سید محمدحسین حسینی طهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدحسین طهرانی در قم نزد سید محمدحسین طباطبایی فیلسوف و مفسر مشهور وقت، فلسفه، تفسیر و هیئت قدیم را آموخت<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۵.</ref> و هم‌چنین تا وقتی در قم بود تنها استادش در [[سیر و سلوک]]، طباطبایی بود.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۲.</ref> طهرانی اندکی بعد از درگذشت طباطبایی کتاب مهر تابان را با هدف بزرگداشت مقام او نوشت.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۳۶.</ref>  

طهرانی پس از مدت کوتاهی که نزد طباطبایی تحصیل می‌کند به علت شیفتگی و عشق به طباطبایی حجره خود در [[مدرسه علمیه حجتیه (قم)|مدرسه حجتیه]] را رها کرده و در نزدیکی خانه استادش خانه‌ای اجاره می‌کند تا بتواند بیشتر با او در ارتباط باشد.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۶.</ref> طهرانی تا سال ۱۳۷۱ق نزد طباطبائی تحصیل می‌کند و در کنار متون [[عرفان نظری]] یک دوره سیر و سلوک را نیز بر مبنای [[رساله سیر و سلوک (کتاب)|رساله منسوب به بحر العلوم]] نزد او می‌آموزد.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۷.</ref> و پس از رفتن به نجف نیز از طریق نامه‌نگاری با طباطبایی در ارتباط می‌ماند<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref> و بعد از بازگشت از نجف به تهران نیز هر دو هفته یکبار به دیدار استادش در قم رفته و به تعبیر خودش از شدت حقارت در نزد او احساس شرمندگی می‌کند.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref>

او خود را بنده و خانه‌زاد استادش توصیف می‌کند،<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref> عمر و حیات و نفسش را با او می‌داند و می‌گوید من اگر خداشناس، یا پیغمبرشناس یا امام‌شناس باشم همه به برکتِ رحمت و لطف علامه طباطبائی است.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۷۹.</ref> سکوت‌های طولانی علامه طباطبایی را ناشی از آن می‌داند که طباطبایی همیشه غرق در مشاهده [[عالم ملکوت|ملکوت]] بود.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۹.</ref> طهرانی استادش را یگانه فیلسوف در عالم اسلام و تنها متخصص فلسفه شرق در تمام عالم توصیف می‌کند<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۴۶.</ref> و می‌گوید مطالب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] که نگاشته طباطبائی است حاصل وحی و [[الهام]] است.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۷۱.</ref>