مصحف: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و پس از آن، مصحف‌های فراوانی متعلق به [[صحابه|یاران پیامبر]] و [[تابعین]] وجود داشت.<ref>ایازی، مصحف امام علی(ع)، صص۱۸۰-۱۸۱.</ref> [[محمود رامیار]] پژوهشگر قرآنی به برخی از این مصحف‌ها و صاحبان آنها اشاره کرده است که از آن جمله، [[مصحف امام علی(ع)|مصحف امام علی(ع)]]، مصحف [[حمزه]] عموی پیامبر، [[ابی بن کعب]]، [[معاذ بن جبل]]، [[زید بن ثابت]] و [[ابوایوب انصاری]] هستند.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، صص۳۳۴-۳۳۵.</ref>

گوناگونی این مصحف‌ها موجب اختلاف مردم می‌شد. چنان‌که مردم نواحی مختلف ([[کوفه]]، [[بصره]]، [[دمشق]]، [[شام]]) هر کدام یک مصحف را قبول داشتند و آن را درست می‌پنداشتند. [[خلیفه سوم]] برای جلوگیری از اختلاف میان مردم و تفاوت در بین مصحف‌ها، دستور داد که در دست هر کسی مصحفی یا [[آیه|آیه‌ای]] یا [[سوره|سوره‌ای]]‌ یا قسمتی از قرآن است بیاورد. آن‌گاه گفت: از روی این همه مصحفی درست کنند که اساس و امام باشد و اگر در قرائت کلمه‌ای اختلاف پیدا کردند، زبان و لهجه [[قریش]] را (که قرآن به این زبان نازل شده است) مقدّم دارند. پس از اینکه مصحف رسمی آماده شد، [[عثمان بن عفان|عثمان]] دستور داد تا از روی آن چندین نسخه نوشتند و هر یک را به طرفی از اطراف جهان اسلامی فرستادند، و نیز به منظور رفع اختلاف دستور داد تا باقی‌مانده مصحف‌ها را که متفاوت بودند در آتش بیندازند. بدین ترتیب، قرآن طی چند سال (منتهی به حدود سال ۲۸ق) بین دو جلد، از [[سوره فاتحه]] تا [[سوره ناس|ناس]] و در ۱۱۴ سوره تدوین شد.<ref>خرمشاهی، قوام الدین، مصحف، در دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۰۶۵-۲۰۶۶.</ref>

برای مسّ کردن خط [[قرآن]]، یعنی رساندن جایی از بدن به آن، [[وضو|وضوگرفتن]] واجب است<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۳۳۴ و ص۳۳۷، مسئله ۳.</ref> و فرقی هم بین [[آیه]]، کلمه یا حرف نیست، حتی اگر در کتاب دیگری آمده باشند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۳۳۴ و ص۳۳۸، مسئله ۷ و ۸.</ref> ولی اگر قرآن را به زبان دیگر ترجمه کنند، مسّ آن اشکال ندارد، به جز نام [[خدا|خداوند]] که به هر زبانی باشد، مس آن نیازمند وضو است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۳۴۲، مسئله ۱۷.</ref> جلوگیری بچه و دیوانه از مسّ خط قرآن واجب نیست، مگر اینکه مس کردن آنان بی‌احترامی به قرآن باشد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۳۴۱، مسئله ۱۵.</ref> همچنین بر شخص [[جنابت|جُنُب]] حرام است جایی از بدنش را به خط قرآن برساند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۴۸۱.</ref>

[[نجاسات|نجس‌کردن]] مصحف حرام است<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (مُحَشّیٰ)، مسئله ۱۳۵.</ref> و اگر نجس شد، [[واجب]] است آن را آب بکشند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۱۸۲، مسئله ۲۱.</ref> همچنین اگر برگی از قرآن در توالت بیفتد، واجب است آن را خارج کنند و اگر ممکن نیست، احتیاط و بهتر آن است که از آن توالت استفاده نشود تا آن برگه از بین برود.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی (محشی)، ج۱، ص۱۸۳، مسئله ۲۶.</ref>

* طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی (المُحشّی)، به تحصیح و تحقیق احمد محسنی سبزواری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.