ربیبه: تفاوت میان نسخه‌ها

ربیبه در لغت به معنای دختر تربیت شده است. ربیبه در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به دختری گفته می‌شود که از شوهر دیگر زن باشد.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۹، ص۳۴۹.</ref> به دلیل آن که دختر در دامان شوهر مادرِ خود تربیت می‌یابد او را ربیبه می‌گویند.<ref>قرشی‌بنایی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۴۵؛ طوسی، التبیان، داراحیاءالتراث العربی، ج۳، ص۱۵۷ و ۱۵۸.</ref> ربیبه تنها به دختر زن گفته نمی‌شود بلکه اگر نوه آن زن یا دختر [[رضاع|رضاعی]] او نیز باشد ربیبه است. همچنین نیاز نیست دختر از شوهر قبلی زن باشد بلکه می‌تواند آن دختر از شوهر بعدی آن زن باشد. در این صورت آن دختر برای شوهر قبلی‌ زن حکم ربیبه دارد.<ref>علامه حلی، تذكرة الفقهاء، تهران، المكتبة المرتضویة لاحیاء الآثار، بی‌تا، ج۲، ص۶۳۰.</ref>

از اصطلاح [[فقه|فقهی]] ربیبه در باب [[نکاح]] سخن گفته شده است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۵۸.</ref> در منابع فقهی ربییه [[محارم|محرم]] شوهر زن است و شوهر حق ازدواج با دختر زن را ندارد. [[مجتهد|فقها]] [[حرمت ابدی ازدواج]] با ربیبه را به [[آمیزش|همبستر شدن]] شوهر با مادر ربیبه مشروط کرده‌اند. تفاوتی در نوع [[ازدواج]] شوهر با مادر ربیبه نیست می‌تواند ازدواج دائم باشد یا [[ازدواج موقت]]. بر همین اساس ناپدری ربیبه در صورتی محرم ربیبه است که با مادر ربیبه ارتباط جنسی داشته باشد.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۹۸۱م، ج۲۹، ص۳۴۹؛ رساله توضیح المسائل مراجع، بخش نکاح، مسئله۲۳۸۷.</ref>