محمدتقی فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

| اندازه تصویر      =300px

محمدتقی فلسفی در سال ۱۲۸۶ شمسی در [[تهران]] متولد شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص ۴۷.</ref> او فرزند آیت الله محمد رضا تنکابنی از مجتهدان و علمای تهران است.<ref>[https://www.andisheqom.com/fa/Article/View/9679 «آیت الله محمد تقی فلسفی»،‌ سایت اندیشه قم.]</ref> محمد تقی در ۶ سالگی به دبستان توفیق رفت و به تحصیل صرف و نحو و مقدمات علوم دینی پرداخت<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۳.</ref> و با پافشاری و اصرار مادر به منبر روی آورد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۵.</ref> وی در طول هفته به تحصیل اشتغال داشت و ۲ روز آخر هفته را به منبر می‌رفت. وی برای اولین بار در سن ۱۶-­ ۱۵ سالگی در مسجد فیلسوف‌ها به منبر رفت و در وصف [[امام علی (ع)]] سخن گفت.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۶.</ref> فلسفی در ۲۴- ۲۳ سالگی با دخترعموی خود ازدواج کرد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۶۵.</ref> وی در دروس محمدرضا تنکابنی، [[شیخ یونس قزوینی]] و [[میرزا مهدی آشتیانی]] و [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] حاضر شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۶۰.</ref>

 

== تألیفات ==

*«کودک»، از نظر وراثت و تربیت، دو جلد.

*«جوان»، از نظرعقل و احساسات، دو جلد.

*«بزرگسال و جوان» از نظر افکار و تمایلات، دو جلد.

*«آیه الکرسی»، پیام آسمانی توحید.

*«اخلاق»،از نظر همزیستی و ارزشهای انسانی، دو جلد.

*«معاد»، از نظر روح و جسم، سه جلد.

*«سخن و سخنوری»، از نظر بیان و فن خطابه.

*«شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق»، از صحیفه سجادیه، سه جلد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۳۴۴، ۳۴۵. </ref>

==زمینه منبری شدن==

یکی از فعالیت‌های فلسفی انتقاد از مراکز فساد بوده است. بنابر گزارش [[ساواک]] فلسفی در انتقاد از نقش دولت در افزایش مراکز فساد بیان می‌کند که دولت شبانه‌روز بر تعداد سینماها و مناظر شهوت‌انگیز می‌افزاید و می‌خواهد خودش را در ردیف ممالک مترقی در بیاورد ولی غافل از اینکه اشتباه می‌کند زیرا با تشکیل این قبیل اماکن بر تعداد جنایات و فحشا افزوده می‌گردد. در گزارشی دیگر آمده که فلسفی اظهار داشته در پایتخت دو هزار فاحشه به سر می‌برد و ۲۸ هزار دیوانه در تیمارستان‌ها هستند و مملکتی که در سال چهارصد میلیون تومان مشروبات الکلی وارد می‌کند، آن مملکت دین را از دست داده است. فلسفی در یکی از سخنرانی‌ها ضمن انتقاد از تقلید کورکورانه از مدل اروپایی، متصدیان امور مملکت را مورد انتقاد قرار می‌دهد.<ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx تمری، محمدرضا، ۱۳۸۶، پرتال جامع علوم انسانی، تاریخ بازدید ۱۳۹۶/۵/۱۸.]</ref>

بنا بر گزارش ساواک تهران فلسفی در اظهارات خود در خصوص مخالفت روحانیون و عده‌ای از مردم با شرکت زنان در انتخابات چنین عنوان می‌کند: "کلیه زنانی که برای فعالیت‌های سیاسی، فعالیت می‌کنند از پنجاه نفر تجاوز نمی‌نمایند و این عده ناقابل هرگز نمی‌توانند به جای ۵ میلیون نفر زن ایراد صحبت کنند. اگر مقامات مسئول کشور هم بخواهند به ادعای این عده ترتیب اثر دهند معلوم است که تحریکات پشت پرده از ناحیه خود دولتی‌ها انجام می‌شود... توده مردم ایران هم زن و مرد با این سر و صداها با نظر تمسخر می‌نگرند." <ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx تمری، محمدرضا، ۱۳۸۶، پرتال جامع علوم انسانی، تاریخ بازدید ۱۳۹۶/۵/۱۸.]</ref>

بنا بر گزارش ساواک منزل وی محل رفت و آمد و اجتماع وعاظ و طلاب علوم دینی جهت مذاکره علیه [[قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] بود و خود فلسفی هم با علم مذاکره و مخالفت و نارضایتی وعاظ و روحانیون را در موضوع فوق به اطلاع وی رسانده و حتی علم را تهدید کرده که پافشاری در اجرای قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی موجب انقلابی در [[ایران]] خواهد شد. سرانجام بر اثر موضع‌گیری‌های علما دولت ناچار شد که تصویب‌نامه را لغو کند.<ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx تمری، محمدرضا، ۱۳۸۶، پرتال جامع علوم انسانی، تاریخ بازدید ۱۳۹۶/۵/۱۸.]</ref>

محمدتقی فلسفی پس از آگاهی از [[واقعه فیضیه]] در یکی از منبرهای خود بیان نمود: "این واقعه ثابت می‌کند که اخبار وقایع کربلا و صدماتی که بر [[اهل بیت]] و [[رسول اکرم]](ص)‌ و جوانان و بچه‌های آنان وارد ساختند کاملا درست است و آنچه بر فیضیه گذشت شاهدی بر این مدعی است". محمدتقی چهار روز قبل از [[قیام ۱۵ خرداد]] به افشاگری علیه دولت پرداخت.<ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx تمری، محمدرضا، ۱۳۸۶، پرتال جامع علوم انسانی، تاریخ بازدید ۱۳۹۶/۵/۱۸.]</ref>

===ترور نافرجام===

در محرم سال ۱۳۴۴ش جوانی بسیار قوی و با پنجه بوکس به حجت الاسلام فلسفی حمله کرد اما با تلاش راننده و خدمتگزار منزل، شکست خورد و دستگیر شد و به کلانتری محل تحویل گردید. بر اثر این حادثه، منبر فلسفی تعطیل شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۵.</ref> [[سید ابوالقاسم خویی|سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرعشی نجفی]]، [[سید کاظم شریعتمداری]]، [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سید محمدهادی میلانی]] و [[سید علی بهبهانی]] با ارسال تلگراف از این واقع ابراز تأسف کردند.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۷، ۲۹۸.</ref>