حسنی]]، [[حمزة بن موسی الکاظم علیه‌السلام|امامزاده حمزه]] و [[عبدالله ابیض]]<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹.</ref>
*در [[آوه]] امامزاده [[فضل بن موسی الکاظم علیه‌السلام|فضل]] و [[سلیمان بن موسی الکاظم علیه‌السلام|سلیمان]] فرزندان امام موسی کاظم(ع)<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹؛ نقض، متن، ص ۲۲۱.</ref>
*در [[آوه]] امامزاده [[فضل بن موسی الکاظم علیه‌السلام|فضل]] و [[سلیمان بن موسی الکاظم علیه‌السلام|سلیمان]] فرزندان امام موسی کاظم(ع)<ref>نقض، متن، ص ۵۸۹؛ نقض، متن، ص ۲۲۱.</ref>
confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶

ویرایش