صدیق (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

در روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، از [[حضرت علی(ع)]] به عنوان صدیق اکبر یاد شده است و این لقب را [[رسول خدا]] به او داده است.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ص۳۴۲؛ صدوق، الامالی، ص۲۷۴؛ صدوق، مسندالرضا، ج۲، ص۹؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱۱، ص۶۱۶؛ اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۱۲؛ ابن شهر آشوب، المناقب، ج۲، ص۲۸۶؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۱، ص۴۳۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج۷، ص۴۹۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۰۰؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۶، ص۲۶۹</ref> در روایتی رسول اکرم، از [[علی بن ابی طالب]]، [[مومن آل فرعون]] و [[حبیب نجار]] به‌عنوان صدیقان نام برده است و حضرت علی را برترین آنان معرفی می‌کند.<ref> ابن مغازلی، مناقب علی بن أبی طالب (ع)، ص۲۰۰؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱۱، ص۶۰۱</ref>

علمای [[شیعه]] نه تنها تعلق لقب صدّیق را به ابوبکر مردود می‌شمارند، بلکه با استناد بر منابع اهل سنت<ref> بلاذری، انساب، ج۲، ص۱۴۶؛ ابن قتیبه، المعارف، ص۱۶۹؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۳۱۰؛ ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۴۴؛ نسائی، سنن نسائی، ص۲۱-۲۲؛ جوینی، ج۱، ص۱۴۰، ۲۴۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۲۸؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۳، ص۲۶؛ سیوطی، الجامع، ج۲، ص۵۰</ref> این لقب و لقب [[فاروق]] را از القاب [[علی(ع)]] می‌دانند و علی(ع) در هنگام [[خلافت]] و بر منبر بصره آنها را از آن خویش دانسته است.<ref> عاملی، الصحیح، ج۲، ص۲۶۳-۲۷۰؛ امینی، الغدیر، ج۲، ص۳۱۲-۳۱۴</ref>